«Αύγουστε, καλέ μας μήνα, να ‘σουν δυο φορές τον χρόνο»! Και για την ξεγνοιασιά των διακοπών, αλλά και για τις… ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στην Αθήνα και τις μεγαλουπόλεις, για όσους έμειναν εντός των τειχών, σε ό,τι αφορά το κυκλοφοριακό, τις βόλτες σε περιβάλλον όχι «πηγμένο» στον κόσμο και τα αυτοκίνητα, τη διασκέδαση σε ταβερνάκια (που βρίσκεις τραπέζι) και τη δροσιά που προσφέρουν οι καλοκαιρινοί κινηματογράφοι (το «σινεμαδάκι», όπως το λέμε «τον θερινό»…), που ευτυχώς τα τελευταία χρόνια όχι μόνο έπαψαν να είναι όλο και λιγότεροι, με τη λειτουργία των παραδοσιακών (συχνά ως «δημοτικοί» πλέον – μια χαρά ιδέα!) που χορτάριαζαν, αλλά ξεφυτρώνουν και καινούργιοι… Επέστρεψαν πια και… «οι τελευταίοι των διακοπών» (λίγοι όσοι έχουν τη δυνατότητα να χαρούν την άδειά τους τον Σεπτέμβρη – για πολλές περιοχές, ιδανικός μήνας για ξεκούραση…), το καταλαβαίνεις κάθε πρωί «σαν βγεις στον πηγαιμό…» για τη δουλειά, τόσο με το I.X. όσο και με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους μποτιλιαρισμένους δρόμους, με αποτέλεσμα να θέλεις σχεδόν τον διπλάσιο χρόνο απ’ όσο στη μέχρι προχθές άδεια Αθήνα…
Ξαναγυρίσαμε και μαζί με εμάς και οι… κακές μας συνήθειες! Παράνομα παρκαρίσματα (ακόμη και σε σημεία που δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβεις πως με το πρώτο «βαν» -πόσω μάλλον λεωφορείο!- που θα θελήσει να στρίψει εκεί που έχουμε παρατήσει «για δυο λεπτά»(;) το I.X. μας, δημιουργήθηκε το κομφούζιο…), «πονηρές» παραβάσεις του κίτρινου, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε πάνω στη διασταύρωση καθηλωμένοι από την κίνηση, έτσι που να εμποδίζουμε και την κυκλοφορία του άλλου «ρεύματος», μαζικές παραβιάσεις των λεωφορειολωρίδων, με συνακόλουθο τα μέσα μαζικής μεταφοράς που (υποτίθεται…) ότι κυκλοφορούν ελεύθερα και με ταχύτερους ρυθμούς, να κολλάνε.
Από την ασυδοσία των οδηγών που προκλητικά αδιαφορούν για την απαγόρευση και μπαίνουν συνειδητά στις λεωφορειολωρίδες, λογικό είναι να υποθέσει κανείς πως το μέτρο με τις κάμερες που (υποτίθεται πως…) ελέγχουν την κυκλοφορία και καταγράφουν τις παραβάσεις, μονάχα στα χαρτιά λειτουργεί. Γιατί αν το «μπουγιουρντί» έφθανε στα χέρια των παραβατών (με τη φωτογραφία κατά τη στιγμή της παράβασης συνημμένη), με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν να πληρώσουν το πρόστιμο, δεν μπορεί, μετά την πρώτη, άντε δεύτερη, φορά θα το σκέφτονταν δυο φορές πριν επιχειρήσουν πάλι την παράβαση…
Οσο για τις εξαγγελίες των «συναρμοδίων» υπουργών πως θα υπάρξει «σύντομα» επαρκής και συνεχής αστυνόμευση για να μη σημειώνονται παραβάσεις στις λεωφορειολωρίδες (να θυμίσουμε πως είχαν εξαγγείλει επίσης την καθιέρωση «αντίθετης φοράς» κίνησης των λεωφορείων στις λωρίδες, έτσι που εκ των πραγμάτων να είναι αδύνατη η παράβαση – μόνο στην Πανεπιστημίου βλέπουμε να ισχύει το «κόλπο»…), δεν βαριέστε. Εν… ευθέτω χρόνω!
