Εναλλακτική οικονομική πολιτική σε νέα πρότυπα
ανάπτυξης – αναδιανομής
Οι στόχοι της Εναλλακτικής Οικονομικής Πολιτικής του
Συνασπισμού, είναι:
Πλήρης Απασχόληση,
Κοινωνική Ευημερία
Οικολογική Βιωσιμότητα
Αναγκαίοι όροι και εφικτοί στόχοι της σύγχρονης
Δημοκρατικής Κοινωνίας
Η Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική είναι διαμορφωμένη σε νέα
πρότυπα ανατροφοδοτούμενης ανάπτυξης-αναδιανομής, η οποία,
περιορίζει τις κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες και
διευρύνει το κοινωνικό κράτος. Βρίσκεται σε αρμονία με το
περιβάλλον. Εμπνέεται από τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της
αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και της συνεργασίας, διαχρονικά
δοκιμασμένους ισχυρότατους παράγοντες, κοινωνικής προόδου και
ευημερίας, δημοκρατικής αυτενέργειας και δημιουργικής
αποτελεσματικότητας.
Η Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική του Συνασπισμού στοχεύει σε
μία δίκαιη, βιώσιμη και αποτελεσματική λειτουργία της οικονομίας σε
όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας όπου η λειτουργία
τους είναι αναγκαία για την Κοινωνία, παρουσιάζουν καλύτερα
συγκριτικά πλεονεκτήματα, παράγεται διατηρήσιμα υψηλή προστιθέμενη
αξία, και συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις της Οικολογικής
Βιωσιμότητας.
Η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών, η καθετοποίηση της παραγωγής,
ιδίως στη περιφέρεια και στον αγροτικό τομέα, γίνονται
πραγματικότητα μέσα από ένα Ολοκληρωμένο Σχέδιο Αναπτυξιακών
Διακλαδικών Δράσεων που θα στοχεύει στη δημιουργία βιώσιμων
μονάδων.
Η πλήρης απασχόληση αποτελεί βασικό οικονομικό, κοινωνικό και
πολιτικό πλεονέκτημα για την κοινωνία των ενεργών πολιτών. Η πλήρης
απασχόληση:
Επιτρέπει την χρησιμοποίηση ολόκληρου του παραγωγικού δυναμικού και
με τον τρόπο αυτό αυξάνεται η ευημερία.
Δημιουργεί φορολογικά έσοδα και μειώνει τις δημόσιες δαπάνες για
την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας.
Κοινωνικά, η πλήρης απασχόληση προωθεί την κοινωνική συνοχή και
αλληλεγγύη, την ανάπτυξη και τον αυτοσεβασμό των μελών της
κοινωνίας, ενισχύει τη θέση των συνδικάτων.
Συνυφασμένες με τη πολιτική πλήρους
απασχόλησης, είναι:
Η κατάργηση των διακρίσεων στην εργασία, των γυναικών, των νέων,
των μεταναστών.
Η ανάπτυξη εργασιακών σχέσεων που να:
παρέχουν στους εργαζόμενους σιγουριά,
να διαμορφώνουν συνθήκες δημιουργικής απασχόλησης, και να
ευνοούν τη συλλογικότητα, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη, αξίες
που συγκροτούν ισχυρούς παράγοντες ανόδου της παραγωγικότητας.
Στη χώρα μας, το πρόβλημα εμφανίζεται όχι μόνο σαν πρόβλημα
ανεργίας, αλλά κυρίως ως πρόβλημα χαμηλής απασχόλησης. Μετά την
αποτυχία των μέτρων απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων, και των
υψηλών ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης, η ανεργία στη χώρα μας
«επιμένει» να είναι υψηλή και ενδέχεται να αυξηθεί κι άλλο μετά
τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ταυτόχρονα, το ποσοστό απασχόλησης του
ικανού για εργασία πληθυσμού παραμένει το χαμηλότερο στην Ε.Ε.
Για την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης και τη δραστική μείωση
της ανεργίας απαιτούνται ριζοσπαστικές πολιτικές, αντίθετες του
Νεοφιλελευθερισμού. Ένα νέο Εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, με
κατευθυντήρια λογική τη διεύρυνση της απασχόλησης και τη προστασία
του περιβάλλοντος γύρω από τους άξονες:
Μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών. Εφαρμογή
35ωρης εβδομάδας εργασίας.
