Πολλά «κέντρα» στο ΠΑΣΟΚ
Ο Ιούλιος μάς φεύγει, το φθινόπωρο δεν είναι πια πολύ μακριά και τίποτε το αληθώς πολιτικό δεν συμβαίνει στην πολιτική σκηνή, μετά τα τόσα πολύ ενδιαφέροντα που μας άφηνε να εννοήσουμε η πολιτική ηγεσία ότι θα συμβούν ύστερα από τη λήξη του προεδρικού μας εξαμήνου στην E.E. Βεβαίως, λόγος πολύς γίνεται για διάφορα θέματα, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι οι πολίτες της χώρας έχουν να περιμένουν πράγματα που αμέσως τους αφορούν πέρα από ένα πλέγμα «παροχών» προεκλογικού τύπου, κομψά ενσωματωμένου στο πλαίσιο της διαφημιζόμενης «Χάρτας πραγματικής σύγκλισης». Ολα δείχνουν ότι η περιβόητη «αντεπίθεση» της πολιτικής ηγεσίας έχει να κάνει μόνο με την καλύτερη δυνατή προεκλογική ετοιμασία της, όσο και αν δεν είναι ακόμη σαφής ο χρόνος διεξαγωγής της επόμενης εκλογικής μάχης.
Φυσικά, δεν ήταν λογικό να περιμένει κανείς ότι ο κ. Σημίτης θα έκανε μέσα σε λίγους μήνες όσα δεν θέλησε και δεν μπόρεσε να κάνει από τον Απρίλιο 2000 έως σήμερα. Αλλά, είναι προφανές, ότι η κουρασμένη ηγεσία K. Σημίτη δεν μπόρεσε να βρει τρόπο άλλο από τα σημερινά «τρικ» για να οργανώσει «αντεπίθεση». Κι έτσι τώρα υποσχέσεις για «σύγκλιση», παροχές, εκλογικός νόμος και άφθονη πολιτική προπαγάνδα μέσα από ποικίλων ειδών «κανάλια».
Βεβαίως, οι πιο ρεαλιστές του «εκσυγχρονιστικού» χώρου γνωρίζουν ότι εκεί που οδηγεί τα πράγματα η ηγεσία, λόγω προεκλογικών αναγκών της, μόνον θετικές εξελίξεις δεν περιμένουν την εθνική οικονομία. Είναι δε, αδύνατο να υποθέσει κανείς, ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν καταλαβαίνει τα κακά που προκαλεί και θα προκαλέσει αυτή η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος. Είναι όμως πολύ δυνατή η πίεση που ασκεί προς τα πάνω ένα ολόκληρο «σύστημα», το οποίο αγωνιά μήπως και χάσει τα «καλά» και τα «ωραία» του, έπειτα από μια εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ. Και είναι, νομίζουμε, λάθος να πιστεύει κανείς, ότι η πίεση ασκείται μόνο από την κρατικοδίαιτη «βάση» και από επιπόλαια και χωρίς σαφή αντίληψη των οικονομικών πραγμάτων στελέχη του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ. Τη γνώμη ότι θα πρέπει να κάνει «ό,τι περνάει από το χέρι» της η ηγεσία, ώστε να μη χαθεί η επόμενη μάχη, έχουν και ουκ ολίγοι από τους ανήκοντες στην «ελίτ» των «εκσυγχρονιστών» του κόμματος και της κυβέρνησης. H πολυετής διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ έχει οδηγήσει στην κατασκευή πολλών «κέντρων εξουσίας» διαφόρων μεγεθών, τα οποία ελέγχουν πράγματα και καταστάσεις έως και σε «ρετιρέ», στα οποία είναι μια χαρά η «ατμόσφαιρα» και ουδείς λόγος επιθυμίας για ήττα του ΠΑΣΟΚ υφίσταται.
