Ρωτούν συχνά οι φίλοι μας της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εργάζονται στην Ελλάδα και παρακολουθούν από κοντά τις πολιτικές εξελίξεις: έγιναν θετικά βήματα για τη χώρα στα οκτώ χρόνια της πρωθυπουργίας Σημίτη; Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν τώρα στην πολιτική ανατροπή και στη διαφαινόμενη ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές;
Σήμερα, που κλείνει πλέον ένας πολιτικός κύκλος, μπορεί κανείς να επιχειρήσει μια σύντομη αποτίμηση. Πράγματι, η περίοδος Σημίτη αφήνει πίσω και κάποια θετικά στοιχεία. Βασικότερο, ότι κατάφερε να αποβάλει, κυρίως από τους οπαδούς της δικής του παράταξης, το δέος έναντι της Ευρώπης και να στρέψει τη χώρα σαφώς προς ακόμα πιο ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Με την ένταξή μας, δε, στη Ζώνη του Ευρώ, μας δόθηκε πλέον συγκεκριμένο μέτρο σύγκρισης αλλά και σαφής στόχος για το τι επιδιώκουμε στο μέλλον.
Η επιμονή του κ. Σημίτη προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ίσως το σημαντικότερο στοιχείο της οκταετίας, μαζί με τη στροφή πολιτικής, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μας με την Τουρκία. Παρ’ όλους τους κινδύνους που εγκυμονεί για τις επόμενες κυβερνήσεις, η πολιτική προσέγγισης με την Αγκυρα είναι αδιαμφισβήτητα από τα στοιχεία εκείνα που διαφοροποίησαν τον κ. Σημίτη από τον προκάτοχό του A. Παπανδρέου και έδωσαν την ευκαιρία για την ομαλή ένταξη της Κύπρου στην Ευρώπη, που μόνον θετική επίδραση μπορεί να έχει για το μέλλον του νησιού.
Τα έργα υποδομής που προωθήθηκαν στη χώρα θα μπορούσαν επίσης να συμπεριληφθούν στον κατάλογο των θετικών στοιχείων του κ. Σημίτη, αν δεν ήταν πανάκριβα και άμεσα συνδεδεμένα με τη διαπλοκή και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, που με συνέπεια εξυπηρέτησαν οι κυβερνήσεις του. Και εδώ, αρχίζει ο κατάλογος των πολλών αρνητικών επιδράσεων της διακυβέρνησης Σημίτη και το «κλειδί» της αποτυχίας, που τον υποχρέωσε λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές να εγκαταλείψει τη μάχη και να δώσει σκυτάλη στον συμπαθή, αλλά πολιτικά άπειρο και γι’ αυτό ενθουσιώδη Γ. Παπανδρέου.
Ο κ. Σημίτης, παρά τις επαγγελίες του περί εκσυγχρονισμού, δέσμιος από την πρώτη ώρα των συμφερόντων και των μηχανισμών που τον στήριξαν, δεν τόλμησε να κάνει εκείνες τις ρήξεις, που θα έδιναν προοπτική δεκαετιών στη χώρα. H παταγώδης αποτυχία των διαρθρωτικών αλλαγών, που εγκαταλείφθηκαν και η εξ αυτού του λόγου επιδεινούμενη οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση, στέλνουν τον κ. Σημίτη σπίτι του. H ακρίβεια, η ανεργία και τα προβλήματα καθημερινότητας του πολίτη είναι συνέπεια της ανυπαρξίας εκσυγχρονισμού που έμεινε κενό πολιτικό σύνθημα.
Αν σ’ αυτά προστεθούν οι απαράδεκτες εσωκομματικές μεθοδεύσεις, που οδήγησαν σε φατριασμούς και αποσυσπείρωση εντός του ΠΑΣΟΚ, με πιο πρόσφατη την από την κορυφή επιβαλλόμενες αλλαγές προσώπων στην ηγεσία του, τότε συμπληρώνονται σε αδρές γραμμές οι λόγοι που απέτυχε και αποδοκιμάζεται ο σημερινός πρωθυπουργός, με αποτέλεσμα να οδηγείται το κόμμα του εκτός εξουσίας για πολλά χρόνια.