Να μη γράφουμε μονάχα για την Αθήνα, υπάρχει και ο Πειραιάς, και μάλιστα, στη γειτονιά της «K»! Ετοιμο, πλέον, το λιμάνι από πλευράς ασφάλειας, ζει και αυτό τον πυρετό της ολυμπιακής ετοιμασίας. Πολλά, βεβαίως, θα μπορούσαν να είχαν γίνει ακόμα και για την καλύτερη εμφάνιση της πόλης, αφού πολλά κτίρια περιμένουν ακόμη να καθαριστούν και να ομορφύνουν, αλλά τώρα στο νήμα του Αυγούστου, ας οπλιστούμε με αισιοδοξία. Στον Πειραιά, ο σταθμός του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου έχει την αξεπέραστη αξία ενός κλασικού κομματιού. Τι κι αν ετοιμάστηκαν τόσοι νέοι σταθμοί (όπως ο γειτονικός του Νέου Φαλήρου που είναι σίγουρα εντυπωσιακός), η ομορφιά και η δύναμη του παλιού σταθμού του Πειραιά εξακολουθεί και κατέχει τα πρωτεία, ακόμη κι αν μετράει πάνω από 70 χρόνια ζωής. Προσεκτικά αναστηλωμένος, ο σταθμός, με την ωραιότερη γυάλινη οροφή της πόλης, είναι ακόμη και σήμερα η καρδιά του λιμανιού, ένας αιμοδότης ζωής. Αν βρεθείτε εκεί ένα πρωινό, όταν τόσοι άνθρωποι τρέχουν να προλάβουν το τρένο για Αθήνα, θα δείτε ότι ένας μικρόκοσμος ζει τον δικό του παλμό με τη δική του ιεροτελεστία. Εξω από το σταθμό τίποτε δεν θυμίζει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες πλησιάζουν. Είναι τόσος ο κόσμος που είναι δύσκολη η τήρηση της καθαριότητας, παρότι η υπάλληλος του δήμου κάθε πρωί είναι υπόδειγμα ευσυνειδησίας. Στα παγκάκια, στριμώχνονται εκεί όπου δεν πέφτει ο ήλιος, μετανάστες, συνταξιούχοι, τουρίστες.Ενας τρώει τυρόπιτα, μία τουρίστρια αδειάζει τον σάκο της κάτι ψάχνοντας, ένας συνταξιούχος διαβάζει τις εφημερίδες που άφησαν οι προηγούμενοι. Στα περίπτερα κρεμασμένες οι εφημερίδες και στοίβα τα περιοδικά με τα dvd, ενώ μέσα ο περιποιημένος πάγκος του εφημειρδοπώλη δίνει μια ωραία νότα δίπλα στις ράγες. Ενας λούστρος, ένας κουλουροπώλης σε κάθε έξοδο, θυμίζουν τον παλιό Πειραιά που ζει θαλερός γύρω από τον σταθμό. Γιατί, μέσα, επικρατεί μια άλλου είδους τάξη. H φωτεινότητα που απορροφάται από τα γκρίζα πλακίδια στο δάπεδο, διαχέεται από τη γυάλινη οροφή, θαύμα τεχνολογίας του Μεσοπολέμου. Οσοι την έχουν συνηθίσει ούτε που δίνουν σημασία, αλλά μια ομάδα τουριστών, αλαφιασμένοι από το τρέξιμο (από το πλοίο στο τρένο) κοντοστάθηκαν με το βλέμμα ψηλά. Είναι ωραίος ο Πειραιάς παρά τα προβλήματά του και είναι αυτό το αδιάκοπο πήγαιν’ έλα, με μια ελαφριά παλαιομοδίτικη αύρα, που του δίνει το ιδιαίτερο χρώμα. Υπάρχει το διαρκές αίσθημα της επικείμενης αναχώρησης, μία τα πλοία στο βάθος, μία τα τρένα που αναχωρούν για Ειρήνη και Κηφισιά, νιώθεις ότι όλα αλλάζουν στο λεπτό. Με μια τυρόπιτα και ένα χυμό νεαροί και νεαρές, χαρούμενες παρέες, μιλάνε μόνο για διακοπές. Οι περισσότεροι όμως τρέχουν για τη δουλειά, με μία εφημερίδα υπό μάλης…Είναι μια μικρογραφία της Ελλάδας, εντυπωσιακή σε πυκνότητα και ποικιλία. O Πειραιάς, μοιάζει με παράθυρο στη θάλασσα, καθώς βγαίνεις από τον σταθμό, και αυτό είναι η μεγάλη του αξία.
Στον σταθμό του Πειραιά, ένα προ-ολυμπιακό πρωινό…
2' 12" χρόνος ανάγνωσης
