Τελικά, ο Κώστας Λαλιώτης έσφαλε: στο ΠΑΣΟΚ δεν έπρεπε να προσκυνάνε με τα «Κάρμινα Μπουράνα», αλλά με τον… «Μεσσία». Περίτρανα (ξανα)αποδεικνύεται ότι πρόκειται για μεσσιανικό κόμμα. Ακόμα κι αν αφήσουμε τον Ανδρέα του ’81, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι, στα 1996, ο Κώστας Σημίτης ήρθε και πάλι για να μας σώσει. Οχι από την «κακιά δεξά», αυτήν την επιστράτευσε αργότερα, αλλά από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ και τα έργα του: κάντε με πρωθυπουργό να σώσουμε τον τόπο. Να μπούμε στην ONE (από την οποία το ΠΑΣΟΚ με τη δημοσιονομική πολιτική του κόντεψε να μας πετάξει έξω πριν από την ώρα μας), να κάνουμε εκσυγχρονισμό (σε μια δημόσια διοίκηση που το ΠΑΣΟΚ επί τόσα χρόνια διέλυε μετατρέποντάς τη… σε κλαδική και διορίζοντας αναρίθμητους ανίκανους οπαδούς του), ε, να πούμε και κανά ευχαριστώ στους Αμερικανούς στις προγραμματικές δηλώσεις…
Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά (και αφού ο K. Σημίτης έβγαλε και κάποια απελπισμένα «οράματα της τελευταίας στιγμής» απ’ το μανίκι, βλ. «Χάρτα σύγκλισης»), ως άλλος Μεσσίας, έρχεται ο Γιώργος Παπανδρέου. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Τώρα, τι νέο μπορεί να υποσχεθεί, αλλά, κυρίως, από τι θα πρέπει να μας σώσει; Οσο να ‘ναι, πέφτει λίγο δύσκολο να αρχίσει να κάνει κριτική – ο Σημίτης είναι εδώ και θα πάνε μαζί στις εκλογές… Αφού όμως δεν μπορεί να ασκήσει κριτική στο παρόν, σχεδόν νομοτελειακά, θα αναγκαστεί να καταλήξει κι αυτός στην καραμέλα του μπαμπούλα της «δεξάς» – δυστυχώς, γιατί δεν του πάει καθόλου το «παιδιά, κάναμε ό,τι κάναμε, αλλά τώρα να σώσουμε τον τόπο από τους έτσι, τους αλλιώς κ.ο.κ.»…
Ομως, αν πάει έτσι, δεν θα είναι πια ο Γιώργος, ούτε το κυριότερο, θα απαντά στην ουσία των οξύτατων κοινωνικών προβλημάτων που θα κρίνουν τις εκλογές. Κι αυτά τα ξέρει καλά και ο λαός που θα ψηφίσει, αλλά και ο Κώστας Σημίτης, που ξέρει επίσης ότι, τελικά, είναι πλέον πιο πιθανό να γίνει ο Γιώργος μέρος της ήττας, να πάρει το χρώμα της, παρά να δώσει εκείνος στο ΠΑΣΟΚ κάτι από δυναμική ανανέωσης. «Συγγνώμη, αλλά, μαζί χάσαμε» θα λέει μετά ο K. Σημίτης είτε από το Κορακοχώρι είτε, πολύ πιο επικίνδυνο, από την Αναγνωστοπούλου (άραγε το ΠΑΣΟΚ θα τον κάνει «επίτιμο»;)…
Αν ο Γιώργος κέδριζε μόνος του θα ήταν ευτυχέστατος. Κι αν έχανε, πάλι μόνος του, θα ήταν ευτυχής. Γιατί, όπως γράφει και ο Χέντελ, ο Μεσσίας, βαδίζει πάντα μόνος στον λαό του. Εχοντας όμως «πάει πακέτο» δεν είναι πια Μεσσίας. Και με τα αρχέτυπα δεν είναι να παίζει κανείς…