Τώρα «χαρμάνι»…
Δεν είναι γι’ αυτό περίεργο το ότι τελευταίως διάφοροι «αστέρες» της ηγεσίας K. Σημίτη επιχειρούν με τον δικό τους «κομψό», αντάξιο για σωστό «εκσυγχρονιστή», τρόπο να πετύχουν κάποιες «επικοινωνιακές» νίκες που θα έδιναν ικανοποίηση στα «ρετιρέ». H συχνά προβαλλόμενη από τα πρόσωπα αυτά «ευρωπαϊκού» τύπου πολιτική κουλτούρα τους δεν τα εμποδίζει όμως να επιδίδονται ακόμη και σε εντυπωσιακές «κατινιές» – τις οποίες ματαίως φυσικά προσπαθούν να κρύψουν. Αλλά, όπως είπαμε, η επόμενη εκλογική μάχη θα είναι πολύ σκληρή κι αυτό κάνει πολλούς «κυριλέδες» της εξουσίας να ξεχνούν τους καλούς τρόπους τους και ό,τι καλό γενικώς τους δίδαξαν οι γονείς και οι δάσκαλοί τους, όταν ήταν μικροί. Ετσι τώρα, καθώς και οι δημοσκοπήσεις είναι από μαύρες έως γκρίζες για τους κυβερνώντες, ο μικρομεσαίος κρατικοδίαιτος «μπανάλ» λαϊκιστής πασοκίτης συναντάται με τον «κυριλέ» ευρωπαϊστή πολιτικό στον κοινό αγώνα για τη διατήρηση μιας εξουσίας, την οποία ο καθένας, για τους δικούς του λόγους δεν θέλει σε καμιά περίπτωση να χάσει. Οταν ο «σοσιαλισμός» του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε κίνδυνο, οι «εκσυγχρονιστές» και οι «αναχρονιστές», επιτρέπεται να φτιάχνουν χαρμάνι, χωρίς παρεξηγήσεις εκατέρωθεν.
Απαράδεκτο παιχνίδι
Είναι φυσικά μεγάλη και επείγουσα ανάγκη για ένα πολιτικό πρόγραμμα – οδηγό πορείας προς αυτό που ονομάζεται «πραγματική σύγκλιση» με τους μέσους όρους της E.E. Ποιος δεν αντιλαμβάνεται σήμερα πως η Ελλάδα, με τις δομές και τις δυνάμεις που τώρα εμφανίζεται να διαθέτει, δεν είναι σε θέση να αντέξει οικονομικά και κοινωνικά στο σκληρό ανταγωνιστικό παιχνίδι το οποίο παίζεται στην Ευρώπη της ONE; H Ελλάδα βρίσκεται στον «πυρήνα» της E.E., αλλά μόνο στα χαρτιά. Και τα πολύ δύσκολα για τη χώρα μας μόλις τώρα ξεκινούν. Αλλά, αυτό που θέλει να κάνει με μεγάλη καθυστέρηση ο πρωθυπουργός, να παρουσιάσει ΣΗΜΕΡΑ, πρωτίστως λόγω προεκλογικών αναγκών του, μια «Χάρτα πραγματικής σύγκλισης» δεν οδηγεί παρά μόνο στο «κάψιμο» αυτής της υπόθεσης. Επιλέγοντας αυτήν την περίοδο για τη χάραξη πλαισίου πολιτικής με στόχο την «πραγματική σύγκλιση» δεν μπορεί -όσο και αν θα το ήθελε- να σημαδέψει σωστά προς αυτήν την κατεύθυνση. Και ορθώς επισημάνθηκε ήδη από πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές, ότι με τη σκέψη στις κάλπες, η «Χάρτα» του κ. Σημίτη δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη της μια σειρά στοιχείων, τα οποία θα πρέπει να ικανοποιούν όχι όρους για την πραγματική σύγκλιση, σε μια σοβαρή βάση με μακροπρόθεσμους στόχους, αλλά όσο γίνεται περισσότερους ψηφοφόρους από κάθε τάξη.
Παίζει, λοιπόν, ο στριμωγμένος πρωθυπουργός με κάτι πολύ σοβαρό, το οποίο δεν θα έπρεπε να αγγίζει σήμερα σε αυτήν τη φάση των εξελίξεων. Τίποτε δεν εμπόδιζε τον κ. K. Σημίτη να ξεκινήσει τη μελέτη για σχέδιο «πραγματικής σύγκλισης» από τον Απρίλιο 2000. Τώρα όχι μόνο τέτοιο σοβαρό σχέδιο δεν υπάρχει, αλλά επιπλέον μετατρέπεται αυτή η υπόθεση δίπλα σε αυτήν του εκλογικού νόμου σε στοιχείο προεκλογικού σκηνικού.