H «Καθημερινή», σε κρίσιμες στιγμές για τον τόπο (Ιμια, Οτσαλάν, ασφαλιστικό κ.λπ.) στήριξε τον Κώστα Σημίτη, όπως θα έκανε για κάθε εκλεγμένο πρωθυπουργό στον χειρισμό δύσκολων θεμάτων. Με κριτική στάση στήριξε και ενθάρρυνε τις εκσυγχρονιστικές προθέσεις του γιατί πιστεύει ότι ο εκσυγχρονισμος στη διοίκηση, στην οικονομία και στην κοινωνία είναι εθνικό αίτημα που απαιτεί συνεχή και συνεπή προσπάθεια. Πάντοτε στη νεοελληνική ιστορία και πολύ περισσότερο σήμερα ο εκσυγχρονισμός έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση, την προσέγγιση με τις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης και σήμερα τη σύγκλιση με τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. O ίδιος ο Κώστας Σημίτης αναγνώρισε τη στήριξη που βρήκε από την «Κ».
Ωστόσο, μετά τις εκλογές του 2000, όταν ακριβώς αναμενόταν ότι ο Κώστας Σημίτης, με ανανεωμένη τη λαϊκή εντολή και κομματικά περισσότερο ισχυρός θα αποτολμούσε τις πολιτικές και κοινωνικές ρήξεις και συγκρούσεις που απαιτεί ένα ολοκληρωμένο και συνεπές εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα, ο ίδιος αναδιπλώθηκε και εγκλωβίστηκε στο τέλμα των προβλημάτων, παρασύροντας προς την κατεύθυνση αυτή ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ. Οπως ήταν φυσικό, δεν άργησε να καταλήξει στη διαχείριση και τη διαιτησία οργανωμένων συμφερόντων, με αποτέλεσμα το «παρακράτος των διαπλεκομένων», υπέρ των οποίων δαπανώνται τεράστιοι εθνικοί και ευρωπαϊκοί πόροι και απαλλοτριώνεται προς όφελός τους ή έστω διαπλέκεται μαζί τους μεγάλο και κρίσιμο μέρος της κρατικής εξουσίας: H εξέλιξη αυτή μαζί με την προϊούσα ταύτιση κυβερνώντος κόμματος και κράτους, θέτουν εμφανές και επείγον πρόβλημα λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος και των δημοκρατικών θεσμών, πρόβλημα που εκφράζεται με τη διάχυτη λαϊκή δυσαρέσκεια και το λαϊκό αίτημα της αλλαγής.
Πριν από έξι μήνες, η κριτική ανάλυση των εξελίξεων αυτών και των πληροφοριών που προέρχονταν αποκλειστικά από το ήδη ανήσυχο ΠΑΣΟΚ, οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι η πολιτική προοπτική του Κώστα Σημίτη είχε εξαντληθεί πριν καν να αρχίσει. Το συμπέρασμα αυτό η «K» το διατύπωσε με παρρησία, επισημαίνοντας την ανάγκη ομαλής αποχώρησης του Κώστα Σημίτη από την ενεργό πολιτική. H οσμή των σκανδάλων, με πρωταγωνιστές στενούς συνεργάτες του Κώστα Σημίτη, έκαναν την ανάγκη της αποχώρησης επείγουσα για την πολιτική ζωή και για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
Ο Κώστας Σημίτης και το ποικιλώνυμο περιβάλλον του απάντησαν στην πολιτική κριτική της «K» με ύβρεις και συκοφαντίες, ότι δήθεν συμμετέχει σε «συνωμοσίες» εναντίον της εκλεγμένης κυβέρνησης. Τη συνέχεια τη γνωρίζετε: Εξι μήνες μετά, πολύ αργά για τον ίδιο και για το ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Σημίτης ταπεινωμένος πειθαναγκάζεται να αποδεχθεί την αποχώρηση από την ενεργό πολιτική και κανένας δεν αισθάνεται την υποχρέωση να απολογηθεί για τις συκοφαντίες εναντίον της «K»…