Μπορεί να είναι τα πολιτικά στοιχεία αυτά που αναμφισβήτητα κυριάρχησαν κατά τα εγκαίνια του ελληνοτουρκικού αγωγού φυσικού αερίου από τους πρωθυπουργούς κ. Καραμανλή και Ερντογάν, όπως είναι λογικό σε αυτήν τη φάση. Θα αποτελούσε όμως σοβαρό σφάλμα να υποτιμηθεί η ουσιαστική πλευρά αυτού του έργου – δηλαδή η μελλοντική χρησιμοποίηση του φυσικού αερίου, προκειμένου να υποκατασταθεί η εξάρτηση της χώρας μας από το πετρέλαιο.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα εξακολουθεί να μην έχει συνειδητοποιηθεί εκ μέρους των υπευθύνων η πολλαπλότητα των πλεονεκτημάτων της χρήσης του φυσικού αερίου, τόσο στον οικονομικό όσο και στον περιβαλλοντικό τομέα. Ετσι, ενώ η χώρα μας έχει ήδη εξασφαλίσει σοβαρές ποσότητες από τη Ρωσία και την Αλγερία, αποδεικνύεται ανέτοιμη να τις απορροφήσει, καθώς δεν έχει προωθηθεί επαρκώς η απαιτούμενη υποδομή ευρείας διάθεσης του φυσικού αερίου στη βιομηχανική και την οικιακή κατανάλωση.
Επιπροσθέτως, δεν έχει καν ρυθμιστεί η τιμολογιακή πολιτική με ανταγωνιστικούς όρους, με αποτέλεσμα το φυσικό αέριο στην Ελλάδα να διατίθεται στους χρήστες σε τιμές σαφώς υψηλότερες των διεθνών – και ιδίως εκείνων που υφίστανται στις γειτονικές χώρες.
Κατά παράδοξο τρόπο, δεν έχει εκτιμηθεί ούτε καν το κραυγαλέα θετικό παράδειγμα της κίνησης με φυσικό αέριο αστικών λεωφορείων στην πρωτεύουσα, όπου αφ’ ενός έπεσε αισθητά το λειτουργικό κόστος της κίνησής τους και αφ’ ετέρου τα οχήματα επιβαρύνουν πολύ λιγότερο με ρύπους τη βεβαρημένη ατμόσφαιρα της Αθήνας.
Αντιθέτως, η λανθασμένη τιμολογιακή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων κατέπνιξε εν τη γενέσει της την κίνηση με υγραέριο των ταξί και τα μετέτρεψε σε πετρελαιοκίνητα – κάτι που πολύ σωστά σκέπτεται να αντιστρέψει η κυβέρνηση και να εισαγάγει εκ νέου την κίνησή τους με φυσικό αέριο. Στο πλαίσιο αυτό και σε μια εποχή επιμόνως υψηλών τιμών πετρελαίου, καλό θα ήταν να εξέταζε η κυβέρνηση και τη δυνατότητα να επιτραπεί η κίνηση με φυσικό αέριο και των ιδιωτικών αυτοκινήτων.
Ούτως η άλλως, από το κράτος εξαρτάται σε καθοριστικό βαθμό αν θα ενθαρρυνθεί αποφασιστικά η χρήση του φυσικού αερίου στην κίνηση, τη βιομηχανία και την οικιακή κατανάλωση, ώστε οι «αγωγοί φιλίας» μεταξύ χωρών να αποκτούν και ουσιώδες οικονομικό, και όχι μόνο πολιτικό, περιεχόμενο.