Δεν ήταν ο συλλογισμός του ξεκάρφωτος και ανεπίκαιρος. Ούτε βασιζόταν στη βιβλική εντολή που λέει απερίφραστα «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην…». Είχε διαβάσει τα δημοσιεύματα με τις επιστημονικές προβλέψεις για την πληθυσμιακή έκρηξη στον πλανήτη μας και, πάνω στην κουβέντα για τις πολιτικές εξελίξεις και τα προβλήματα της επιβίωσης, εξέφρασε τις απόψεις του. «Ασφαλώς και δεν είναι ρόδινη η κατάσταση στον κόσμο σήμερα…» είπε, κουνώντας μελαγχολικά το κεφάλι του. «Από πού να ξεκινήσει και τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Καλπάζουσα πενία, ανεξέλεγκτη ανεργία, απρόσιτα ή δυσπρόσιτα για τους πολλούς τα αγαθά, στα νύχια του κακού αναρίθμητα παιδιά σε διάφορες περιοχές της υφηλίου, αδιαφορία για την καταστροφή του περιβάλλοντος, συγκρούσεις, απειλές της τρομοκρατίας, ανασφάλεια, και τα όνειρα των απλών ανθρώπων να μπερδεύονται με τους εφιάλτες. Φαντάζεσαι, όμως, τι θα γίνει, αν επαληθευτούν όσα αναφέρονται στην πρόσφατη έκθεση του OHE και ξεπεράσουν τα εννιά δισεκατομμύρια οι κάτοικοι του μικρού μας άστρου; Πώς θα είναι τότε τα πράγματα και ποιοι θα έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν τους χειμαζομένους ή να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την πείνα και τη δίψα;»
«Συμμερίζομαι τις ανησυχίες σου…», απάντησε ο άλλος. «Δεν άκουσα, όμως, να μιλάς για μια ουσιαστική λεπτομέρεια, που αναφέρεται στην ίδια έκθεση του διεθνούς οργανισμού. Ναι, ύστερα από τρεις ολόκληρους αιώνες είναι πιθανόν να σημειωθεί αυτή η αύξηση, η έκρηξη του παγκόσμιου πληθυσμού, με εντυπωσιακή την παρουσία της τρίτης ηλικίας. Δεν ξέρω αν μπορεί να αποφευχθεί κάτι τέτοιο ή ποιες προσπάθειες χρειάζονται για να διατηρηθούν οι λεπτές ισορροπίες που απαιτεί η μελλοντική επιβίωση των ανθρώπων. Θα σταθώ στις επισημάνσεις σου γι’ αυτά που συμβαίνουν στις ημέρες μας. Κυρίως στον τόπο μας που πρέπει, συν τοις άλλοις, να αγωνισθεί για να λύσει το δημογραφικό του πρόβλημα, να θωρακίσει την ακεραιότητά του και να κρατήσει την περηφάνια και τη ζωντάνια του. Θέμα πρώτο και σπουδαίο, λοιπόν, η τωρινή κοινωνική μέριμνα, η φροντίδα της δημοκρατικής μας πολιτείας για το κοντινό μας αύριο. Ενα αύριο, που δεν θα κατατρύχουν οι ανομίες και οι ανασφάλειες, ούτε θα πλημμυρίζουν τα φληναφήματα και οι ψευδαισθήσεις, μα θα δίνει τη δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να κερδίζει με τον ιδρώτα του τον επιούσιο άρτο και θα προφυλάσσει τα γεράματα από την παγωνιά της αδιαφορίας. Θα τα καταφέρει, άραγε;»