Ουδέν κακόν αμιγές καλού – και μακάρι η πολιτεία να αποδειχθεί αποφασισμένη να φτάσει (επιτέλους!) στο καλό που μπορεί να προκύψει από τον ορυμαγδό του κακού και του βούρκου, του οποίου είμαστε όλοι μάρτυρες τις τελευταίες μέρες, καθισμένοι… αναπαυτικά στους καναπέδες μας και «χαζεύοντας» τα διάφορα «γαργαλιστικά» και παράνομα που καταγγέλλονται μέσα από τηλεφωνικές υποκλοπές και χρήση κρυφής κάμερας. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί έπρεπε να ριχτεί τόση πολλή λάσπη «μπροστά στους ανεμιστήρες» για να υποχρεωθεί η πολιτεία να πράξει το αυτονόητο, αλλά σε κάθε περίπτωση καλωσορίζουμε τη διαφαινόμενη πρόθεσή της να θέσει ένα οριστικό τέλος σ’ αυτόν τον ευτελισμό της προσωπικότητας του (όποιου!) ατόμου με τη δημοσιοποίηση ιδιαίτερων στιγμών του βίου αλλά και την καταδίκη του από την κοινωνία, πριν η όποια παράνομη δραστηριότητά του κριθεί και αποδειχθεί από τα θεσμοθετημένα όργανα του κράτους, με τον ψευδεπίγραφο ισχυρισμό (ακόμη κι αν γίνεται με τις καλύτερες των προθέσεων) του «αποκαλύπτοντος» και «καταγγέλλοντος» ότι το πράττει για να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον. Και είναι καιρός, πια, να καταλάβουμε και οι άνθρωποι των MME πως μπορεί το λειτούργημά μας να το έχουμε αναγορεύσει σε «4η εξουσία», αλλά ακόμη και οι εξουσίες έχουν συγκεκριμένο και οριοθετημένο από τον νόμο και τις αρχές προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πλαίσιο δράσης και σε καμία περίπτωση δεν είναι στη δημοκρατία αυθαίρετες και ανεξέλεγκτες…
Σωστά (αν και με απαράδεκτη καθυστέρηση…) το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ανεξάρτητη αρχή) παρενέβη επιτέλους διατυπώνοντας τις ενστάσεις του για τα όσα συμβαίνουν σε αυτό το γλοιώδες και θλιβερό τοπίο των τελευταίων ημερών και τονίζοντας πως «ακόμη και όταν νοσούν οι θεσμοί, η εξυγίανσή τους πρέπει να συντελείται με νόμιμους κανόνες και αρχές». Σωστά (αν και με απαράδεκτη καθυστέρηση…) ευαισθητοποιήθηκε και η Αρχή Προστασίας Δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και άρχισε να μελετά τις κασέτες με τις τηλεφωνικές υποκλοπές και τα επίμαχα «βίντεο», σωστά θα αντιδράσουν, σύμφωνα με τις πληροφορίες, και οι εισαγγελικές αρχές. Σωστά – κι ας διατυπώνονται πλήθος αντιρρήσεων γι’ αυτές τις παρεμβάσεις (μήπως δεν τις ακούμε καθημερινά στον κοινωνικό μας περίγυρο;) με το επιχείρημα «καλά τώρα, ας μην ήταν ο τάδε στο τάδε κανάλι να τους ξεμπροστιάσει και να ξεσπάσει σάλος, και να βλέπαμε αν θα επιχειρούσε κανείς να βάλει το μαχαίρι για να υπάρξει κάθαρση»!
Σε συντεταγμένες πολιτείες δικαίου, σε καμία περίπτωση δεν ισχύει ο αφορισμός πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» -πολύ περισσότερο μάλιστα όταν διατυπώνονται και απολύτως θεμιτές ενστάσεις ως προς την ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια του «σκοπού», εκ μέρους εκείνου που τον επικαλείται – τρέχα γύρευε δηλαδή, αν αποκαλύψεις που γίνονται από διάφορα κανάλια και MME αποβλέπουν στην κάθαρση και στην εξυγίανση του δημόσιου βίου και όχι στις… τηλεθεάσεις και την «ακτινοβολία» του αποκαλύπτοντος τηλεαστέρα!
