Πολυσύνθετο και ιδιαιτέρως ενδιαφέρον είναι το ζήτημα της επικείμενης έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ευρωπαϊκής Ενωσης – Τουρκίας, με εκκρεμή ακόμη την υπόθεση της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Αγκυρα. Κάθε παίκτης σε τούτο το πολιτικό παζλ έχει θέσεις, που στηρίζονται σε κάποιες απόψεις ή και σε κάποιες «σταθερές», και οι οποίες ορίζουν το διπλωματικό παιχνίδι.
Η Αθήνα αποδοκιμάζει, βεβαίως, την τουρκική στάση, επιθυμεί να λυθεί το πρόβλημα κατά το δυνατόν υπέρ της Λευκωσίας, αλλά επιθυμεί επίσης να διατηρήσει οπωσδήποτε στο σημερινό επίπεδο της διμερείς σχέσεις με την Αγκυρα και να δει τη γείτονα χώρα δεμένη στο άρμα ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την E.E. από τον ερχόμενο Οκτώβριο και για τα επόμενα χρόνια. H κυβέρνηση K. Καραμανλή παρακάμπτει σήμερα τον πολιτικό παραλογισμό αυτής της υπόθεσης, αφού εκτιμά σταθερά ότι μόνο σε ένα τέτοιο μελλοντικό σκηνικό θα είναι δυνατόν να προσεγγίσουν οι δύο χώρες χωρίς τη διακινδύνευση μεγάλων εντάσεων τις «μεθοριακές διαφορές», στις οποίες γινόταν λόγος στο περιβόητο «Ελσίνκι», το 1999.
H Λευκωσία από την πλευρά της φαίνεται να κατανοεί μεν τη βάση αυτού του αθηναϊκού ρεαλισμού, αλλά δεν είναι, βεβαίως, καθόλου εύκολο για την κυπριακή ηγεσία να παρακολουθεί τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της E.E. με την Τουρκία -που θα διεξάγονται σε διακυβερνητικό επίπεδο- ως κράτος-μέλος της Ενωσης μη αναγνωριζόμενο από τις κυβερνήσεις της Αγκυρας.
Η θέση της Αγκυρας σε αυτήν την υπόθεση μόνο απλή και ευχάριστη δεν είναι. O κ. Ερντογάν, παρ’ ότι διακαώς επιθυμεί μια ομαλή ενταξιακή πορεία στην E.E., ούτε την εμφάνιση Δήλωσης περί μη αναγνωρίσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορούσε να αποφύγει ούτε και μπορεί να αποδεχθεί σήμερα (για λογαριασμό και της στρατιωτικής ηγεσίας της Τουρκίας) μια μείζονα στρατηγική ήττα στο Κυπριακό, αποσύροντάς την, υπό την πίεση της Ε.Ε.
Παρ’ ότι πιεζόμενος από την πολιτική ηγεσία της Γαλλίας και άλλους εταίρους και από τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες για αλλαγή συμπεριφοράς απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία, ο Τούρκος πρωθυπουργός εξακολουθεί, πάντως, να ελπίζει ότι με τη βοήθεια των επινοήσεων της διπλωματικής γλώσσας και με την επίδειξη μιας «κατανόησης» του προβλήματός του από την πλευρά ορισμένων «σκληρών» εταίρων θα βρεθεί προσεχώς μια κάποια «λύση» στο πρόβλημά του. Ετσι ώστε από το πολιτικό παιχνίδι που μπήκε στην ευθεία του από χθες στις Βρυξέλλες να μη βγει τελικά χαμένος. Και είναι προφανές ότι και η Αθήνα δεν επιθυμεί σήμερα να συμβεί κάτι χειρότερο για τον κ. Ερντογάν στην E.E.