Ανάπτυξη ενός «τρίτου τομέα της οικονομίας», ο οποίος θα λειτουργεί
με κριτήριο τις ανάγκες, και την οικονομική βιωσιμότητα και όχι τη
μεγιστοποίηση των κερδών.
Τη διαμόρφωση και χρηματοδότηση ολοκληρωμένων προγραμμάτων τοπικής
και περιφερειακής ανάπτυξης με πεδίο εφαρμογής, κατά πρώτο λόγο,
τις ορεινές, τις νησιωτικές και τις υποβαθμισμένες οικονομικά ή
περιβαλλοντικά περιοχές της χώρας.
Η διαμόρφωση του Εθνικού Σχεδίου Απασχόλησης, και των
υποστηρικτικών σε αυτό Κοινωνικών Πολιτικών, απαιτεί ευρύ
Δημοκρατικό Διάλογο, όπου η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, οι β΄βάθμιες και
α΄βάθμιες εργατο-υπαλληλικές Οργανώσεις παίζουν κεντρικό ρόλο, μαζί
με τις οργανώσεις των ΕΒΕ και των Αγροτών.
Ο ρόλος των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων
Παρεμβάσεις στις οποίες δεν θα λαμβάνονται υπόψη οι
ιδιαιτερότητες των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, θα
δημιουργούσαν εμπόδια, αντί να βοηθήσουν, την διατηρήσιμη
οικονομική ανάπτυξη και την αύξηση της απασχόλησης.
Οι επιχειρήσεις αυτές συμβάλλουν αποφασιστικά στην οικονομική
ανάπτυξη, στην παραγωγή, στην απασχόληση, στην αποκέντρωση και στην
κοινωνική συνοχή κάθε χώρας. Χωρίς μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με
στήριξη και με προοπτική, δεν υπάρχει ούτε απασχόληση, ούτε
εξαγωγές, ούτε ανάπτυξη. Μόνο στις περιοχές της Αθήνας και στις
Θεσσαλονίκης λειτουργούν περίπου 700.000 μικρές και μεσαίες
επιχειρήσεις. Η στήριξή τους ανάγεται σε Εθνικό Ζήτημα.
Η κοινωνική ευημερία αφορά στο αναφαίρετο δικαίωμα πρόσβασης
όλων των ατόμων, τόσο στους απαραίτητους υλικούς πόρους για την
εξασφάλιση ενός επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης, όσο και στους
βασικούς κοινωνικούς και πολιτιστικούς θεσμούς.
Στην Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική του Συνασπισμού δεν υπάρχει
χώρος για διλήμματα της μορφής « ή αμοιβές, κοινωνικές δαπάνες και
ευημερία ή παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη».
Η μάχη της «ανταγωνιστικότητας» όμως, όπως δείχνει η εμπειρία,
δεν μπορεί να κερδηθεί στο πεδίο του «εργατικού κόστους», αλλά σε
εκείνο της ποιότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών, στη
δημιουργία κλάδων παραγωγής προϊόντων που ενσωματώνουν τεχνολογικό
προβάδισμα και υψηλή προστιθέμενη αξία, καθώς και στην άνοδο του
γενικού επιπέδου μόρφωσης, υγείας και κοινωνικής ασφάλειας του
πληθυσμού.
Σημαντικό ρόλο για την επίτευξη κοινωνικής ευημερίας αποτελεί η
ύπαρξη δημόσιου και ισχυρού δικτύου συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης
(π.χ. υγεία, συντάξεις), αλλά και παροχής δημοσίων υπηρεσιών, όπως
είναι η παιδεία και η μέριμνα των παιδιών, των ατόμων με ειδικές
ανάγκες.
Αντίθετα, η μετατόπιση των δημοσίων συστημάτων συνταξιοδότησης
από το θεσμό της καταβολής εισφορών από τον εργαζόμενο στην
ιδιωτική χρηματοδότηση μέσω των κεφαλαιαγορών ουσιαστικά εκθέτει το
επίπεδο διαβίωσης των μελλοντικών συνταξιούχων στους κινδύνους των
χρηματοοικονομικών αγορών.
