O συνεργάτης σας ο κ. A. Καρκαγιάννης ανήκει στους ηγέτες γνώμης. Παράγει γνώμη για ένα ευρύ πεδίο επιστητού. Ορισμένα θέματα τα γνωρίζει άριστα και χαίρεσαι να τον διαβάζεις. Αλλα, όμως, ή τα αγνοεί ή τα φορτίζει με έντονο ατομικό ιδεολογικοπολιτικό στοιχείο και εκεί αποτυγχάνει τραγικά. Χαρακτηριστική η περίπτωση του άρθρου του «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (14/9).
Επιτρέψτε μου τις ακόλουθες παρατηρήσεις:
Ι. Ολόκληρο το άρθρο θα μπορούσε να είχε γραφεί και οπωσδήποτε να υπογραφεί από την κ. Μίτρεβα ή τον κ. Τσερβενκόφου. Απηχεί καθ’ ολοκληρίαν τις θέσεις των Σκοπίων.
ΙΙ. Από πού και ώς πού η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» είναι «σύνθετη ονομασία». Οι μαθητεύσαντες στο κλασικό εγχειρίδιο «Γραμματική της αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης» του Τζαρτζάνου στην α΄ του παλαιού εξαταξίου, μαθαίναμε ότι οι σύνθετες λέξεις προέρχονται «εκ των δύο λέξεων αι οποίαι ενούνται και σχηματίζουν μίαν άλλην λέξιν σύνθετον» (σ. 162). Δηλαδή, η σύνθετη λέξη είναι περισσότερες από μία ενωμένες σε μία ενιαία εκφορά. Αρα το εύρημα του αρθρογράφου είναι άνθρακες.
Τώρα επί της ουσίας του θέματος:
ΙΙΙ. Οι «ελληναράδες» (από τινων ημερών και ο Οικουμενικός Πατριάρχης που κατακεραυνώνει τους παραχαράκτες της Ιστορίας, πρέπει να υπάγεται σ’ αυτό το είδος) αείμνηστοι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου εγειρόμενοι του τάφου μαστιγώνουν αγρίως τον αρθρογράφο σας.
α) K. Καραμανλής (επιστολή προς τους ηγέτες EOK 3/1/92):
«H Δημοκρατία αυτή δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα είτε ιστορικό είτε εθνολογικό, να χρησιμοποιεί το όνομα Μακεδονία. Ιστορικό μεν γιατί οι Σλάβοι που αποτελούν την πλειοψηφία του σημερινού πληθυσμού της Δημοκρατίας αυτής εμφανίστηκαν στην Ιστορία της περιοχής μόλις τον 6ο μ.Χ. αιώνα, δηλαδή 1.000 περίπου χρόνια μετά την εποχή που ο Μέγας Αλέξανδρος κατέστησε τη Μακεδονία σημαντικό τμήμα του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
Και εθνολογικό, γιατί ο πληθυσμός της Δημοκρατίας αυτής αποτελείται από Σλάβους, Αλβανούς, Αθίγγανους και άλλες εθνότητες, όλες βεβαίως σεβαστές, αλλά χωρίς καμιά σχέση με τους Μακεδόνες».
β) A. Παπανδρέου (επιστολή προς αρχιεπ. Ιάκωβο 23/4/92):
«Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ό,τι αφορά τις προκλήσεις των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση de jure και de facto εφ’ όσον το όνομα «Μακεδονία» χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι (προσδιορισμό) στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων».
Διεθνώς βαρύ επιστημονικό όνομα ο μακαρίτης Μανόλης Ανδρόνικος, μιλώντας για την απίστευτη μαλθακότητά μας έναντι των Σκοπίων, έλεγε χαρακτηριστικά: «Αντιμετωπίσαμε με δειλία το θέμα των Σκοπίων ωσάν να είμεθα εμείς οι ένοχοι και οι πλαστογράφοι της Ιστορίας»!
ΙV. O αρθρογράφος θρηνολογεί για τις τάχα χαμένες ευκαιρίες, αφού οι ελληναράδες απέρριψαν όλες τις προηγούμενες συμβιβαστικές ονομασίες. Για την ιστορική αλήθεια και προς θλίψιν των «συμβιβαστών», όπως προκύπτει από το επίσημο ημερολόγιο του OHE, τα Σκόπια έχουν απορρίψει όλες συλλήβδην τις προτάσεις που τους έχουν γίνει περιλαμβανομένης και της τελευταίας. Συνεπώς, δεν υπάρχουν ούτε χαμένες ούτε ευκαιρίες. Υπάρχει μόνο μια παρατημένη εθνική υπόθεση.
