Ονεοφιλελευθερισμός βρήκε επιτέλους τον εκπρόσωπό του στο πρόσωπο του ηγέτη της λεγομένης «Δημοκρατικής Παρατάξεως», του κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος εθεώρησε ότι η περιοχή του Λαυρίου έχει πλέον τόσο αναβαθμισθεί, ώστε να εξαγγείλει την απασφάλιση των νέων εργαζομένων, έως την ηλικία των 25 και 29 ετών, αναλόγως των εγκυκλίων γνώσεών τους.
Η έκπληξη υπήρξε γενική, διότι ο κ. Παπανδρέου θεωρήθηκε μεν -δικαίως ή αδίκως- ότι επελέγη ως σωσίβιο της νέας «επιχειρηματικής» τάξεως που ανεδείχθη χάριν της διαπλοκής, ότι έχει την πρόθεση να εισαγάγει αμερικανικά πρότυπα την ελληνική κοινωνία, ουδείς όμως μπορούσε να υποψιασθεί τις νεοφιλελεύθερες απόψεις του.
Στη Θράκη όπου ευρίσκετο πριν εισβάλει με νέες ιδέες στο Λαύριο, ο κ. Παπανδρέου ισχυρίσθηκε ότι θα χρησιμοποιήσει το «κύρος» του προκειμένου να εξασφαλίσει ξένες επενδύσεις στην περιοχή και πάλι έκπληξη κατέλαβε το Πανελλήνιο.
Είναι προφανές ότι ο εν αναμονή τελών νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είτε αγνοεί ότι οι ξένοι επενδυτές δεν πείθονται από το «κύρος» κανενός ηγέτου, είτε πάλι πάσχει από σύνδρομο του μεγαλείου, ώστε να πιστεύει ότι θα επιτύχει εκεί όπου τόσοι άλλοι ικανότεροι αυτού απέτυχαν. Υπάρχει και μία τρίτη εκδοχή κατά την οποία η Ελλάς -στην περίπτωση κατά την οποία κατισχύσει στις εκλογές ο κ. Παπανδρέου- θα εκπέσει στο λαμπρό επίπεδο των χωρών που προσελκύουν επενδύσεις, όπως η Ινδία και άλλα κράτη του Τρίτου Κόσμου, όπου ο μηνιαίος μισθός κυμαίνεται στα 35 δολάρια.
Αλλά για να μην οδηγείται κανείς σε υπερβολές, θα πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπ’ όψιν ότι ο κ. Παπανδρέου ελάχιστα εννοεί απ’ όσα λέει, δεν διαθέτει στρατηγική, έχει ασαφή και πλημμελή αντίληψη της πολιτικής του κ. Σημίτη και απλώς συμπληρώνει την εικόνα του με κάποιες φράσεις, κατά σύσταση των επικοινωνιολόγων. Από την άποψη αυτή είναι ο ιδεώδης αντίπαλος και όσες περισσότερες εμφανίσεις πραγματοποιεί τόσο το καλύτερο για τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα.
Η τραγικότερη αντίφαση, όμως, αφορά στους οπαδούς του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ, που ελκόμενοι από το οικογενειακό όνομα του νέου ηγέτη και κάποιες αναφορές στην παλαιότερη συνθηματολογία του πατρός του, αρχίζουν να πιστεύουν στον μύθο της αιωνίου επιστροφής.
Ο αρχέγονος πυρήνας του Σοσιαλιστικού Κινήματος προστρέχει με πλαστικές σημαίες και συνθήματα του τύπου το «ΠΑΣΟΚ είναι εδώ», για να υποδεχθεί τον νέο ηγέτη, αλλά ο κ. Παπανδρέου αποφεύγει συστηματικώς κάθε αναφορά το όνομα του «Κινήματος» που δημιούργησε ο πατέρας του και ομιλεί για «Δημοκρατική Παράταξη».
Εάν υπάρχει ένας στόχος από τον οποίο εμφορείται ο κ. Παπανδρέου είναι ότι επί της ουσίας απεργάζεται όχι τη μετάλλαξη αλλά τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, κι αυτό μπορεί να ικανοποιεί φυσικά τους ψηφοφόρους όλων των άλλων κομμάτων, όχι όμως τους οπαδούς του αρχέγονου πυρήνος του «Κινήματος», οι οποίοι βιώνουν την υστάτη αυταπάτη τους.
Αλλά παρά την πρόταση για απασφάλιση των νέων εργαζομένων, το αρχέγονο ΠΑΣΟΚ θα σπεύσει στην επόμενη προεκλογική διοργάνωση να επευφημήσει τον κ. Παπανδρέου. Δεν αποκλείεται οι ενδεείς κάτοικοι της Θράκης και του Λαυρίου να του έδωσαν «το μήνυμα» για την άκρατη φιλελευθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας. Το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Παπανδρέου προσβλέπει στην προσχώρηση κάποιων νεοφιλελευθέρων και το βέβαιο ότι προσδίδει συνεχώς τόνο φαιδρότητος στην προεκλογική εκστρατεία.