Ούτε ένα «συγγνώμη»;
Τόσο δύσκολο είναι, λοιπόν, να τηρούν ορισμένοι πολιτικοί κάποιο μέτρο ευθύνης και σοβαρότητος; «Απορώ με τη στάση κάποιων τέως υπουργών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι κατηγορούν δημοσίως την κυβέρνηση Καραμανλή για «απαξίωση της Ολυμπιακής», μας γράφει αναγνώστης! Μα, αγαπητέ, σε μια χώρα όπου το κλίμα διαμορφώνουν τα «παράθυρα» με κατευθυνόμενες «γνώμες» και «απόψεις» ακόμη και δημοσιογράφων, όλα επιτρέπονται. Είδαμε σε μεγάλο κανάλι «ρεπορτάζ» στο οποίο ο τ. υπουργός Χρ. Βερελής, ο άνθρωπος, δηλαδή, ο οποίος έθεσε την ταφόπλακα στο μνήμα της εταιρείας, να ισχυρίζεται χωρίς αιδώ ότι είχε καταρτίσει αποτελεσματικό σχέδιο σωτηρίας και η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν το εφήρμοσε. Ε, κάπου να έχουμε και το θάρρος να λέμε την αλήθεια όταν τολμάμε να εμφανιστούμε στην τηλεόραση. Και φρονίμως θα έπραττε ο Χρ. Βερελής εάν εξεστόμιζε ένα απλό «μας συγχωρείτε, λάθος» που, εν Ελλάδι, δεν στοιχίζει τίποτε (μόνο) στους πολιτικούς.
Ολυμπιακό καταφύγιο
Διότι πώς να ξεχάσει κανείς ότι η Ολυμπιακή στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ είχε γίνει το καταφύγιο της κομματικής «κρέμας»; Πώς να ξεχάσει την αδιαφάνεια των προσλήψεων, το ρουσφέτι με γνώμονα το οποίο οι τότε κρατούντες φόρτωναν κάθε τόσο την εταιρεία με, άχρηστο στην ουσία, προσωπικό; Πώς να ξεχάσει ότι στον ταλαίπωρο εθνικό αερομεταφορέα το ΠΑΣΟΚ εφήρμοσε με ακρίβεια και στην εντέλεια τη λαϊκή ρήση «κουτσοί-στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα»; Πώς να ξεχάσει κανείς τις παρέες των αεροσυνοδών οι οποίες έφθασαν σε κάποιο διάστημα ακόμη και να κυβερνούν από το παρασκήνιο τη χώρα; Ποιον «δουλεύουν» οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ; Οσο φιλότιμη προσπάθεια κι αν καταβάλλουν κάποια κατευθυνόμενα ΜΜΕ να ωραιοποιήσουν τα πράγματα και να λαϊκίσουν θωπεύοντας τα ώτα των επίσης υπευθύνων για την κατάντια της εταιρείας συνδικαλιστών, ο απλός πολίτης διαθέτει και μνήμη και κρίση. Και είναι δύσκολο να λησμονήσει ότι τα τελευταία χρόνια η εταιρεία απεκαλείτο απ’ όλους «Ολυμπιακή Ταλαιπωρία», όπως παραδέχθηκαν στην τηλεόραση και οι συνδικαλιστές.
Δάκρυα κατόπιν εορτής
Ολα αυτά, όμως, δεν σημαίνουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει υποχρέωση να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα σωτηρίας της εταιρείας, υπό τον όρο, βέβαια, να πάψει να χρεώνεται το κράτος (ο πολίτης, δηλαδή) με δεκάδες εκατομμύρια, τα οποία καθημερινά πέφτουν σε μια «μαύρη τρύπα», χωρίς πυθμένα. Ουδείς θα είναι ευτυχής εάν η Ολυμπιακή πάψει να υφίσταται. Ουδείς όμως θα γίνει δυστυχέστερος εάν πάψει να πληρώνει «κερατιάτικα». Η εθνική οικονομία οφείλει να επιβιβασθεί, το ταχύτερο, στην αμαξοστοιχία του ανταγωνισμού και είναι παράλογο κάποιοι να επιμένουν να ταξιδεύουν με αεροσκάφος καταχρεωμένο. Οταν κολοσσοί αεροπορικοί που ανήκαν σε πολύ πιο εύρωστες οικονομίες κατέρρευσαν, είναι κωμικό να βγαίνουν στα «παράθυρα» οι καταστροφείς (πολιτικοί και συνδικαλιστές) και να θρηνούν την «απώλεια εθνικού εδάφους»! Εντάξει, κι εμείς αγαπήσαμε την εταιρεία κι επιμένουμε να ταξιδεύουμε με αυτήν. Αλλά, ας σταματήσουν τα κροκοδείλια δάκρυα και οι υπερβολές. Αν σώζεται η Ολυμπιακή, ας την σώσουν. Αλλά, ας φροντίσουν πρώτα να σώσουν τον πολίτη από ένα ακόμη οικονομικό βάρος που του πρόσθεσαν τα αλλοπρόσαλλα πειράματα των «φωστήρων» του παρελθόντος.
