Κέφι και… υπομονή να ‘χουμε να διαβάζουμε, να αναλύουμε (και κυρίως να ακούμε να μας αναλύουν…) δημοσκοπήσεις από δω κι εμπρός, μέχρι τις κάλπες! Και όσο και αν οι ειδικοί επιμένουν να τονίζουν πως αυτές οι έρευνες δεν καταγράφουν και αποτυπώνουν τίποτε περισσότερο από την «τάση» σε μια συγκεκριμένη στιγμή, όλοι καταλαβαίνουμε πως οι αλλαγές, οι αυξομειώσεις, κάποιες φορές οι εντυπωσιακές «ανατροπές», δημιουργούν «κλίμα», υποβάλλουν, λειτουργούν ως… αναβολικά για την πολιτική σκέψη, ίσως και την πολιτική «διάθεση» (σε ό,τι έχει να κάνει με την ιδιότητά μας ως ψηφοφόρων) όλων μας. Είναι, μεν, «όργανα δουλειάς» για τα κομματικά επιτελεία, αλλά αναμφίβολα είναι και -έμμεσα έστω- εργαλεία επηρεασμού του εκλογικού σώματος, με δεδομένο πως μια ικανή κατηγορία ψηφοφόρων παίρνουν την οριστική απόφαση ως προς το ποιο κόμμα θα ψηφίσουν ακόμη και… ανήμερα τις εκλογές! Σε γενικές γραμμές, αυτοί οι «αναποφάσιστοι» φθάνουν περίπου το 25%, από το οποίο χονδρικά οι μισοί αποφασίζουν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αλλά και ένα πολύ καίριο 6%-7% οριστικοποιεί την… κατεύθυνση της ψήφου του προ της κάλπης!
Ο ι δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μετά τις εσωκομματικές εξελίξεις στο κυβερνών Κίνημα, τόσο οι πρώτες «τηλεφωνικές» (με κατ’ ανάγκην μειωμένο βαθμό αξιοπιστίας) όσο και οι «με κάλπη», καταγράφουν αυτό που όλοι αναγνωρίζουν, πέρα από κομματικές προτιμήσεις και «πρόθεση ψήφου»: πως δηλαδή έχει σημειωθεί μια αλλαγή του πολιτικού «κλίματος», υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Λογικό, υπό την έννοια πως το κυβερνών Κίνημα εκτός από τη φθορά της εξουσίας είχε υποστεί και μια σημαντικότατη καθίζηση της αξιοπιστίας και ακτινοβολίας του στην κοινωνία, εξαιτίας της μη αποτελεσματικής «διαχείρισης της καθημερινότητας», της διαπιστωμένης εσωστρέφειάς του, της παραδοχής (ακόμη και από πρωτοκλασάτα στελέχη του…), της «αδράνειας» και της κόπωσης, κάτι άλλωστε που ομολόγησε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν ξεκαθάρισε πως πήρε την πρωτοβουλία της «διαδοχής» για να… αποκτήσει προοπτική νίκης το ΠΑΣΟΚ – που προφανώς δέχεται πως δεν υπήρχε!
Αυτήν την «αλλαγή» στο κλίμα και το κλείσιμο της «ψαλίδας» που όλα τα τελευταία χρόνια ήταν σε εντυπωσιακά ποσοστά υπέρ της Ν.Δ., ευνόητο είναι να την πλασάρουν κατά κόρον στελέχη, υπουργοί και «παραθυράτοι» του ΠΑΣΟΚ – τη δουλειά τους κάνουν. Αν, όμως, κάποιος ψύχραιμος και νηφάλιος αναγνώστης (απλός αναγνώστης, όχι «ειδικός» περί τις δημοσκοπήσεις) σκύψει με προσοχή πάνω στα αποτελέσματα των ερευνών που δημοσιεύονται, θα διαπιστώσει ότι ναι μεν το ΠΑΣΟΚ μείωσε τη διαφορά που χώριζε από την προπορευόμενη σταθερά Ν.Δ., ταυτόχρονα, όμως, η Ν.Δ. όχι μόνο δεν υπέστη κάποια μείωση της δύναμής της, αλλά… αντίθετα την διατηρεί και σε κάποιες δημοσκοπήσιες (π.χ. της ΟΡΙΝΙΟπου δημοσιεύθηκε χθες) την αυξάνει κιόλας (στην «πρόθεση ψήφου») από 38,1% που βρισκόταν τον Σεπτέμβριο του 2003 (σε έρευνα της ίδιας εταιρείας – για να μπορεί να γίνει σύγκριση) στο 40%! (Τα αντίστοιχα ποσοστά για το ΠΑΣΟΚ ήταν 30,6% τον περασμένο Σεπτέμβριο και 37% χθες).
