Βρίθει πολυδάπανων εξαγγελιών ο προεκλογικός λόγος του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου. Τις τελευταίες ημέρες, μάλιστα, καθώς εισερχόμεθα στην τελική ευθεία της αναμέτρησης και οι δημοσκοπήσεις τον δυσαρεστούν, οι υποσχέσεις δίνουν και παίρνουν ξεπερνώντας κατά πολύ τις ισχνές δυνατότητες της οικονομίας.
Τάζει ετήσιες αυξήσεις τουλάχιστον 5% στις συντάξεις, καλλιεργεί προσδοκίες για αυξήσεις μισθών σημαντικά υψηλότερες του πληθωρισμού, υπόσχεται μείωση των φορολογικών συντελεστών, αύξηση των αφορολογήτων, δεκαετή «φορολογική νηνεμία» -τι σημαίνει άραγε και πώς συμβιβάζεται με τη μείωση των φόρων-, αλλά και πλήθος άλλων παροχών σε ειδικές ομάδες του πληθυσμού, με ταυτόχρονη πάντα ενίσχυση των επενδυτικών πόρων!!
Πλέει σε πέλαγος υποσχέσεων ο κ. Παπανδρέου και ταυτοχρόνως ορκίζεται στη δημοσιονομική πειθαρχία, επικαλείται τη σταθερότητα και υπογραμμίζει με στόμφο ως θαυματοποιός μέγας πως δεν θα εξαντλήσει τα όρια αντοχής της οικονομίας. Ολα αυτά, όμως, μοιάζουν έπεα πτερόεντα όταν απουσιάζει οποιαδήποτε ποσοτική προσέγγιση, όταν δεν υπάρχει έστω και η ελάχιστη αναφορά στις πηγές άντλησης των πόρων και των απαιτούμενων εσόδων για τη χρηματοδότηση τόσο γενναίων πολιτικών.
Πολύ περισσότερο, δε, όταν άπαντες γνωρίζουν ότι η χώρα πάσχει δημοσιονομικώς, έχει προ πολλού ξεπεράσει τις αντοχές της οικονομίας και δεν μπορεί να ξεφύγει από τον κύκλο της δημοσιονομικής κρίσης. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία καταδεικνύουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τις δημοσιονομικές δυσχέρειες. Τα ταμειακά ελλείμματα που παρακολουθούνται από την Τράπεζα της Ελλάδος έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, παραπέμποντας σε λύσεις άμεσης ανάγκης αμέσως μετά τις εκλογές. Από τα στοιχεία της κεντρικής Τράπεζας καταδεικνύεται επίσης ότι οι δαπάνες για τόκους αυξήθηκαν σημαντικά το 2003, παρότι διανύσαμε έτος χαμηλών επιτοκίων. Αν τα δημόσια οικονομικά ήταν ανθηρά και το δημόσιο χρέος υποχωρούσε οι δαπάνες για τόκους θα έπρεπε να εμφάνιζαν μείωση. Οταν τούτο δεν συμβαίνει, τα κρυφά χρέη μεγαλουργούν, η χώρα υποθηκεύει το μέλλον της και προφανώς ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να τάζει ως άφρων άρχων, με μόνο στόχο να παρασύρει τους ψηφοφόρους στην ονειρική εύφορη κοιλάδα που φαντασιώνεται.
Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που εμφανίζει και το γνωρίζει. Εχει την πληροφόρηση, είναι ενημερωμένος για την κατάσταση και ξέρει ότι η επόμενη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει δυσκολίες μεγάλες. Και για το λόγο αυτό με τη διολίσθηση στην υποσχεσιολογία και την καλλιέργεια υπερπροσδοκιών ζημιώνει πολλαπλώς τη χώρα. Δημιουργεί εικόνα πλαστή, παρασύρει τους πολίτες και καλλιεργεί πόθους ανεκπλήρωτους σε χρόνους που απαιτούν προσπάθεια, κόπους και θυσίες.