LΙΒΕRΑΤΙΟΝ
Την τιμώρησαν οι Χριστιανοδημοκράτες;
Η ανέλιξη της Αγκελα Μέρκελ, που είναι προτεστάντισσα, διαζευγμένη και άνευ τέκνων, στην καρδιά ενός κόμματος το οποίο κυριαρχείται από τους καθολικούς της Δύσης είναι προϊόν μιας δύσκολης διαδοχής περισσότερο και λιγότερο μιας πορείας οργανωμένης προς την εξουσία. Μετά την αποχώρηση του Χέλμουτ Κολ το κόμμα έμεινε ακυβέρνητο. Οι βαθύτεροι λόγοι που οδήγησαν την Μέρκελ να ενταχθεί στους Χριστιανοδημοκράτες το 1990 παραμένουν ένα μυστήριο. (H οικογένειά της εμφανιζόταν ευμενώς προσκείμενη στην αριστερά). Στη συνέχεια η Αγκελα Μέρκελ έγινε το «μικρό κορίτσι» του Χέλμουτ Κολ. Ηταν γενική γραμματέας του κόμματος το 1998, όταν άρχισαν να αναφύονται τα πρώτα προβλήματα με τα παράνομα οικονομικά του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος. Ηταν τότε που η Μέρκελ, ήδη αποκαλούμενη «Ζαν Ντ Αρκ των Χριστιανοδημοκρατών» φρόντισε να πάρει τις αποστάσεις της από τον ευεργέτη της, Κολ. Πολλοί ψηφοφόροι του κόμματος αυτού δεν συγχώρεσαν ποτέ τη συμπεριφορά της, τη συμπεριφορά μιας ξένης, όπως λέγεται. Το έδειξαν με την ψήφο της Κυριακής.
ΤΗΕ WALL STREET JΟURΝΑL
Εκλογές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις
Μια ασυνήθιστη εκστρατεία έληξε το απόγευμα της Κυριακής με ένα μοιραίο αποτέλεσμα: οι Γερμανοί ψηφοφόροι αποφάσισαν να αναδείξουν τους Χριστιανοδημοκράτες της Αγκελα Μέρκελ ως το ισχυρότερο κόμμα. Αλλά της έδωσαν μια πύρρειο νίκη, ένα ελαφρό προβάδισμα, αποφεύγοντας να της δώσουν σαφή εντολή για την υλοποίηση σημαντικών μεταρρυθμίσεων. O κεντροδεξιός συνασπισμός είναι πολύ αδύνατος, με τους Ελεύθερους Δημοκράτες, δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, άρα εκείνο που απομένει, είναι η δημιουργία μεγάλου συνασπισμού μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Ποτέ μέχρι σήμερα μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πολιτικές εκλογές είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με την απόφαση της στήριξης ή μη των οικονομικών μεταρρυθμίσεων. Το 1949, όταν ο χριστιανοδημοκράτης Κόνραντ Αντενάουερ κατέβηκε ως υποψήφιος, δεν είχε στον νου του τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από την ενσωμάτωση της Γερμανίας στη Δύση και τη σύνδεση της χώρας με τον ελεύθερο κόσμο. Το 1969, όταν ψηφίστηκε στην καγκελαρία ο Σοσιαλδημοκράτης Βίλι Μπραντ, τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από την εξωτερική πολιτική· ήταν η εποχή της ostpolitik και της συναλλαγής με τον ανατολικό συνασπισμό. Και το 1983, ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ εξασφάλισε την εκλογή του όχι με δεσμεύσεις γύρω από μεταρρυθμίσεις και ελεύθερη αγορά, αλλά με αλλαγές στη νοοτροπία. Τέλος, ο Σρέντερ το 1998, παραμέρισε οποιαδήποτε δέσμευση για οικονομικές αλλαγές, λέγοντας: «Δεν θέλουμε να τα κάνουμε όλα διαφορετικά, αλλά να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα». Για πρώτη φορά η Αγκελα Μέρκελ εμφανίστηκε ως μεταρρυθμίστρια με άξονα τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
ΤΗΕ ΤΙΜΕS
Τι θα γινόταν αν;
Ο αδύνατος αδένας του προέδρου Τζορτζ Μπους θα μπορούσε να έχει προκαλέσει διπλωματική καταστροφή την προηγούμενη εβδομάδα όταν έστειλε στην Κοντολίζα Ράις ένα απελπισμένο μήνυμα, ζητώντας της να πάει στην τουαλέτα. Τι θα συνέβαινε αν βρισκόταν σ’ αυτήν τη θέση κατά τη διάρκεια ομιλίας για τη Βόρειο Κορέα ή το Ιράν; Οι μουλάδες δύσκολα θα μπορούσαν να καταλάβουν ότι οι Δυτικοί σήμερα ζουν με τον φόβο της αφυδάτωσης.