Σε απλά Ελληνικά, αυτό σημαίνει πως το κυβερνών Κίνημα αύξησε αισθητά τον βαθμό «συσπείρωσής» του (που μέχρι την πρωτοβουλία Σημίτη βρισκόταν σε πρωτοφανώς χαμηλά επίπεδα – με ό,τι αυτό «διδάσκει» στην απερχόμενη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ) και σταμάτησε (ως «τάση», ας μην ξεχνάμε) τη διαρροή των οπαδών και ψηφοφόρων του προς τα άλλα κόμματα, ενώ παράλληλα δείχνει να προσελκύει ψηφοφόρους από τα κόμματα της Αριστεράς κυρίως – γι’ αυτό και τα ποσοστά των τελευταίων σε «πρόθεση ψήφου» είναι απολύτως απογοητευτικά και (πάντα ως «τάση») ενδεικτικά πως η είσοδός τους στη Βουλή είναι αμφίβολη.
Αν, όμως, καταφύγεις στην άποψη ειδικών αναλυτών και ζητήσεις «αποκωδικοποίηση» των αποτελεσμάτων των δημοσκοπήσεων, αντιλαμβάνεσαι πως πέρα από τις «επικοινωνιακές» εκφράσεις αισιοδοξίας και ικανοποίησης εκ μέρους των στελεχών του κυβερνώντος Κινήματος, η «συσπείρωση» μόνο, δεν αρκεί στο ΠΑΣΟΚ για να διεκδικήσει νίκη στις εκλογές, αλλά ούτε και οι «εισροές» του από τα μικρά κόμματα της Αριστεράς, αφού «ποσοστιαία» (και με δεδομένο ότι η εκλογική δύναμη αυτών των κομμάτων είναι έτσι κι αλλιώς μικρή – και το 50% των ψηφοφόρων ενός κόμματος με δύναμη 3% να πάρεις, στο σύνολο αυτό σημαίνει «κέρδος» της τάξεως του 1,5%!) το τελικό όφελος είναι «αρνητικό» σε σύγκριση με τις «διαρροές» που εξακολουθεί να έχει το ΠΑΣΟΚ κυρίως προς τη Ν.Δ., η οποία, ξαναλέμε, δείχνει πως όχι μόνο δεν υφίσταται «ζημία», αλλά αντίθετα αυξάνει τις δυνάμεις της, χωρίς αυτό να οφείλεται σε αύξηση της «συσπείρωσης», που ήδη βρίσκεται σχεδόν στο «πλαφόν» της…
«Ενας ειδικός, έλεγε σε κάποιο τηλεοπτικό «πάνελ» (αλλά δεν προκάλεσε… το ενδιαφέρον των άλλων συνομιλητών – πολιτικών που επέμεναν στις μεταξύ τους συνήθεις αντιπαραθέσεις!) πως οι καταγραφόμενες από τις δημοσκοπήσεις αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό οφείλονται («μέχρι στιγμής – τάση αποτυπώνουν…») σε λόγους «εντυπώσεων» από τις κινήσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, καθώς επίσης και από την «επικοινωνιακή εκμετάλλευση» της οποίας έτυχαν. Και πρόσθεσε ότι «τα μέχρι στιγμής καταγραφόμενα ποσοστά σε καμιά περίπτωση δεν οδηγούν στο συμπέρασμα της ανατροπής, αντίθετα μάλιστα, καθώς η πείρα λέει πως κατ’ ανάγκην η «εντύπωση» ξεφουσκώνει (σ.σ.: ιδίως στην Ελλάδα!) και αυτό που από ‘δω και πέρα μέχρι τις εκλογές θα βαρύνει αποφασιστικά είναι η ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση…»
