Για πολλά χρόνια η Ολλανδία διεκδικούσε από άλλα δύο-τρία κράτη την αγαθή φήμη τής πιο ελεύθερης και πιο ανεκτικής χώρας στην Ευρώπη. Ηδη όμως το υψηλότατο ποσοστό που είχε αποσπάσει στις εκλογές του 2002 το κόμμα του δολοφονηθέντος Πιμ Φορτάιν -το οποίο, παρά την όλη ιδεολογική του ασάφεια, ήταν σαφέστατο στα κηρύγματά του κατά των ξένων- είχε δείξει ότι καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν είναι άτρωτη στη δημαγωγική ρητορική της μισαλλοδοξίας και στον ωμό ή συγκεκαλυμμένο ρατσισμό. Ούτε τα γονίδια αρκούν, κι ας τα επικαλούμαστε, ούτε οι πολιτικές και πολιτισμικές παραδόσεις, κι ας τις εμπιστευόμαστε περισσότερο απ’ όσο μας το επιτρέπουν τα ομοιώματα του Λεπέν που έχουν ξεφυτρώσει σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Η επιβεβαίωση, εξοργιστική, δεν άργησε να έρθει: Προχθές, το ολλανδικό κοινοβούλιο υπερψήφισε την πρόταση της κεντροδεξιάς κυβέρνησης να απελαθούν από τη χώρα 26.000 πρόσφυγες. Ολοι τους είχαν ζητήσει πολιτικό άσυλο. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία, άλλωστε το αίτημά τους δεν είχε βρει ανταπόκριση. Πολλοί από αυτούς ζουν επί δεκαετίες στην Ολλανδία, έχουν μάλιστα αποκτήσει παιδιά που ήδη ενηλικιώνονται δίχως να έχουν δει ποτέ τη γενέτειρα του πατέρα τους και της μητέρας τους, και ίσως δίχως να γνωρίζουν άλλη γλώσσα από την ολλανδική. Αλλά ούτε κι αυτό φαίνεται να έχει σημασία. «Τα παράσιτα» πρέπει να διωχθούν, ώστε να μείνει καθαρό και υγιές το αυθεντικό ευρωπαϊκό σώμα. Προς την ίδια κατεύθυνση άλλωστε, του αποκλεισμού, των απαγορεύσεων και της περιστολής στα δικαιώματα των οικονομικών μεταναστών και των πολιτικών προσφύγων, σπεύδει να κινηθεί και η επίσης «ανεκτική» Δανία, ύστερα από πολιτική συμφωνία της συντηρητικής κυβέρνησής της με το ακροδεξιό κόμμα.
Θα ακουγόταν ίσως βαρύ να ειπωθεί ότι το φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη είναι ο ρατσισμός, σε «ήπιες» ή καθαρόαιμες μορφές. Αλλά θα ήταν και αφελές, και τελικά επικίνδυνο, να πιστέψουμε ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, όταν βλέπουμε να πληθαίνουν τα κόμματα και οι ομάδες που ασπάζονται τη φαιά ιδεολογία, και, ακόμη χειρότερα, τα φαιά ιδεολογήματά τους να μετατρέπονται σε κυβερνητικές αποφάσεις. Οσο για μας εδώ, στην άκρη της Γηραιάς Ηπείρου, είμαστε βέβαια παραζαλισμένοι από την προεκλογική αντιπαράθεση, κάποιοι ωστόσο κρατούν την ψυχραιμία τους και φροντίζουν να κρατούν την Ελλάδα συντονισμένη με την Ευρώπη. Ποιοι; Μα οι «υπηρεσίες», αστυνομικές, εισαγγελικές, υπουργικές, όσες συναποφάσισαν να απελάσουν παράνομα 16 από τους πρόσφυγες που είχαν επιζήσει στο ναυάγιο κοντά στην Κάρυστο, στις 29 Ιανουαρίου. Και οι δεκαέξι, ένδεκα Αφγανοί και πέντε Παλαιστίνιοι, είχαν υποβάλει αίτηση να τους χορηγηθεί πολιτικό άσυλο. Αλλά είπαμε, τι σημασία έχει αυτό;