V. O αρθρογράφος δείχνει να αγνοεί τη γενεαλογία του προβλήματος. Αγνοεί ότι η ψευδώνυμη δημοκρατία είναι σταλινοτιτοϊκό δημιούργημα, βασισμένο στο κατασκευασμένο ιδεολόγημα των «3 Μακεδονιών». O Στάλιν διείδε σε αυτό πρόσφορο εργαλείο καθόδου στο Αιγαίο. Ονόμασαν με τον Τίτο Μακεδονία την τότε «Μπαρντάσκα Μπανοβίνα», προήγαγε σε μακεδονικό έθνος τους ανύποπτους κατοίκους της περιοχής, έδωσε εντολή στον Δημητρόφ της Βουλγαρίας να «εκμακεδονίσει» το νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας του. Εχει δημοσιευθεί ο διάλογος Στάλιν -Δημητρόφ το 1947 στη Μόσχα, όπου ο Στάλιν ψέγει τον Βούλγαρο «γιατί καθυστερεί ο πολιτιστικός εκμακεδονισμός του Πιρίν». O Δημητρόφ απολογείται ότι «δεν υπάρχει έθνος Μακεδόνων» και ο Στάλιν οργίλος του απαντά «δεν υπήρχε και έθνος Λευκορώσων, μας χρειαζόταν, το κάναμε και αυτό μας χρειάζεται και το κάναμε»! H προπαγάνδα πλέχτηκε άριστα με το παραμύθι της ελεύθερης Μακεδονίας και ελεύθερων Μακεδόνων (Σκοπίων) και το σοβινιστικό ιδεώδες της απελευθέρωσης των δούλων αδελφών και των δούλων εδαφών της Ελλάδος. Εννοείται, αυτό αποτελεί την κρατική ιδεολογία και αυτής της ώρας. Σας παραπέμπω στην εκπομπή του MEGA, προ εξαμήνου, όπου τα ερωτώμενα παιδιά του σκοπιανού σχολείου απαντούν ότι τα σύνορα της πατρίδας τους είναι «στον Ολυμπο», «στη Χαλκιδική», «στο Αιγαίο», «στη Λάρισα»! Αυτά είναι έργα του επίσημου κράτους του Γκλιγκόροφ, του Γκεοργκιέφσκι κ.λπ. (ο τελευταίος δήλωνε ότι πρωτεύουσα της χώρας του είναι η Θεσσαλονίκη και θα πιει καφέ στον… Λευκό Πύργο). Περιέργως, όλα αυτά λανθάνουν της προσοχής του συνεργάτη σας.
VΙ. H επίσημη Ελλάς εδώ και δέκα χρόνια έχει θέσει το Σκοπιανό στα αζήτητα. Την ίδια ώρα, οι πολλαπλές πολυποίκιλες και γενναίες άνευ προηγουμένου παροχές της Ελλάδος προς τα Σκόπια γίνονται αφειδώς άνευ όρων και ορίων. Οι επιχειρηματίες μας επενδύουν εκεί. Δημιουργούν θέσεις απασχόλησης στα Σκόπια, απορροφούν την ανεργία και τη φτώχεια τους, ενώ αποδυναμώνουν ή κλείνουν τις επιχειρήσεις τους εδώ. Προχθές απεκαλύφθη ότι ένας εξ αυτών έκλεισε τη μονάδα του στη Νάουσα, συναποκομίζοντας 200 δισ. δρχ. σε επιδοτήσεις και τη μετέφερε στα Σκόπια. Αφθονη δωρεάν οικονομική βοήθεια τους δώσαμε. Τους δίνουμε άνευ ανταλλάγματος σχεδόν ό,τι ζητήσουν. Τους παρέχουμε το λιμανι της Θεσσαλονίκης ως πνεύμονα αναπνοής τους. Και βέβαια, τα Σκόπια εισπράττουν και μας λοιδορούν. Εισπράττουν και σκληρύνουν τη συμπεριφορά τους. Τηρήσαμε ευλαβώς την ετεροβαρή για μας «Ενδιάμεση Συμφωνία». Δεν διεκδικήσαμε τον σεβασμό των ελαχίστων έστω υπέρ ημών προβλέψεών της. Δεν καταγγείλαμε την κατά σύστημα αθέτησή της από τα Σκόπια. Επί δέκα χρόνια απέσχαμε να ασκήσουμε και την παραμικρή συμβατή πίεση στον αντίδικο. Προφανώς, διακατεχόμασταν από την αφελή αντίληψη ότι οι Σκοπιανοί θα ερχόντουσαν εθελουσίως να μας αποδώσουν το κλοπιμαίο.
Πέραν των άλλων αχρησιμοποίητων ώς τώρα δυνατοτήτων πιέσεών μας προς τα Σκόπια η Ελλάς έχει δικαίωμα veto στην ένταξη της γείτονος στην E.E. και το NATO. Στο πολιτικό παίγνιο της διαπραγμάτευσης το μήνυμα που στέλνεις είναι ότι είσαι αμετακλήτως αποφασισμένος να ασκήσεις το veto. Τότε θα παρακαλεί ο άλλος. O αντίπαλος στάθηκε ώς τώρα ουσιαστικά μη πιεζόμενος από πουθενά, πεισματικά και προκλητικά ανυποχώρητος.
Δυστυχώς, εμείς από καιρό εκάναμε την υποχώρησή μας σημαία, ως εθνικό μας όραμα τη σύνθετη ονομασία που επικαλείται ο αρθρογράφος σας.
Φρονώ ότι στην παρούσα φάση της διαπραγμάτευσης οφείλουμε, απαλλαγμένοι από τις δουλείες και τις δειλίες του πρόσφατου παρελθόντος, όλοι, ο πολιτικός κόσμος της χώρας, οι πολίτες, οι απόδημοι, οι πάντες, να τιμήσουμε τις παρακαταθήκες των δύο κορυφαίων πολιτικών μας ανδρών, του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Και να δράσουμε αναλόγως.
* O κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής Θεσσαλονίκης, τέως υπουργός.