Αιτιολόγησε, μάλιστα, την άποψή του αυτή, επισημαίνοντας πως αν προσέξει κανείς τις απαντήσεις που οι δημοσκοπούμενοι έδωσαν σε άλλες ερωτήσεις, όχι τις «αβανταδόρικες» περί πρόθεσης ψήφου και παράστασης νίκης, όπως αν είναι ικανοποιημένοι από τις επιδόσεις της κυβέρνησης, και αν θέλουν να διατηρηθούν οι ίδιες ακολουθούμενες πολιτικές (σε κρίσιμους τομείς – της «καθημερινότητας» και της οικονομίας, κυρίως…) τότε «βλέπει» πως στην… ουσία, η κοινωνία (στον βαθμό που «εκπροσωπείται» από το δημοσκοπούμενο «δείγμα») θέλει ΑΡΔΗαλλαγή πολιτικής, αποτελεσματικότητος, ικανότητος διαχείρισης από πλευράς κατόχων της εξουσίας – κάτι που προδήλως ΔΕευνοεί το κυβερνών Κίνημα…
Περί ύφους και ήθους…
Και από τις δημοσκοπήσεις, όπως προαναφέραμε, αλλά και με βάση την… πείρα του παρελθόντος, προκύπτει ότι ένας από τους κύριους εκλογικούς στόχους του ΠΑΣΟΚ είναι να αλιεύσει ψήφους από τα μικρά αριστερά κόμματα (και από το KKE – αλλά αυτό εμφανίζει παραδοσιακά μεγαλύτερες αντοχές σε τέτοιου είδους επιθέσεις) – αυτά που άλλοτε (και όταν το συνέφερε…) χαρακτήριζε «και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», κάποτε (πάλι με ιδιοτελείς σκοπιμότητες…) κανάκευε και τα καλούσε στη σύσταση της «μεγάλης Κεντροαριστεράς». (Σ’ αυτό δεν αποσκοπεί, μήπως, και η συστηματική αναφορά του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ στην «παράταξη»;)
Εντάξει, άντε να πει κανείς πως «θεμιτό» είναι κάτι τέτοιο, 50 μέρες πριν από τις εκλογές και σε μια απέλπιδα προσπάθεια του Κινήματος να μαζέψει… «ρώγες» απ’ όπου μπορεί για να μειώσει τη διαφορά του! Αλλά ο τρόπος (γεμάτος οίηση, περιφρόνηση, αποστροφή και υποτίμηση κομμάτων, πολιτικών – επιτέλους και ψηφοφόρων!) που το επιχειρούν κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ είναι απαράδεκτος, τόσο για τη δημοκρατία μας όσο και για τον… περιβόητο «πολιτικό πολιτισμό» μας! Μιλούσε σε κάποιο «παράθυρο» ο Χρήστος Πρωτόπαπας και απαντώντας σε κάποια ερώτηση πάνω στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, είπε… γελώντας ειρωνικά: «E, δεν είμαι υποκριτής για να σας πως ότι… θα στενοχωρηθώ κιόλας αν ο ΣΥδεν μπει στη Βουλή!», ενώ ο (συνήθως ευγενής και ήπιων τόνων – τι τον έπιασε;) κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, σε κάποιο άλλο πρωινάδικο, χθες, αντιπαρατιθέμενος με τον βουλευτή του ΣΥκ. Λαφαζάνη (που εξέφραζε την άποψη του κόμματός του για τις «εξελίξεις»), του είπε επιθετικά και απότομα: «Τέτοια λέτε, γι’ αυτό ο λαός σάς δίνει τέτοια ποσοστά»! Ελεος και ντροπή, «σύντροφοι»!