Μια δύσκολη πολιτική χρονιά για την κυβέρνηση K. Καραμανλή ξεκινάει σε λίγες ημέρες στη Θεσσαλονίκη, όπου ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει τα βασικά στοιχεία της πολιτικής η οποία θα ασκηθεί έως τα τέλη του 2006. Πρόκειται για μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη, αφού στο τέλος της θα μετρηθεί το κατά πόσον κατάφερε η κυβέρνηση να ανταποκριθεί επιτυχώς στις οικονομικές υποχρεώσεις, τις οποίες ανέλαβε έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετά την περιβόητη «απογραφή», για τη διετία 2005 – 06.
Γνωστό είναι σήμερα στα κυβερνητικά παρασκήνια, ότι η ηγεσία είναι γενικώς ικανοποιημένη από τη ροή των έως τώρα μεταρρυθμίσεων και από τα στοιχεία που, κατά την εκτίμησή της, δείχνουν ότι η δημοσιονομική κατάσταση θα μπορεί να ελεγχθεί, έστω και με μεγάλη δυσκολία στο τέλος της διετίας. Και είναι στο πλαίσιο αυτών των εκτιμήσεων, που ο κ. K. Καραμανλής σκοπεύει να καταστήσει σαφές στη Θεσσαλονίκη, ότι η συνέχιση της «σκληρής» πολιτικής για οικονομική σταθεροποίηση και των μεταρρυθμίσεων είναι μονόδρομος. Κι αυτό θα σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι οι «παροχές» υποχρεωτικώς αναβάλλονται…
Η πολιτική ηγεσία ετοιμάζεται για τη νέα πολιτική περίοδο με την πεποίθηση, ότι η ελληνική κοινωνία πλειοψηφικώς κατανοεί τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση πολιτεύεται κατά τον τρόπο που το κάνει. Πιστεύει εξάλλου η πολιτική ηγεσία ότι θα διατηρήσει στο προσεχές μέλλον το πλεονέκτημα της αντιμετώπισης μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς ιδιαίτερη δύναμη, ευρισκόμενης ακόμη σε πολιτικο-ιδεολογική σύγχυση.
Ολα αυτά μπορεί να τα υπολογίζει η κυβέρνηση, ξεκινώντας τη νέα δύσκολη πολιτική χρονιά, τόσο διότι αυτήν την περίοδο δεν απέχουν πολύ από την αλήθεια, όσο και διότι της προσθέτουν μία δύναμη αισοδοξίας που θα της είναι χρήσιμη για τη συνέχιση της πολιτικής της. Ομως θα παραμείνουν, άραγε, τόσο αδρές οι γραμμές του σχεδίου των εξελίξεων που έχει κατά νουν η πολιτική ηγεσία;
Σίγουρα στην παρούσα φάση η κυβέρνηση ελέγχει το πολιτικό «παιχνίδι». Και, πράγματι, οι κοινωνικές αντιδράσεις που έως τώρα αντιμετώπισε, ασκώντας «σκληρές» οικονομικές πολιτικές, είχαν εντάσεις μικρότερες από αυτές που αρχικά η ίδια υπολόγιζε. Ολα αυτά όμως δεν αναιρούν το ότι στη νέα πολιτική περίοδο, που συμβολικώς ξεκινά στη ΔΕΘ σε μια εβδομάδα, η κυβέρνηση K. Καραμανλή θα έχει απέναντί της μια κοινωνία στους κόλπους της οποίας τα χαμηλά εισοδήματα είναι ήδη εξασθενημένα και με τα μεσαία αστικά στρώματα να βρίσκονται υπό διαρκή πίεση. Ετσι, μάλλον θα αποτελούσε πολιτική αφροσύνη να θεωρείται «δεδομένο» ότι η κυβέρνηση θα έχει έως το κλείσιμο του 2006 απέναντί της μια διάταξη κοινωνικών αντοχών και ανοχών, ίδια με αυτή της προηγούμενης περιόδου.
Δεν μπορεί να θεωρείται επίσης «δεδομένο» από το κυβερνητικό επιτελείο ότι στο προσεχές μέλλον η αξιωματική αντιπολίτευση θα παραμείνει στην άσχημη κατάσταση στην οποία σήμερα βρίσκεται. Και φυσικά τίποτε δεν αποκλείει να βελτιωθεί ο βαθμός ηγετικής δεξιότητας του ιδίου του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, που σήμερα είναι χαμηλός και απογοητεύει το από καιρό κουρασμένο κόμμα του. Επιπλέον, αν σήμερα η Νέα Δημοκρατία είναι επικεντρωμένη στην κυβερνητική διαχείριση των πραγμάτων, μη ασχολούμενη με ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα, δεν θα αποφύγει κάποια στιγμή να δώσει βάρος στο ότι και η ίδια δεν διαθέτει καθαρή φυσιογνωμία, απέναντι στο πολιτικά ζαλισμένο ΠΑΣΟΚ.
Μπορεί λοιπόν να έχει ακόμη η κυβέρνηση Καραμανλή τον «αέρα στα πανιά της», αλλά τίποτε δεν της διασφαλίζει ότι η επόμενη πολιτική περίοδος θα είναι περίπου αντιγραφή της προηγούμενης. Υπάρχει κόπωση και αυξημένη ανασφάλεια σε μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας. Και αυτή η ένταση δεν μπορεί να μην λαμβάνεται υπόψη, μόνον επειδή είναι τώρα πολύ χαμηλή έως απαξιωμένη η ποιότητα του συνδικαλιστικού «κινήματος» στη χώρα μας.
Εως ότου έρθει λοιπόν, στο τέλος του 2006, η ώρα μιας πιστοποίησης από τις Βρυξέλλες, της ελληνικής προόδου στον δημοσιονομικό τομέα, η κυβέρνηση K. Καραμανλή θα πορεύεται μέσα από μεγάλες δυσκολίες εφαρμογής του δημοσιονομικού προγράμματός της (στο εξής οι δείκτες θα ανθίστανται σθεναρώς στην πίεση που θα τους ασκείται άνωθεν). Και θα έχει απέναντί της η κυβέρνηση μια προβληματισμένη κοινωνία, που θα περιμένει από την πολιτική ηγεσία κάτι περισσότερο από ψυχρές λογιστικές περιγραφές της δύσκολης εθνικής κατάστασης.