Τις τελευταίες εβδομάδες ζούμε ορισμένες καταστάσεις στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίες δεν επιδέχονται σοβαρής πολιτικής κριτικής. Ισως γι’ αυτό, όπως διαπιστώνουμε οι περισσότεροι στον κοινωνικό μας περίγυρο, ο κόσμος στρέφεται περισσότερο στα γελοιογραφικά σκίτσα των εφημερίδων, τα οποία συζητεί, σχολιάζει και αναμεταδίδει, λιγότερο δε ενδιαφέρεται για τις αναλύσεις και την πολιτική αρθρογραφία. Π.χ πώς να σχολιάσεις σοβαρά και να επιχειρηματολογήσεις υπέρ ή εναντίον του τρόπου, με τον οποίο ο κ. Γιώργος Παπανδρέου θα εκλεγεί, κατ’ απαίτησή του, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την ερχόμενη Κυριακή; Είναι η πρώτη φορά, λένε οι σύμβουλοι και οι παρατρεχάμενοί του, που ένας ηγέτης κόμματος εκλέγεται «με καθολική και άμεση ψηφοφορία» όχι μόνον από τα μέλη του κόμματος, που στο ΠΑΣΟΚ υπολογίζονται σε 145.000, ούτε από τους περίπου 4.500 καθιερωμένους συνέδρους, αλλά «απευθείας από το λαό». Οι ίδιοι εμπνευστές και εκτελεστές της μεγαλόπνευστης εκλογής υπολογίζουν ότι περισσότεροι από 500.000 πολίτες θα προσέλθουν μετά πενθήμερον στις κάλπες και θα αναδείξουν τον κ. Παπανδρέου «νέο και πανίσχυρο» αρχηγό του ΠΑΣΟΚ.
Αντί, λοιπόν, ο υπογράφων να επιχειρήσει αμφισβητήσεις περί της συνταγματικότητος ή της ορθολογικότητος της διαδικασίας, σκέφθηκε να αρχίσει να συντάσσει από τώρα μια ένσταση, ζητώντας την ακύρωση της εκλογής. Τα επιχειρήματα θα είναι καθαρώς πολιτικά, όπως έκδηλα μικροπολιτικές είναι και οι προδιαγραφές της καινοφανούς και κενόδοξης εκλογής. Συγκεκριμένα στην ψηφοφορία καλούνται να μετάσχουν, εκτός των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και «ανέντακτοι κομματικώς, φίλοι». Συνεπώς ο συνολικός αριθμός των εχόντων δικαίωμα ψήφου, ο οποίος είναι απαραίτητος σε κάθε εκλογή για να κριθεί η πλειοψηφία και η μειοψηφία, είναι περίπου δεδομένος. Πρόκειται για τα τρία εκατομμύρια των ψηφοφόρων που προτίμησαν προ 4ετίας το ΠΑΣΟΚ, συν τον άγνωστο αριθμό των «ανέντακτων φίλων». Αν, λοιπόν, ο κ. Παπανδρέου ψηφισθεί την ερχόμενη Κυριακή μόνον από 500.000 εκλογείς, όπως προσδοκούν οι οργανωτές της εκλογικής φιέστας, θα έχει απορριφθεί πανηγυρικώς η υποψηφιότητά του. Για τον απλούστατο λόγο ότι οι ψήφοι αυτοί εκπροσωπούν μόνο το 17% του συνόλου των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι -τεκμαίρεται- επικροτούν την αλλαγή ηγεσίας με αισθήματα άφατης αγαλλιάσεως και ανείπωτου ενθουσιασμού. Επομένως ήταν αυτονόητη η προσέλευσή τους σε κάποια από τις 3.000 κάλπες που θα στηθούν σ’ ολόκληρη τη χώρα, προκειμένου να επικυρώσουν την εκλογή. H αθρόα αυτή συμμετοχή και ενεργός παρουσία ήταν επιβεβλημένη και για δύο ακόμη λόγους. Πρώτον διότι ο κ. Παπανδρέου ήταν ο μοναδικός υποψήφιος. Ετσι, μια εκτεταμένη αποχή των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ εύλογα θα εκλαμβανόταν ως αποδοκιμασία ή -έστω- αδιαφορία για την αλλαγή. Και δεύτερον διότι οι «κοσμογονικές» διακηρύξεις του υποψηφίου αρχηγού περί καταδίκης πολιτικών, νοοτροπιών και προσώπων του «παλαιού ΠΑΣΟΚ» και περί νέου ξεκινήματος, περίπου από μηδενική βάση, ασφαλώς θα ‘πρεπε να εγκριθούν από την ευρύτερη, το δυνατόν, πλειοψηφία των οπαδών και ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος.
Με όλα τα παραπάνω δεδομένα, η υπό σύνταξιν ένσταση καταλήγει ως εξής: Διά ταύτα η υπερψήφιση του κ. Γ. Παπανδρέου από 500.000 ψηφοφόρους την προσεχή Κυριακή, στην ουσία σημαίνει ότι η υποψηφιότητά του και οι πολιτικές του διακηρύξεις αποδοκιμάζονται και απορρίπτονται τουλάχιστον από 2,5 εκατ. οπαδών του ΠΑΣΟΚ. (Για να μην συμπεριλάβουμε και τους προσκληθέντες, αλλά μη ανταποκριθέντες «ανέντακτους φίλους»)…