H γκρίνια σε μικρές δόσεις μπορεί να κάνει και καλό, αλλά το καθημερινό μπόλιασμα με αυτή επιφέρει το μοιραίο στην ψυχική ισορροπία. Δείτε τι συμβαίνει με όσους επιστρέφουν από διακοπές και διηγούνται τις, συνήθως, μονότονες και ανιαρές εμπειρίες από τα ελληνικά νησιά σε όσους ετοιμάζονται να φύγουν για τα ελληνικά νησιά και ρωτούν με ψεύτικο ενδιαφέρον και αγριεμένο μάτι.
Αφηγούμαστε περιληπτικά τις εικόνες που ζήσαμε στη μαγευτική παραλία με το ταβερνάκι πάνω στό κύμα, την καλή παρέα, τις ενδοχώριες διαδρομές, τα σοκάκια, τα μαγαζάκια (η κατάληξη-άκια τα κάνει όλα συμπαθέστερα) αλλά…
Εδώ αρχίζει το κυρίως πιάτο των θερινών αναμνήσεων. Ακρίβεια, μικρο-απατεώνες, επαγγελματίες του τουρισμού που ζουν από το δόγμα «φύγε εσύ, έλα εσύ», βρωμιά, αγένεια, ξενοδόχοι και εστιάτορες που πωλούν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, κουνούπια και θόρυβος ανθρώπων και οχημάτων επιπέδου πόλης. Μα καλά, δεν ξέρατε, δεν ρωτάγατε για το πού πάτε και τι θα βρείτε στο νησί; η χαιρέκακη ερώτηση αυτών που ετοιμάζονται να αναχωρήσουν για το δικό τους νησί των ονείρων.
Αν δεχθούμε μάλιστα ως αληθή τα συμπεράσματα των ερευνών που συλλέγουν παράπονα παραθεριστών (και) οι διακοπές είναι για τον «μέσο» Ελληνα (μέσος, αυτή και αν είναι λέξη-λάστιχο) μια πονεμένη ιστορία γεμάτη διαψεύσεις, οργή και απόγνωση για τα δάνεια που περιμένουν να αποπληρωθούν μετά την απομάκρυνσή μας από τις ακτές τις πλημμυρισμένες από «γαλάζιες σημαίες» καθαριότητας. H άλλη όψη του νομίσματος έχει να κάνει με αυτούς που σαν βέβαιοι από καιρό διακοπές ξέρουν τι σημαίνει. Ενα συμβόλαιο που υπογράφεις κάθε χρόνο με τον εαυτό σου (όχι κατ’ ανάγκην τιμής) με απλούστατους όρους. Γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι θα σε κοροϊδέψουν, και πώς να γίνει διαφορετικά όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι «πρέπει» μέσα σε τρεις μήνες να βγάλουν τα προς το ζην μιας χρονιάς;
Γνωρίζεις πριν ταξιδέψεις ότι ο αστυνομικός, ο λιμενικός, ο μπάρμαν, στη μικρή κοινωνία του νησιού είναι μια παρέα (τι πιο φυσικό) και αν διεκδικήσεις το δίκιο σου, άτυχε παραθεριστή, θα σε αντιμετωπίσουν σαν κακομαθημένο εισβολέα. H εμπειρική παρατήρηση λέει ότι όντως, εδώ και χρόνια η περίοδος των διακοπών έχει συρρικνωθεί, γιατί τα πορτοφόλια βογγάνε και οι πολλοί κακοί επαγγελματίες του τουρισμού μάς αντιμετωπίζουν σαν μύγα με μπόλικο ξύγκι – σάμπως θα τους ξαναδούμε; Οι καραβιές να ‘ναι καλά. Ομως όλοι, υποταγμένοι στο ελληνικό καλοκαίρι περιμένουμε πώς και πώς να ξαναφύγουμε για κάποιο άλλο νησί και έτσι θα γίνεται έως ότου δεν θα μπορούμε πια να ταξιδεύουμε.Το καλοκαίρι είναι η μοναδική εποχή που κάνει τις καθημερινές ασχήμιες να λιώνουν γρήγορα σαν παγωτό σε χωνάκι, που κάνει τα ψέματα ίδια με αλήθειες.