Θα διαγραφόταν άραγε ένας βουλευτής, και μάλιστα δίχως καν να κληθεί σε απολογία, αν δήλωνε ότι η Γη είναι στρογγυλή, οι ντομάτες κόκκινες και τα μηχανάκια δίκυκλα; Οχι βέβαια. Το να περιγράφεις την πραγματικότητα δεν συνιστά αμάρτημα πολιτικής ή άλλης τάξεως· είναι δικαίωμά σου και υποχρέωσή σου μαζί. Την πανθομολογούμενη πραγματικότητα ακριβώς περιέγραψε και ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελος Πολύζος όταν, απαντώντας στην ερώτηση δημοσιογράφου αν υπάρχουν και στο δικό του κόμμα στελέχη που να χρηματίζονται, παραδέχτηκε το αυτονόητο· ότι δηλαδή σε όλους τους χώρους, άρα και στον νεοδημοκρατικό, υπάρχουν έντιμοι αλλά και ανέντιμοι, χρηστοί αλλά και αχρείοι.
Αυθόρμητα απάντησε ο άνθρωπος. Ούτε αυθαιρέτησε ούτε πρωτοτύπησε ούτε ισχυρίστηκε πως ο ήλιος είναι τετράγωνος. Θα αυθαιρετούσε και θα αστοχούσε αν διατεινόταν ότι στον κομματικό του χώρο υπάρχουν μόνο αδιάφθοροι και ότι τα άνθη του κακού φυτρώνουν αποκλειστικά σε άλλες περιοχές. Και τότε, φυσικά, φυσικότατα, θα εισέπραττε ειρωνικά μειδιάματα και απαξιωτικά σχόλια, ακόμα και από ομοϊδεάτες του, του αγροτοσυνδικαλιστή κ. Θανάση Κοκκινούλη συμπεριλαμβανομένου, με αφορμή (αναιρεθείσες) καταγγελίες του οποίου άρχισε η όλη υπόθεση.
Προς ερμηνεία της πρωθυπουργικής υπεραντίδρασης διατυπώθηκαν ήδη αρκετές υποθέσεις, ότι επρόκειτο για προειδοποιητικό μήνυμα προς τους «γκρινιάρηδες» της παράταξής του κ.τλ. Το απολύτως βέβαιο πάντως είναι πως όταν διαγράφεις κάποιον που απλώς περιγράφει την πραγματικότητα, δεν μπορείς να διαγράψεις την ίδια την ενοχλητική πραγματικότητα. Αυτή παραμένει άθικτη και πικρή. Οπωσδήποτε, τα αγρίως λαϊκιστικά σλόγκαν του είδους «όλοι τα παίρνουν» ή «όλοι οι πολιτικοί είναι χαλασμένοι» είναι ισοπεδωτικά, άδικα, αναληθή. Είναι όμως επίσης αναληθές ότι η διαφθορά έχει κομματικές προτιμήσεις, ότι είναι φαινόμενο εντοπισμένο. Μαζικοί χώροι είναι τα κόμματα, εξουσία νέμονται και χρήμα διανέμουν. Ευεξήγητο είναι λοιπόν, αφού μιλάμε για ανθρώπους και όχι για αγίους και για αγγέλους, το ότι βρίσκονται στους κόλπους τους και κάποιοι με συνειδησιακή «προσαρμοστικότητα» που δεν αντέχουν στους τόσους και τόσους πειρασμούς. Δεν είναι μοιρολατρικό να το αποδέχεται κανείς αυτό· το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε προβλήματος είναι η παραδοχή της ύπαρξής του, η αναγνώρισή του. Το ξέρουμε άλλωστε πως όταν αποστρέφουμε το βλέμμα μας από κάποιο αντικείμενο, αυτό φυσικά δεν παύει να υπάρχει, όπως πίστευαν μια φορά κι έναν καιρό οι ακραίοι ιδεαλιστές.