Ποιος αγαπά την Ο.Α.;
Και για να τελειώνουμε, καλά θα κάνουν εκείνοι που μας ταλαιπώρησαν επί δεκαετίες με αυταρχική συμπεριφορά, αδικαιολόγητες απεργίες, εκβιασμούς, παρασκήνιο, βυζαντινισμούς, συνωμοσίες, να σταματήσουν τις κραυγές και τους κλαυθμούς. Εκείνοι που πραγματικά αγάπησαν την Ολυμπιακή Αεροπορία είναι οι πολίτες οι οποίοι ακόμη και σήμερα, που γνωρίζουν ότι θα «φάνε» καθυστερήσεις χωρίς αιτιολογία, ότι θα χάσουν ώρες και χρήμα χωρίς κανείς να τους ζητήσει συγγνώμη, ότι θα παραμείνουν στοιβαγμένοι σε αεροδρόμια περιμένοντας να αρθούν οι «υπηρεσιακοί λόγοι» ή οι «τεχνικές δυσκολίες», επιμένουν στο εισιτήριο με τους πέντε κύκλους και το «Ο.Α.». Ας γνωρίζουν όσοι «αγάπησαν» ξαφνικά την Ολυμπιακή ότι οι πολίτες μπορεί να λυπηθούν αν χαθεί ο εθνικός αερομεταφορέας. Δεν θα κλάψουν, όμως, όπως δεν έκλαψαν οι Βέλγοι και οι Ελβετοί, που είδαν τις δικές τους κρατικές εταιρείες να καταρρέουν υπό το βάρος του διεθνούς ανταγωνισμού.
Μια άγραφη «25άρα»
Η στήλη έλαβε μία ενδιαφέρουσα επιστολή. Την υπογράφει ταξίαρχος ε.α., ο οποίος μας ζήτησε να μην την δημοσιεύσουμε. Πρόκειται για τον διοικητή του τότε εφέδρου ανθυπολοχαγού (1968) Δημήτρη Σιούφα, σημερινού υπουργού Αναπτύξεως. Αξίζει, ωστόσο, να αναφερθούμε σε ένα σημείο της, που έχει ιδιαίτερη σημασία. Γράφει, λοιπόν, ο τότε διοικητής ότι ο Δ. Σιούφας «εξέφραζε ανοιχτά την αντίθεσή του προς το δικτατορικό καθεστώς» και μάλιστα, δεν δίστασε να επισκεφθεί εν στολή, κρατούμενο στρατιώτη σε μονάδα της Βορείου Ελλάδος, ο οποίος είχε συλληφθεί για αντικαθεστωτική δράση. «Ελαβα εντολή να τιμωρήσω αμέσως τον ανθυπολοχαγό και του έριξα μια «25άρα» φυλακή. Επειδή, όμως, τον εκτιμούσα για τις πολύτιμες υπηρεσίες που παρείχε στη μονάδα αλλά και συμφωνούσα με τις πολιτικές του πεποιθήσεις, δεν έγραψα ποτέ την ποινή στα βιβλία. Νομίζω ότι καλώς έπραξα, αφού είμαι βέβαιος ότι ένας άνθρωπος σαν τον σημερινό υπουργό, ουδέποτε θα χρησιμοποιούσε το περιστατικό ως εύσημο «αντιστασιακού» όπως άλλοι». Ας μας συγχωρήσει ο κ. ταξίαρχος τη δημοσίευση του ως άνω σημείου, αλλά θεωρήσαμε ότι έχει σημασία για την εικόνα (και το ήθος) του τότε υφισταμένου του, ο οποίος σήμερα διαχειρίζεται μία από τις νευραλγικότερες θέσεις του κυβερνητικού μηχανισμού.
«Ο τάφος του Ινδού»
Κοντεύουν να τρελαθούν οι Ινδοί επειδή η ΔΕΗ τους έχει «κομμένους». Απορούν και ενίστανται προς την αρμόδια επιτροπή της επιχειρήσεως, η οποία απέρριψε (as usual) την προσφορά εταιρείας που ανήκει στο ινδικό κράτος και αφορά διαγωνισμό «Αυτομετασχηματιστών 280 MVA κ.λπ.». Αν όσα ισχυρίζονται οι απόγονοι του Πώρου έχουν βάση, τότε θα πρέπει η ηγεσία της ΔΕΗ να εξετάσει γιατί μια φιλική προς την Ελλάδα χώρα, με κύρος και παράδοση στον ως άνω τομέα αλλά και σε άλλους (πληροφορική, τηλεπικοινωνίες) βρίσκεται τα τελευταία χρόνια «στο στόχαστρο» των επιτροπών. Εχοντας ασχοληθεί με τις θρησκείες και γνωρίζοντας ότι οι Ινδοί είναι «σπαθί» στις συναλλαγές τους (γι’ αυτό ίσως είναι χαμηλότερες οι προσφορές τους) συνιστούμε στους αρμοδίους να ρίξουν μια ματιά στο θέμα. Οχι τίποτε άλλο, αλλά η αιτιολογία της απορρίψεως κατά την οποία «παλαιότερες μονάδες που είχαν προμηθεύσει οι Ινδοί στη ΔΕΗ παρουσιάζουν προβλήματα», δεν φαίνεται τόσο πειστική, αφού όπως τονίζουν στην ένστασή τους οι απορριφθέντες, ουδέποτε εκλήθησαν να επισκευάσουν τις μονάδες αυτές αν και προσφέρθηκαν να το πράξουν χωρίς καμία επιβάρυνση της ΔΕΗ. Το ρεπορτάζ, πάντως, κ. Παλαιοκρασσά, αναφέρει ότι τα τελευταία χρόνια όποια επιτροπή καλείται να εξετάσει προσφορά προερχόμενη από την Ινδία, αποκαλείται στους διαδρόμους «Τάφος του Ινδού»! Θα το ψάξουμε το θέμα, γιατί μυρίζει «λαβράκι»… [email protected]