«Εχουν ωραία νέα γραφεία, στο Νέο Φάληρο. Βλέπουν ηλιοβασίλεμα πάνω στην Καστέλλα, χρυσό και γκρίζο…». Μας διάβαζε η κ. Λία Ζέπου, του Παναγιώτη, Πότη για τους δικούς του. Για μας, σημείο αναφοράς σοφίας, ο καθηγητής, ο υφυπουργός Δικαιοσύνης στα 26 του, ο υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας στη μεταπολίτευση και υπουργός Παιδείας επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Με έναν τέτοιο πνευματικό άνθρωπο στο πλευρό της, που τη θαύμαζε όχι μόνο για την ομορφιά της, αλλά και για το πνεύμα της, η Λία, το γένος Αποστόλου Χαροκόπου, έζησε μια μεστή από επιτυχίες και ανατάσεις ζωή, αφοσιωμένη στον σύντροφό της και στην κόρη τους, που απέκτησαν ύστερα από πολλά χρόνια γάμου, τη γλυκιά Αλίν που πήρε ομορφιά και πνεύμα από τους γονείς της. Και που τώρα έμεινε μόνη. Και ήρθε να δει μαζί μας το ηλιοβασίλεμα, για να μας μιλήσει για τη μητέρα της, που τόσο αγαπούσε και που έχασε ξαφνικά, τραγικά…
Είχε νηστέψει η Λία Ζέπου-Χαροκόπου σαράντα ημέρες για τα Χριστούγεννα και είχε στολίσει το σπίτι τους της Γλυφάδας, είχε κάνει τα γλυκά της, όπως είχε μάθει από τη μητέρα της Αγγελική Βαλσαμάκη – Dottorati και τη νόνα της κοντέσα Μαργκότα, από την οικογένεια των Κεφαλλήνων της Ρουμανίας. O πατέρας της, ο Απόστολος Χαροκόπος, ήταν ο αγαπημένος ανιψιός του εθνικού ευεργέτη Παναγή Χαροκόπου, που δημιούργησε τη Χαροκόπειο Σχολή, νυν Πανεπιστήμιο, τη Γεωργική Σχολή της Θεσσαλίας, το Μέγαρο Χαροκόπου που έχτισε ο αρχιτέκτων Αναστάσης Μεταξάς για τον Απόστολο Χαροκόπο και που τώρα είναι το Μουσείο Μπενάκη. Και στο Βουκουρέστι, η ελληνική πρεσβεία ήταν δώρο του Παναγή Χαροκόπου στο ελληνικό κράτος. H Λία Χαροκόπου σπούδασε στη Λωζάννη οικοκυρικά και γλώσσες, όπως οι κοπέλες της τάξεώς της, και μετά νομικά, με πρόεδρο του Συλλόγου Φοιτητών, τότε, τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Στην Αθήνα την είδε και θαμπώθηκε ο τότε υφηγητής άμισθος, ο Παναγιώτης Ζέπος, από τη μεγάλη οικογένεια των νομομαθών. Την αρμονική ζωή τους συμπλήρωσε η μονάκριβη θυγατέρα τους, η Αγγελική – Καλλιρρόη, η Αλίν, που σπούδασε νομικά, γράφει ποιήματα, έπαιζε στο Εθνικό προτού οι γονείς με την ασφυκτική αγάπη τους «να της σφίξουν τα λουριά». O πατέρας της, ο σοφός καθηγητής Αστικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Αθηνών, Κέμπριτζ, Φράιμπουργκ, Χάρβαρντ, Κορνέλ και μέλος όλων των ξένων ακαδημιών, συμπεριλαμβανομένης και της Academia Dei Lincei της Ρώμης, είχε όνειρα για την ξανθή Αλίν. Αλλά έφυγε νωρίς, τον Μάιο του 1985, και από τότε μένουν μαζί, αχώριστες, η Λία και η Αλίν. Ως την παραμονή των Θεοφανίων. Ενώ ετοιμαζόταν για το νηστήσιμο τσάι, για να πιει αγιασμό την επομένη, η Λία Ζέπου στον τρίτο όροφο του σπιτιού της βρέθηκε κυκλωμένη από φλόγες. Οι καπνοί έπνιξαν όλο το σπίτι, ένας γείτονας μπήκε και έβγαλε έξω τη ζαλισμένη από τους καπνούς Αλίν, που φώναζε «η μητέρα μου, η μητέρα μου»! Ηταν όμως αργά, τα κανάλια έδειξαν την τραγική εικόνα που την έβγαζαν.
Μεταφέρθηκε στο Ασκληπιείο Βούλας και από εκεί στην εντατική του Γεν. Κρατικού «Γεώργιος Γεννηματάς», όπου και ξεψύχησε. Οχι πριν ανοίξει το ένα της μάτι και δει την κόρη της δίπλα στο προσκεφάλι της, που την είχαν φέρει συγγενείς και φίλοι. Ανακουφισμένη που είδε την Αλίν καλά, άφησε την τελευταία της πνοή, μια δέσποινα των Αθηνών που οι μοίρες τής τα είχαν δώσει όλα, αλλά και αυτό το τραγικό τέλος στην ήρεμη ζωή της, αφιερωμένη σε φιλανθρωπία και οικογενειακές παραδόσεις. Το ανακριτικό έργο για τα αίτια της φωτιάς ανέλαβε η πυροσβεστική, με επικεφαλής τον κ. Παναγιώτη Πέππα. Δημοσιεύουμε από το οικογενειακό λεύκωμα, που σώθηκε από τη φωτιά, τις δύο αυτές φωτογραφίες για να δουν οι αναγνώστες της στήλης την άξια αθόρυβη Ελληνίδα που βοηθούσε πολλά κοινωφελή ιδρύματα, ήταν στον πόλεμο εθελόντρια αδελφή, με παράσημα, που όμως τα έλιωσε η φωτιά. Στην κόρη της Αλίν Ζέπου και στους συγγενείς, θερμά συλλυπητήρια. Εξω από το παράθυρο το χρυσό ηλιοβασίλεμα έχει δώσει τη θέση του στο σκοτάδι. Στον λόφο της Καστέλλας ανάβουν τα πρώτα φώτα…