H «Χάρτα για την πραγματική σύγκλιση» θα είναι προφανώς η συνέχεια των κινήσεων και των πρωτοβουλιών του πρωθυπουργού κ. K. Σημίτη, η οποία αναμένεται να εκδηλωθεί στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου.
Είναι ασαφές τι εννοεί ο κ. K. Σημίτης με τον όρο πραγματική σύγκλιση. Αν εννοεί τη σύγκλιση των αποδοχών, όπως την αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος μετά το ευρώ, η «Χάρτα» θα πάρει αναγκαστικά τη συνήθη μορφή των αυξήσεων και των παροχών προς διάφορες ομάδες και κατηγορίες. Με ποιους πόρους είναι άγνωστο σε μας, αλλά υποθέτουμε και στην κυβέρνηση. Σε συνθήκες προεκλογικής περιόδου και λαϊκών πιέσεων είναι πολύ πιθανόν ότι η «Χάρτα» θα πάρει αυτήν τη μορφή, θα είναι Χάρτα αυξήσεων και παροχών, επικίνδυνη «πρωτοβουλία» ψηφοθηρίας, με απρόβλεπτες συνέπειες για την οικονομία της χώρας.
Ο μισθωτός που τώρα με το ευρώ διαπιστώνει εύκολα ότι η αμοιβή της εργασίας του είναι αρκετά κατώτερη από την αντίστοιχη π.χ. στη Γερμανία ή τη Γαλλία, είναι φυσικό να επιδιώκει και να διεκδικεί αυτήν τη μορφή σύγκλισης. H κυβέρνηση, όμως, είναι υποχρεωμένη να σκεφθεί αν πρόκειται για την ίδια εργασία με την ίδια αποδοτικότητα, ώστε να δικαιολογείται η σύγκλιση των αμοιβών. Αν δεν το κάνει και προχωρήσει σε μια ψηφοθηρική σύγκλιση των αμοιβών, τότε θα οδηγήσει τη χώρα σε μεγάλη περιπέτεια, όπως συνέβη και στο παρελθόν.
Θα υπέθετε κανείς ότι όταν μιλάμε για «πραγματική σύγκλιση» εννοούμε την προσαρμογή ολόκληρης της οικονομίας (αλλά όχι μόνο) με όσα ισχύουν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Δεν μπορεί π.χ. σε πολλούς οικονομικούς δείκτες να βρίσκεσαι στην τελευταία θέση και να διεκδικείς ή να υπόσχεσαι σύγκλιση μόνο των αμοιβών.
Αυτή, όμως, η σύγκλιση δεν μπορεί να έχει ορίζοντα τις επόμενες εκλογές, που θα διενεργηθούν το αργότερο έπειτα από δέκα μήνες. Απαιτεί μακροπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα προγράμματα διαρθρωτικών μεταβολών, τα οποία αναπότρεπτα περνούν μέσα από κοινωνικές συγκρούσεις. Εχουν δηλαδή το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκει ένα κόμμα σε προεκλογική περίοδο. O κ. K. Σημίτης και οι κυβερνήσεις του δεν τόλμησαν, όταν είχαν μπροστά τους τον χρόνο και την πολιτική υποστήριξη, να προχωρήσουν στην κατάρτιση και εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων «πραγματικής σύγκλισης» της οικονομίας με τις οικονομίες των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ιδιαίτερα μετά την ήττα στο Ασφαλιστικό δεν τόλμησαν να αναλάβουν καμιά άλλη πρωτοβουλία αναδιάρθρωσης της οικονομίας, από την οποία θα προέκυπτε και η σύγκλιση στις αμοιβές.
Δεν θα το κάνουν ούτε τώρα. Ετσι, το πιο πιθανό είναι ότι η «Χάρτα» θα περιοριστεί σε έναν κατάλογο προεκλογικών και ψηφοθηρικών παροχών, με διάφορες προγραμματικές γενικολογίες ως καρύκευμα.