Το Σύνταγμα ορίζει σαφέστατα ότι το απόρρητο της «με οιονδήποτε τρόπο επικοινωνίας» είναι απολύτως απαραβίαστο και το αντίθετο μπορεί να συμβεί MONO όταν το προβλέπει ο νόμος που θα ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή (η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ APXH, όχι η καταγγελτική, ακόμη και καθαρτήρια διάθεση του όποιου δημοσιογράφου!) κι αυτό MONO για λόγους εθνικής ασφάλειας ή τη διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων. Κι ο ποινικός κώδικας προβλέπει και τιμωρεί ως «εγκληματική πράξη» την αθέμιτη παγίδευση ή παρέμβαση της τηλεφωνικής συνομιλίας ή τη μαγνητοσκόπηση μη δημόσιων πράξεων τρίτων και τη χρήση τέτοιων πληροφοριών.
Καλά, τότε, κι όλες αυτές τις μέρες με την κατά κόρον… παρέλαση τηλεφωνικών υποκλοπών και σκηνών που κατεγράφησαν με «κρυφές κάμερες», γιατί δεν επενέβη άμεσα και αυτεπάγγελτα κάποια δημόσια αρχή; Ξανακούμε τη χιλιοδιατυπωμένη, τούτο τον καιρό, «απάντηση» μερίδας του κόσμου: «και πιστεύει πως αν δεν είχαν βγει φόρα παρτίδα κασέτες και βίντεο, θα είχε κανείς ευαισθητοποιηθεί για κάθαρση στον χώρο της Δικαιοσύνης και της Εκκλησίας»;
Υπάρχει απάντηση – καθώς επίσης και ενδεδειγμένος τρόπος δράσης των λειτουργών της «4ης εξουσίας»: κατ’ αρχήν, για τις γαργαλιστικές «ροζ ιδιαιτερότητες» κάποιων κληρικών, αυτές αφορούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ (εφόσον δεν παραβιάζουν τον νόμο, και αφορούν σχέσεις μεταξύ ενηλίκων) τους κανόνες συμπεριφοράς και διαβίωσης του συγκεκριμένου χώρου της Εκκλησίας που είναι και μόνη αρμοδία να κρίνει και να επιβάλλει κυρώσεις με βάση τα ισχύοντα στους κόλπους της. Αν οι «παραλήπτες» των υποκλοπών και των «βίντεο» ή φωτογραφιών, ως πιστοί θίγονται και προσβάλλονται, ας έστελναν το παράνομο αυτό υλικό (που επιπροσθέτως κανείς δεν γνωρίζει αν είναι αυθεντικό ή προϊόν τεχνικής επεξεργασίας…) στην Εκκλησία για τα περαιτέρω…
Ως προς τις κασέτες και τα βίντεο, που αποκαλύπτουν ποινικά κολάσιμη δραστηριότητα δικαστικών λειτουργών, δηλαδή λειτουργών θεσμού της πολιτείας, τότε οι «καθ’ οιονδήποτε τρόπο» παραλήπτες τέτοιου υλικού θα μπορούσαν κάλλιστα να τις αποστείλουν στους αρμόδιους εισαγγελείς (υπάρχουν τρόποι και μέσα διασφάλισης πως δεν θα έμπαιναν «αρχείο» λόγω… «συναδελφικής αλληλεγγύης» – άλλωστε τα MME που ανελάμβαναν τέτοια πρωτοβουλία θα μπορούσαν καθημερινά να ρωτούν «τι γίνεται, προχωρεί η έρευνα;»), οι οποίοι και την πιστότητα και αυθεντικότητα των στοχείων μπορούν να διερευνήσουν, και με αφορμή αυτά να ξεκινήσουν μια ΝΟΜΟΤΥΠΗ έρευνα για να δικάσουν και να κολάσουν τους επίορκους λειτουργούς.
Στις συντεταγμένες πολιτείες, ο καθείς έχει τον ρόλο του -και δεν καταδικάζεται κανείς, πριν κριθεί από τα συντεταγμένα όργανα, με δημόσια διαπόμπευση. Απλά πράγματα, δηλαδή…