Ενα ερώτημα ταλανίζει τον τελευταίο καιρό όλους τους πολιτικούς αναλυτές, εν όψει των εκλογών της 18ης Σεπτεμβρίου. Το ερώτημα δεν αφορά την αιφνίδια επιστροφή στην πολιτική σκηνή του «κόκκινου» Λαφοντέν. Δεν αφορά καν τα πισώπλατα μαχαιρώματα που δέχεται η ηγέτις των Χριστιανοδημοκρατών Αγκελα Μέρκελ από τον «επιστήθιο» συνεργάτη της Εντμουντ Στόιμπερ. Ολοι διερωτώνται γιατί ο καγκελάριος Σρέντερ βρίσκεται διαρκώς σε κατάσταση… ευθυμίας και κυκλοφορεί υπέρκομψα ντυμένος, μ’ ένα πλατύ χαμόγελο. Επειδή δε, εξ όσων γνωρίζουμε, τίποτα το συνταρακτικό δεν του έχει συμβεί, ούτε σκοπεύει να διαζευχθεί την τέταρτη σύζυγό του, η μοναδική λογική απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στο ότι βαδίζει προς τις εκλογές με τη σιγουριά του πολιτικού που δεν έχει πια τίποτα να χάσει… εκτός από την καγκελαρία.
Βεβαίως, ο κ. Σρέντερ είναι αξιοπερίεργο πολιτικόν είδος. Μπορεί ταυτοχρόνως να είναι γοητευτικός, να κουβεντιάζει με τον Γκίντερ Γκρας, να είναι καταδεκτικός με τους πολίτες και παράλληλα να εφαρμόζει μακιαβελικά πολιτικά τρικ, ικανά να πείσουν ακόμη και τους αυστηρότερους επικριτές του. Χαρακτηριστική ήταν η αντιμετώπιση την οποίαν επεφύλαξε σε οικονομικούς αναλυτές, όταν σε τηλεοπτική συζήτηση, ενώ εκείνοι προσπαθούσαν να τον στριμώξουν στη γωνία, στο τέλος τον ευχαρίστησαν γιατί τους έδωσε την ευκαιρία να τον ακούσουν και να… συμφωνήσουν μαζί του. Οπως μάλιστα σημειώνει η «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», ο κ. Σρέντερ θα μπορούσε να πείσει ακόμη και την εθνική ποδοσφαιρική ομάδα, η οποία θα έχανε από την Αλβανία με 5-0, ότι αυτή είναι στην ουσία η νικήτρια, γιατί με την… ήττα της ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση των Αλβανών και συνέβαλε στη διατήρηση της ειρήνης στα Βαλκάνια! Μέγας τζογαδόρος της επιχειρηματολογίας ο Σρέντερ, στο τέλος καταφέρνει να στήνει την τράπουλα όπως εκείνος θέλει. Θα συμβεί, άραγε, το ίδιο και σ’ αυτές τις εκλογές; Θεωρητικά, στατιστικά, πολιτικά, λογικά…. όχι. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι πολλές φορές ο παραλογισμός είναι κομμάτι του πολιτικού γίγνεσθαι.
Στο πολιτικό γίγνεσθαι της Γερμανίας, λοιπόν, τα πάντα περιστρέφονται πλέον γύρω από τη Μέρκελ, η οποία στην πρόσφατη τηλεοπτική αναμέτρηση με τον Σρέντερ δήλωσε υπερήφανη που είναι προϊόν της γερμανικής ενοποίησης και προϊόν… των γονιών της. H ηγέτις των Χριστιανοδημοκρατών είναι ίσως η πιο υποτιμημένη πολιτικός της Γερμανίας. Συνεσταλμένη και ξένη προς αρχηγικούς θώκους έδωσε αρχικά την εντύπωση μιας εύκολης αντιπάλου που θα συνθλιβόταν κάτω από τον «μιτερανισμό» του Σρέντερ.
Προφανώς και επρόκειτο περί λάθους, αν κρίνουμε από τη ροή των δημοσκοπήσεων που τη θέλουν μετά βαΐων στην καγκελαρία.
Κανείς δεν περιμένει από τη Μέρκελ, σε περίπτωση εκλογής της, να απογειώσει ως διά μαγείας την καθηλωμένη οικονομία, ούτε να εξαφανίσει τους ανέργους. Ωστόσο, θα εκμεταλλευτεί το ατού της, τη σταθερότητα του πολιτικού της λόγου. H κ. Μέρκελ δεν παίζει το αντιαμερικανικό χαρτί και έχει ξεκαθαρίσει τη στάση του κόμματός της απέναντι στην Τουρκία. Προτίθεται να εφαρμόσει ενιαίο φόρο 25%, επιδεικνύοντας και δημοσιονομική πειθαρχία. Θα παραμείνει όμως προσηλωμένη στην οικονομία της αγοράς με κοινωνικό πρόσωπο. H πιθανολογούμενη εκλογή της Μέρκελ, πρωτίστως θα εκληφθεί ως δείγμα των καιρών και των κύκλων που κάνουν οι μεγάλοι πολιτικοί σχηματισμοί στην Ευρώπη. Αλλά δεν θα είναι πανάκεια. Οι δυνατότητές της να κυβερνά θα αναδειχθούν πάνω στο τιμόνι.