Με τα… συνήθη και χιλιοσχολιασμένα προβλήματα εγκαινιάσθηκε και η φετινή σχολική χρονιά: ελλείψεις σε καθηγητές και δασκάλους, ελλείψεις σε σχολικά βιβλία, προβλήματα σε πολλά από τα «σχολικά λεωφορεία» (μόνο ενδεικτικός ο όρος, αφού τα περισσότερα δεν είναι «σχολικά» αλλά τα συνήθη τουριστικά πούλμαν που τη χειμερινή περίοδο επιτελούν και μεταφορές μαθητών…) – και από κοντά και οι σχετικές αντιπαραθέσεις συνδικαλιστών – κράτους – γονιών, ως προς το ποια είναι η αλήθεια(!) και «τις πταίει»… περισσότερο. Ακόμη και αν δεχθούμε πως η κριτική που ασκείται από πλευράς συνδικαλιστών της εκπαίδευσης ως προς την προετοιμασία και την ετοιμότητα του υπουργείου Παιδείας για την κάλυψη των θέσεων σε καθηγητές και δασκάλους και την έγκαιρη παράδοση των σχολικών βιβλίων είναι σε κάποιο βαθμό υπερτονισμένη και επιλεκτικά επικεντρωμένη σε κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις, η αλήθεια είναι πως υπάρχουν προβλήματα τα οποία η πολιτεία όφειλε να ‘χει προβλέψει και αντιμετωπίσει, πολύ περισσότερο αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του πως τα συγκεκριμένα κενά όχι μόνο δεν είναι «πρωτόγνωρα» (καταγράφονται με… συνέπεια και συνέχεια όλα τα τελευταία -πολλά, πάρα πολλά- χρόνια…), αλλά η ίδια η σημερινή κυβέρνηση τα επεσήμαινε ως αντιπολίτευση, επικρίνοντας δικαίως τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του αρμόδιου υπουργείου και συνολικά την κυβερνητική ολιγωρία…
Είναι, πράγματι, απορίας άξιον και πάντως δυσκόλως ερμηνεύσιμο από τον απλό πολίτη το πώς και το γιατί ΚΑΘΕ XPONO εμφανίζονται τα συγκεκριμένα προβλήματα δυσλειτουργίας (που αποτελεσματικά και στο σύνολό τους λύνονται περίπου στα… μέσα Νοεμβρίου – μακάρι να επαληθευθεί η αισιοδοξία της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου πως «εντός λίγων ημερών» θα πάψουν υφιστάμενα), με δεδομένο ότι από πολύ νωρίς, πριν καν τελειώσει η προηγούμενη σχολική περίοδος, είναι γνωστό και το πόσα παιδιά θα κάτσουν στα θρανία (μακάρι να ‘χαμε αύξηση του μαθητικού πληθυσμού – που σημαίνει πως θα ‘χαμε και αντίστοιχη αύξηση του συνολικού πληθυσμού πέραν των προβλέψεων!) και το ποια και πόσα σχολικά βιβλία θα χρειασθούν, ώστε και η συγγραφή αλλά και η εκτύπωση και βιβλιοδεσία τους να ολοκληρωθούν απολύτως εντός των προθεσμιών.
Σύμφωνοι: κάποια κενά (περισσότεροι «ευκαιριακοί» μαθητές σε κάποια σχολεία και εκπαιδευτικές περιφέρειες, αναπληρωτές και ωρομίσθιοι δάσκαλοι και καθηγητές, που την τελευταία στιγμή δεν παρουσιάστηκαν κ.λπ.) έτσι κι αλλιώς θα δημιουργούνται με το που αρχίζει η σχολική περίοδος – αλλά να μιλάμε (έστω και καθ’ υπερβολήν…) για κάποιες… χιλιάδες κενές εκπαιδευτικές θέσεις; ΚΑΘΕ XPONO; Δεν μπορεί, κάπου θα φταίει το «σύστημα», που οι προβλεπόμενες διαδικασίες, κανονικές και παραπληρωματικές, είναι εκ των πραγμάτων ελλειμματικές. Και χρήζουν «πάγιας» αναδιάταξης!