Γενικότερα, πάντως, η αστυνόμευση της κυκλοφορίας (δεν είμαστε ντε και καλά υπέρ των αστυνομικών μέτρων – είμαστε όμως κατά του ωχαδερφισμού και της προκλητικής περιφρόνησης κάθε έννοιας συμμόρφωσης με τις υποδείξεις των Νεοελλήνων!), που τόσο καλά είχε λειτουργήσει και είχε θετικότατα αποτελέσματα στην «καθημερινότητά» μας κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, πέρυσι, είναι εμφανέστατα ελλιπής. Ενας τροχονόμος εδώ, ο άλλος… στην άλλη άκρη της πόλης, δεν συμβάλλουν στο να έχει την έγνοια ο «μάγκας» οδηγός πως κινδυνεύει στην επόμενη γωνία να πέσει πάνω στον αστυνομικό, και να… «οικονομήσει» την κλήση του. «Λογικά», λοιπόν, κάνει όποια παράβαση θέλει…
Σχετικά με την αστυνόμευση, συμβαίνουν γενικά πολλά και διάφορα παράξενα, τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην επαρχία, ιδίως στο οδικό δίκτυο. Στην πόλη, αν υπάρχει σε κάποιο σημείο αστυνομικός επιφορτισμένος με τη ρύθμιση της κυκλοφορίας ανάλογα με τον «φόρτο» της ώρας, είναι απολύτως αμφίβολο αν θα επιπλήξει, πόσω μάλλον να επιβάλει τις προβλεπόμενες ποινές, τον παραβάτη οδηγό που θα πετάξει… μεγαλόπρεπα τη γόπα του (συχνά να αδειάσει και το τασάκι του αυτοκινήτου!) στον δρόμο ή θα μιλάει με την άνεσή του στο «κινητό», οδηγώντας με το ένα χέρι…
Οσο για την αστυνόμευση στο μη αστικό οδικό δίκτυο όχι μόνο είναι ανύπαρκτη (ιδίως στις εθνικές…) αλλά ακόμη και εκεί που υπάρχει είναι σε σημεία… κάτι περισσότερο από γνωστά στους οδηγούς, και αφορά αποκλειστικά και μόνο τη βεβαίωση παραβάσεων σχετικά με το όριο ταχύτητος! Σε σημείο μάλιστα που συχνά-πυκνά να δημιουργούνται σκηνές… απείρου κάλλους!
Κατακαλόκαιρο (Παρασκευή, ημέρα εξόδου, με πυκνή κυκλοφορία και συνήθη τα «πατήματα» των οδηγών…) συνεργείο της Τροχαίας την είχε «στήσει» σε ένα από τα πασίγνωστα σημεία στην οδό Τρίπολης – Καλαμάτας, στην αρχή χωριού και ο αστυνομικός «σκόπευε» με το ραντάρ του τα αυτοκίνητα, τη στιγμή που από το αντίθετο ρεύμα (προς Τρίπολη, με σημαντικότατα λιγότερη κυκλοφορία) περνούσε ένα φορτηγό που όχι μόνο ήταν εμφανέστατα φορτωμένο υπέρβαρα, αλλά άφηνε από την εξάτμισή του «μπουχό» το καυσαέριο – σας διαβεβαιώνουμε πως από το συνεργείο της Τροχαίας δεν κινητοποιήθηκε κανείς!
Στο συγκεκριμένο σημείο (υπάρχει και ταβερνάκι που σταματούν οι οδηγοί για καφέ και σουβλάκι…) τα γι’ αυτόν τον λόγο σταθμευμένα αυτοκίνητα, I.X. και επαγγελματικά έκρυβαν τον «κεντρικό» δρόμο, με αποτέλεσμα όσοι ήθελαν να βγουν από τον δρόμο του χωριού σ’ αυτόν (ξαναλέμε μέρα και ώρα με κίνηση…) να μην έχουν καμία απολύτως ορατότητα. Είπαμε στον επικεφαλής του συνεργείου «να κάνει κάτι, να απομακρύνει τα αυτοκίνητα σε κάποιο άλλο σημείο στάθμευσης», γιατί υπάρχει κίνδυνος δυστυχήματος, και εκείνος μας απάντησε, με μεγάλη ευγένεια, δεν λέμε, πως «εμείς είμαστε εδώ για άλλη δουλειά – να πιάνουμε τους παραβάτες του ορίου ταχύτητος…»! Ναι, μα τον Θεό…