Σάματι μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Τα παλιά προβλήματα πέρασαν στο τεφτέρι του νέου χρόνου, οι περσινές εκκρεμότητες έγιναν φετινές σκοτούρες και η ζωή έμεινε στον ίδιο παρονομαστή. Οσο για τις προβλέψεις, κρύβε λόγια. Οι αρχαίοι οιωνοί, τα μαντικά όρνεα, έχουν πάψει να φτερουγίζουν προ πολλού, οι εκτιμήσεις για τις όποιες εξελίξεις αργοσαλεύουν μέσα στον κύκλο της αβεβαιότητας και οι πιθανότητες επίσης. Παρακολουθούμε όσα διαδραματίζονται στο προσκήνιο της διεθνούς επικαιρότητας ως «κομπάρσοι», γρηγορούμε για τα συμβαίνοντα στον τόπο μας, συμπονούμε την ανέχεια και τη δυστυχία, γκρινιάζουμε για την ακρίβεια, κατακρίνουμε τα στραβά, αποδοκιμάζουμε τα ενοχλητικά και πιστεύουμε στην «ακαταμάχητη δύναμη της ανάγκης», κατά τη φράση του Αισχύλου. Αλλά, ποιος ξέρει τι θα μας προκύψει αύριο; Και πόσο εύκολα καταφέρνει κανείς να προσεγγίσει την «αγαθή τύχη», αφού για όλα υπάρχει μια αιτία και τα πάντα προέρχονται από προηγούμενες πράξεις, παραλείψεις και συμπεριφορές ή από σφάλματα, γινάτια και τερτίπια; Μόνο που ο λόγος για τον οποίο γίνεται κάτι ίσως και να μην προκαλεί πια το ενδιαφέρον. Μας απασχολεί κυρίως το παρόν, φροντίζουμε για το σήμερα. Και αυτό, με τη σειρά του, υποχρεώνει αναρίθμητους ανθρώπους να αγωνίζονται σκληρά για να τα φέρουν βόλτα, να στέκονται στις επιδράσεις ή στις επιπτώσεις που έχουν στον βίο τους γεγονότα και καταστάσεις, χωρίς να εξετάζουν τη σχέση του αιτίου με το αιτιατό ή την περιβόητη «αιτιώδη συνάφεια» που συνδέει, συν τοις άλλοις, τα διεθνή με τα εγχώρια και τα περασμένα με τα τωρινά. Στις ημέρες μας, εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα…
Αυτό ανταμείβει τις νόμιμες προσπάθειες, δικαιολογεί τον κόπο, εξασφαλίζει τη συνέχεια και δικαιώνει τους αγώνες. Πόσο εύκολα, όμως, φτάνει κανείς στο τέρμα, σε μια εποχή που δίνει το προβάδισμα στους αριθμούς, ευνοεί τις μηχανές, αδιαφορεί για τη στασιμότητα στο πνευματικό πεδίο, νοθεύει τις ιδεολογίες και περιορίζει τις δραστηριότητες των ανθρώπων, για να μειώσει το κόστος παραγωγής και να αυξήσει τα κέρδη; Αλλά ο κόσμος μπαΐλντισε, απόκαμε να αποζητά το γόνιμο αποτέλεσμα. Το εκδηλώνει η κατήφεια που κυκλοφορεί στους δρόμους. Το μαρτυρούν οι κουβέντες στα στέκια της γειτονιάς. Και μπορεί η πολιτική να προετοιμάζεται για την εκλογική αναμέτρηση, μα ο απλός πολίτης της σιωπηλής πλειοψηφίας πονοκεφαλιάζει και αναρωτιέται αν και πότε θα καταφέρει να βγει από τον κύκλο της αβεβαιότητας…