Το ευτυχές 2004 εισήλθε δυναμικά, με τα ηχοφωτιστικά βεγγαλικά της κ. Μπακογιάννη να σκίζουν τον αέρα των Αθηνών και να παραπέμπουν στα όσα θορυβώδη θα μας έλθουν τούτο το νέο χρόνο. Από την αρχή του μας προδιαθέτει για πολλά, άλλα ανέλπιστα και άλλα προδιαγεγραμμένα, εντυπωσιακά και μη.
Εν αρχή η πολιτική, η οποία μονοπωλεί την επικαιρότητα στην αυγή του 2004 και κατά τα φαινόμενα θα θέσει τη σφραγίδα της στο χρόνο. O εκλογικός αγώνας, μετά και τις προαλειφόμενες αλλαγές στο κυβερνών κόμμα, θα επικρατήσει στο πρώτο τρίμηνο, αλλά και μετέπειτα το αποτέλεσμά τους, όποιο και αν είναι αυτό, θα δημιουργήσει γεγονότα και αναστατώσεις.
Αν συντελεσθεί η μεγάλη αλλαγή και ο Κώστας Καραμανλής επιτύχει την εκπόρθηση του κάστρου της εξουσίας, θα μεταβάλει άρδην τις συνθήκες και οι επιλογές του θα γεννούν διαρκώς νέα γεγονότα. Νέες πολιτικές θα έλθουν στο προσκήνιο, νέα πρόσωπα θα κυριαρχήσουν, οι ισορροπίες, οικονομικές και κοινωνικές, θα μεταβληθούν και πιθανώς νέες δυνάμεις να αναδειχθούν, την ώρα που οι παλαιές θα αγωνιούν.
Αν πάλι ο Γιώργος Παπανδρέου κάνει την έκπληξη, η πολιτική και πάλι θα διατηρήσει ισχυρή παρουσία στα πράγματα, καθώς αναγκαστικά θα φέρει αλλαγές και μεταμορφώσεις.
Αλλά αν το πεδίο της πολιτικής μοιάζει μίζερο και πληκτικό για τους πολλούς δεν θα μας αφήσει ανεπηρέαστους η οικονομία. Εκεί τα πράγματα δεν μοιάζουν ελεγχόμενα. H χρονιά κρύβει κινδύνους πολλούς. Τα δημόσια οικονομικά πάνε από το κακό στο χειρότερο, όπως δείχνει η συνεχής προσφυγή στις ξένες αγορές για δανεικά, η οποία θα πάρει μορφή χιονοστιβάδας όσο θα προσεγγίζεται ο χρόνος ολοκλήρωσης των έργων της Ολυμπιάδας.
Μετά τις εκλογές, η όποια κυβέρνηση εκλεγεί το πρώτο που θα πρέπει να φροντίσει θα είναι ακριβώς η δημοσιονομική διαχείριση, η οποία επισωρεύει δεινά, που σήμερα καλύπτονται, αλλά θα εμφανισθούν μόλις σβήσουν τα φώτα της μεγάλης γιορτής. H ανάγκη νοικοκυρέματος των δημοσίων οικονομικών, σε περίοδο που στην Ευρώπη θα επιχειρείται ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών, θα συνοδευθεί και από επεμβάσεις στο διαρθρωτικό τομέα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο κοινωνικό πεδίο.
Ομως τούτα κατά τα φαινόμενα θα γίνουν ορατά με τη λήξη της μεγάλης γιορτής. Από το Πάσχα και μετά όλη η προσοχή θα μεταφερθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. H προπαρασκευαστική περίοδος θα είναι κοπιώδης, τα απρόοπτα πιθανώς πολλά και η έκθεση στα μάτια όλου του κόσμου διαρκής και αρκετή για συνεχείς επιδιορθώσεις και φτιασιδώματα μέχρι την τελευταία ώρα.
Με την επικρατούσα μάλιστα διεθνώς υστερία εμείς εδώ θα χρειασθεί να μετατραπούμε σε φρούριο, σε θερμοκήπιο διαρκούς άσκησης συστημάτων συναγερμού και ασφαλείας. Αλλά και πέραν αυτού η Ελλάδα θα δοκιμασθεί οργανωτικά. Αν επιθυμεί πραγματικά να κερδίσει έστω κάτι απ’ αυτήν τη μεγάλη διεθνή διοργάνωση θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της και να επιτύχει τη μέγιστη δυνατή επίδοση, σε ένα τομέα όπου μέχρι τώρα δεν έχει αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Μετά τους Αγώνες όμως απαραιτήτως η χώρα θα χρειασθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, να ξεπεράσει τα βάρη που θα αφήσει πίσω το μεγάλο πάρτι, να συμμαζευτεί στην κυριολεξία. Στις αρχές του φθινοπώρου οι δοκιμασίες θα είναι πολλές και οι προκλήσεις ακόμη περισσότερες. Μόνη ελπίδα για ελαχιστοποίηση των πιέσεων η διαφαινόμενη διεθνώς ανάκαμψη, η οποία στο βαθμό που επισυμβεί θα αμβλύνει κάπως την πίεση και θα καταστήσει ευχερέστερη την προσαρμογή και την ανάγκη επιστροφής στο λεγόμενο ενάρετο κύκλο, από τον οποίο έχουμε προ πολλού ξεφύγει.
Θα είναι το 2004 πλήρης χρονιά. Θα τα έχει όλα κατά πώς φαίνεται. Εκλογές, συγκρούσεις, ένταση, γιορτές και πανήγυρεις, χαρά και νίκες και μετά δάκρυα, νηστεία και προσευχή, ως συνήθως συμβαίνει σ’ αυτήν τη χώρα του ύψους και του βάθους μαζί? εκεί που ανασταίνεται, βυθίζεται ξανά και πάλι από την αρχή. Εκτός και αν αλλάξουμε φέτος…