Οι επόμενες δημοσκοπήσεις θα μας δείξουν την επίπτωση των «πράσινων» μεταγραφών στην πρόθεση ψήφου. Δεν υπάρχει αμφιβολία, όμως, ότι πρόκειται για κίνηση υψηλού εκλογικού ρίσκου. Μετά τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η ψηφοφορία της περασμένης Κυριακής, οι οπαδοί και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν περιέλθει σε κατάσταση πολιτικού σοκ. Γι’ αυτούς, οι κ.κ. Μάνος και Ανδριανόπουλος μέχρι τώρα αντιπροσώπευαν το απόλυτο ιδεολογικοπολιτικό «κακό».
Ο κ. Γ. Παπανδρέου πιστεύει ότι με τη μεταγραφή των δύο σταυροφόρων του νεοφιλελευθερισμού θα διεμβολίσει εκλογικά την Ν.Δ., προσελκύοντας τουλάχιστον όσους είχαν ψηφίσει το 1996 ΠΑΣΟΚ γοητευμένοι από την «εκσυγχρονιστική» επαγγελία του κ. Σημίτη. Ακόμα κι αν συμβεί αυτό, όμως, υπάρχει το ζήτημα των διαρροών από τα αριστερά. Τα δύο νέα «αποκτήματα» είναι «κόκκινο πανί» όχι μόνο για τους αριστερούς, αλλά και για τα λαϊκά στρώματα που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ. Οι ψηφοφόροι αυτής της κατηγορίας υποδέχθηκαν με ανακούφιση την αλλαγή ηγεσίας και συμμετείχαν μαζικά στην εκλογή της περασμένης Κυριακής, προσδοκώντας μεταξύ άλλων και κοινωνική προστασία. Θεωρούσαν ότι ο υιός θα εφαρμόσει μία σύγχρονη εκδοχή της πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου.
Αλλά και η μεταγραφή Δαμανάκη και Ανδρουλάκη είναι προβληματική στο εκλογικό επίπεδο. Λόγω του ρόλου τους στο «βρώμικο ’89», προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις σε μία τουλάχιστον μερίδα παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν και αρκετοί που έχουν πάρει αποστάσεις και δηλώνουν αναποφάσιστοι. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το ψηφοδέλτιο Επικρατείας δυσκολεύει την εκλογική παλιννόστησή τους. Υπενθυμίζουμε ότι όταν στις δημοτικές εκλογές του 1998, ο κ. Σημίτης επέβαλε την υποψηφιότητα της κ. Δαμανάκη στον δήμο Αθηναίων, εισέπραξε μία εκλογική πανωλεθρία.
Προφανώς, ο κ. Παπανδρέου έκανε τις δικές του εκτιμήσεις. Με όπλο τη δύναμη του ονόματός του και με πρωτοφανή νομιμοποίηση και ισχύ θεωρεί -ίσως αλαζονικά- ότι έχει την άνεση να θρυμματίσει τα ηθικοπολιτικά στερεότυπα της παράταξής του. Προεξοφλεί ότι η δυσφορία που εκδηλώνεται στη βάση σταδιακά θα εκτονωθεί και θα αφομοιωθεί. Και βεβαίως, δεν φοβάται εσωκομματικές αντιδράσεις. Το ΠΑΣΟΚ, άλλωστε, ειδικά μετά την περασμένη Κυριακή, ακόμα κι αν ήθελε, δεν είναι σε θέση να προβάλει την παραμικρή συντεταγμένη αντίσταση.
Το πιο σημαντικό σ’ αυτήν την υπόθεση, όμως, δεν είναι το αμφιλεγόμενο εκλογικό όφελος των μεταγραφών. Η διεύρυνση είναι επιφανειακά και μόνο εν μέρει αμφίπλευρη. Οι δύο σταυροφόροι του νεοφιλελευθερισμού δεν εξισορροπούνται πολιτικά από την ταυτόχρονη μεταγραφή Δαμανάκη και Ανδρουλάκη. Ανάμεσα στον κ. Παπανδρέου και στους τέσσερις υπάρχει μία υφέρπουσα εκλεκτική συγγένεια, ένας κοινός παρονομαστής. Γιατί εάν δεν συμβαίνει αυτό, τότε έχουμε μια διολίσθηση στη μεταπολιτική του «λάιφ στάιλ».