Η Κεφαλαιαγορά δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλή βάση για την
παροχή συντάξεων. Ο πραγματικός λόγος για την μετατόπιση από
δημόσια σε ιδιωτικά συστήματα ασφάλισης δεν είναι κάποια
αντικειμενική ανάγκη, αλλά τα συμφέροντα και η επιρροή που ασκούν
οι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές, που με τον τρόπο αυτό αποκτούν μέσω
της κεφαλαιαγοράς τον έλεγχο τεράστιου ύψους εισφορών σε ιδιωτικά
συστήματα ασφάλισης. Η προοπτική του κέρδους και όχι τα προβλήματα
των απομάχων της εργασίας βρίσκονται πίσω από την ιδιωτικοποίηση
των συστημάτων ασφάλισης.
2. Δημόσια Αγαθά – Κοινωνικό Κράτος
Ο Συνασπισμός διεκδικεί μια νέα σφαίρα δημοσίων αγαθών (στη
Παιδεία, την Υγεία, κλπ), με την εισαγωγή καινοτόμων και
δημοκρατικών μορφών οργάνωσης και με δυνατότητες πρόσβασης σε όλους
όσους τα έχουν ανάγκη.
Η υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους απαιτεί τον εκσυγχρονισμό,
την ενίσχυση και τον εμπλουτισμό των δομών του. Απαιτεί ένα διαρκή
πόλεμο κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και θέσπιση
του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Απαιτεί σεβασμό των
ανθρώπινων αναγκών και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στην ίδια τη
σφαίρα της παραγωγής και της κατανάλωσης, σε όλους τους κρίκους και
τις λειτουργίες του οικονομικού και του κοινωνικού συστήματος: Τους
χώρους εργασίας στο πεδίο της εισοδηματικής πολιτικής και της
συλλογικής διαπραγμάτευσης, στις σχέσεις με το κράτος και τη
Δημόσια Διοίκηση στην πολιτική των τραπεζών, στο φορολογικό
σύστημα, παντού.
3. Αναδιανομή Εισοδημάτων- Ριζοσπαστική
Φορολογική Μεταρρύθμιση
Κλειδί για τη δικαιότερη αναδιανομή του εισοδήματος παραμένει
στη χώρα μας το φορολογικό σύστημα. Απαιτείται συνολική
ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση, όπως αυτή που έχει ήδη
προτείνει ο Συνασπισμός, και κινείται στα πλαίσια ενός δίκαιου, σε
αναπτυξιακή κατεύθυνση, πλήρους και αποδοτικού φορολογικού
συστήματος, και καλύπτει το έδαφος από τον τρόπο κατάθεσης,
συζήτησης και ψήφισης του προϋπολογισμού μέχρι και την επιβολή και
τρόπο είσπραξης εξειδικευμένων φόρων.
Η Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική του Συνασπισμού προσβλέπει
στην ανάπτυξη της οικολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, στη
βιομηχανική ανακύκλωση, σε δραστηριότητες εξοικονόμησης πόρων, στις
ανανεώσιμες μορφές ενέργειας και προγράμματα εξοικονόμησης
ενέργειας, με την ενδυνάμωση των συνεταιρισμών των παραγωγών και
καταναλωτών, σε αγορά με κοινωνικό έλεγχο. Αυτές οι δραστηριότητες,
έχουν θετικές επιπτώσεις με το να ενισχύουν την ανάπτυξη
δραστηριοτήτων υψηλών ποιοτικών απαιτήσεων και στους παραδοσιακούς
τομείς της οικονομίας.
Στα πλαίσια της Εναλλακτικής Οικονομικής Πολιτικής του
Συνασπισμού χρειάζονται γενναίες παρεμβάσεις και ειδικά προγράμματα
για τον περιορισμό της βλαπτικής, σπάταλης και ενεργοβόρου
παραγωγής. Απαιτείται «εκ βάθρων» αναδιάρθρωση σε τομείς
οικονομικής δραστηριότητας όπως η ενέργεια, οι συγκοινωνίες, η
γεωργία, οι κατασκευές, κλπ.
Η μείωση της οικολογικά βλαπτικής παραγωγής μπορεί να
αναπληρωθεί με την αύξηση των δαπανών και της απασχόλησης, και κατά
συνέπεια της ανάπτυξης σε άλλους οικολογικά βιώσιμους τομείς.
Η προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών ευρείας εμβέλειας είναι στόχος
υψηλής προτεραιότητας για την Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική του
Συνασπισμού.
Πηγή: