Είναι αλήθεια ότι το ανέμελο κασκόλ του Γεωργίου Α. Παπανδρέου, προσδίδει στον αυριανό ηγέτη τού ΠΑΣΟΚ, ιδιαιτέρως όταν συνδυάζεται με το κάζουαλ κοτλέ σακάκι, εκείνο το προφίλ του προσιτού αρχηγού, το οποίο είχε τόσο ανάγκη ο τόπος.
Την ίδια ώρα, πάντως, που συμβαίνει αυτή η συγκινητική αλλαγή, σύντροφοί του βουλευτές, επιχειρούν με ένα φεστιβάλ φωτογραφικών τροπολογιών, άλλοτε να αμνηστεύσουν τους υπαίτιους για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου κι άλλοτε, όπως πριν από λίγες ημέρες, να εκχωρήσουν «φιλέτο» στη Σιθωνία της Χαλκιδικής για ανέγερση τεράστιας ξενοδοχειακής μονάδας!
Η τελευταία αυτή αθλιότητα εξελίχθηκε σε τραγέλαφο καθώς αμέσως μετά την ψήφισή της, ο κ. Χριστοδουλάκης ανέλαβε τη δέσμευση να την καταργήσει με νέα τροπολογία που θα φέρει στη Βουλή των Ελλήνων! Επικαλέσθηκε άγνοια του θέματος και δήλωσε ότι για την κατάργησή της έχει τη σύμφωνη γνώμη της κ. Βάσως Παπανδρέου, όπως επίσης και του υφυπουργού κ. Πάχτα, την εκλογική περιφέρεια του οποίου αφορά η τροπολογία και ο οποίος φυσικά είχε συναινέσει για την εισαγωγή της προς ψήφιση!
Αλλά αυτά θα μου πείτε είναι λεπτομέρειες. Σημασία έχει το κασκόλ. Σημασία έχει να αφουγκράζεσαι το λαό. Να πηγαίνεις κοντά του. Να κάθεσαι δίπλα στα παιδάκια, να πέφτεις σε καμιά αγκαλιά, να χαϊδεύεις κανένα κεφαλάκι, να βλέπουν οι κάμερες, να χαζεύει η Ελλάδα. Κι επειδή για να καβαλικέψεις το αύριο εκτός από το συγχρωτισμό με τις «μάζες» χρειάζεται να λυθούν και λίγα ζόρια, εξακοντίζεις στον προεκλογικό ουρανό φανταχτερά πυροτεχνήματα: Δουλειά στα νιάτα (για τα περήφανα γηρατειά σε άλλη περιοδεία), ειρήνη με τους Τούρκους (έχουμε γνωστούς στην Αγκυρα), και επενδυτές θα σας φέρουμε (έκανα γνωριμίες έξω), συμμετοχική δημοκρατία (προς το παρόν αδιευκρίνιστο), απ’ ευθείας εκλογή (μόνον εγώ, το κασκόλ μου και ‘σεις λαέ μου), κάτω οι πανελλαδικές και πάει λέγοντας.
Πριν από είκοσι περίπου χρόνια ένα άλλο ΠΑΣΟΚ, σε άλλη ιστορική συγκυρία, ορμητικό και σχετικώς αθώο, ορκιζόταν μεταξύ άλλων ότι θα γλίτωνε τη χώρα από μια παλιά ντροπή: τα ράντζα στους διαδρόμους των νοσοκομείων, ακραία εκδοχή εξευτελισμού του ανήμπορου ανθρώπου. Παρ’ όλες τις καλές προθέσεις και τους δεκάδες υπουργούς Υγείας, τα ράντζα είναι ακόμα εκεί. Πριν λοιπόν υπογράψουμε την ειρήνη με την Τουρκία και πριν αγαλλιάσουμε με τα επόμενα εκατό ή διακόσια θαύματα που μας χωρίζουν από τις εκλογές, θα είχε ίσως ενδιαφέρον να ακούσουμε από τον συμπαθή Γ. Παπανδρέου, ένα συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο σε ένα συγκεκριμένο χρόνο, θα γίνει επιτέλους πραγματικότητα η ανεκπλήρωτη δέσμευση του κόμματός του. Αλλιώς, ράντζα και συμμετοχική δημοκρατία είναι απλώς ένα ακόμη σύντομο ανέκδοτο.