Να σημειώσουμε, πάντως, κάτι: καλά κάνει η εκπαιδευτική κοινότητα και επισημαίνει (ξαναλέμε: έστω καθ’ υπερβολήν ορισμένες φορές…) ελλείψεις του συστήματος, δυσλειτουργίες, ολιγωρία, όπου υπάρχει, της πολιτείας, αλλά σε καμιά περίπτωση η αντίδρασή τους αυτή δεν θα πρέπει να εκπορεύεται είτε από κομματικές σκοπιμότητες (που όλοι βασίμως υποπτευόμεθα ότι συχνά συμβαίνει…) είτε ως μοχλός «παράλληλης πίεσης» για την ικανοποίηση άλλων αιτημάτων τους, καθαρά συντεχνιακών. Ας ξεχωρίσουν κάποια στιγμή τους αγώνες – αν μη τι άλλο, για να έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία πως οι κινητοποιήσεις τους είναι άδολες…
Ας πούμε, επανήλθε χθες η ΟΛΜΕ στα περί των χιλιάδων κενών που υπάρχουν που, κατά την εκτίμησή της, θα ‘χουν ως αποτέλεσμα μέσα σε ένα μεσοπρόθεσμο διάστημα την απώλεια 250.000 διδακτικών ωρών. Ας μη μείνουμε στο αν τα κενά στις θέσεις δασκάλων και καθηγητών είναι όσα αναφέρουν οι συνδικαλιστές ή λιγότερα ούτε να προσεγγίσουμε το κατά πόσον θα χαθούν όντως 250.000 διδακτικές ώρες (σαν πολλές ακούγονται…) ή λιγότερες. Να μείνουμε στην προαναγγελία κινητοποιήσεων που έγινε χθες από τους συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς, που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι δεν αποκλείεται να γίνουν κάποιες απεργίες… Να πιέσουν (με δημοσιεύσεις, παράθεση αδιάψευστων στοιχείων κ.λπ.) οι εκπαιδευτικοί για να αλλάξει μια όντως χρόνια και απαράδεκτη κατάσταση – αλλά οι… απεργίες τι νόημα έχουν; Να χαθούν, δηλαδή, πέραν των 250.000 διδακτικών ωρών, που λένε, και κάποιες… πρόσθετες χιλιάδες διδακτικές ώρες από τις κινητοποιήσεις τους;
Τώρα, σε ό,τι αφορά το (επίσης… εθιμικό και χρόνιο!) άλλο εγκληματικό γεγονός, της απαράδεκτης δηλαδή κατάστασης που βρίσκονται πολλά «σχολικά λεωφορεία»: σίγουρα το κράτος θα πρέπει να εντείνει (όπως ανακοίνωσε χθες και ο κ. Βουλγαράκης) τους ελέγχους που διενεργεί και να… τους συνεχίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, και όχι μόνο στις πρώτες «σχολικές μέρες» – στο κάτω κάτω, τα περισσότερα από τα «σχολικά λεωφορεία» τις «μη σχολικές» μέρες μεταφέρουν τουρίστες, που και αυτοί θα πρέπει να ξέρουν ότι τα μεταφορικά μέσα που χρησιμοποιούν δεν είναι… κινούμενες καρμανιόλες!
Για να λέμε, όμως, τα πράγματα με το όνομά τους, τεράστιες ευθύνες για την ποιότητα των λεωφορείων που έχουν ή μισθώνουν για τις ανάγκες τους έχουν και τα ίδια τα εκπαιδευτήρια, που δεν θα πρέπει να αρκούνται στο «συμφέρον» κόμιστρο που «κλείνουν» με τους ιδιοκτήτες των λεωφορείων (για να… προσθέσουν και αυτά το κάτι τις τους στον τελικό λογαριασμό που πληρώνουν οι γονείς!), αλλά κυρίως θα πρέπει να εξετάζουν και να διασφαλίζουν την ποιότητά τους, από κάθε πλευράς! Και… αλυσιδωτά, ευθύνες έχουν και οι γονείς, που όταν καλούνται να πληρώσουν «τα μεταφορικά» στα σχολεία, έχουν κάθε λόγο να ζητούν και να λαμβάνουν κάθε είδους διασφάλιση πως οι διευθύνσεις των εκπαιδευτηρίων έχουν διασφαλίσει ότι τα μεταφορικά μέσα που θα χρησιμοποιήσουν είναι ελεγμένα και πληρούν όλους τους προβλεπόμενους κανόνες ασφαλείας. Να μην τα περιμένουμε όλα από το κράτος…