FΙΝΑΝCΙΑL TIMES
H αρχή μακράς πολιτικής διαδικασίας
Από τις διάφορες εκλογές που έγιναν κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου στον κόσμο, οι εκλογές στο Αφγανιστάν για την ανάδειξη των μελών της εθνοσυνέλευσης και των μελών των περιφερειακών συνελεύσεων ήταν οι περισσότερο εκτεθειμένες στον κίνδυνο. O Χαμίντ Καρζάι, ο υποστηρίζομενος από την Ουάσιγκτον πρωθυπουργός, αποκάλεσε τις εκλογές της Κυριακής ιστορικές για τον αφγανικό λαό ύστερα από τριάντα χρόνια φτώχειας και πολέμου, απηχώντας ουσιαστικά τη δήλωση του Αμερικανού πρεσβευτή Ρόναλντ Νιούμαν ότι οι εκλογές ήταν «ιστορικό ορόσημο». O κλήρος έλαχε όμως στην Εμα Μπονίνο, πρώην επίτροπο της Ευρωπαικής Επιτροπής και επικεφαλής της ομάδας παρατηρητών της E.E. να προσθέσει ορισμένες δυσάρεστες αλήθειες σ’ αυτήν τη ρητορική: οι εκλογές απέτυχαν να παράξουν τη σταθερή δημοκρατία που το Αφγανιστάν χρειάζεται εξαιτίας των προβλημάτων του εκλογικού συστήματος, της υποστήριξης των πολέμαρχων, του αποκλεισμού ορισμένων πολιτικών κομμάτων από τον Καρζάι και του εμφυλίου πολέμου που κράτησε τους παρατηρητές μακριά από τις 34 επαρχίες της χώρας. H κυρία Μπονίνο έχει κάθε δικαίωμα να μιλάει. H Ευρωπαϊκή Ενωση πληρώνει το 40% από το συνολικό κόστος των εκλογών, ύψους 129 εκατ. ευρώ. Περισσότεροι από χίλιοι άνθρωποι έχουν σκοτωθεί αυτό τον χρόνο στο Αφγανιστάν είτε σε μάχες είτε κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών, μεταξύ τους 49 Αμερικανοί στρατιώτες, πολλοί υποψήφιοι και εργαζόμενοι για τις εκλογές. Οπως μάλιστα σημειώνει η οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματa Human Rights Watch υπήρχε ένα κλίμα φόβου μεταξύ των ψηφοφόρων και των υποψηφίων. Την Κυριακή, εξτρεμιστές των Ταλιμπάν εξαπέλυσαν πολλές επιθέσεις εναντίον εκλογικών στόχων. Τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Ευρώπη πολλοί διερωτώνται πώς είναι δυνατή η επιβολή της τάξης στην αχανή αυτή χώρα με την παρουσία συνολικά 30 χιλιάδων στρατιωτών. Ωστόσο, ανεξαρτήτως των όποιων αποφάσεων παραμονής ή μη, οι μεγάλες δυνάμεις οφείλουν να διατηρήσουν εν ζωή το Αφγανιστάν. Οι εκλογές είναι μόνον η αρχή μιας μακράς πολιτικής διαδικασίας και η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να τις βλέπει στο πλαίσιο μιας στρατηγικής εξόδου.
LΑ RΕΡUΒΒLΙCΑ
Δεν άδραξε την ευκαιρία
Ανάμεσα στα πολλά ακατάληπτα αυτής της νέας πολιτικής περιόδου, είναι το γιατί ο πρωθυπουργός Μπερλουσκόνι δεν θέλησε να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές. Δεν αναφέρομαι στη διενέργεια εκλογών μόνο για το εθνικό συμφέρον, που είναι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει τον Μπερλουσκόνι, αλλά για να ικανοποιήσει το εγώ του. Δεν ισχυρίζομαι ότι θα έπρεπε να προχωρήσει σε εκλογές αμέσως μετά την ήττα της Κεντροδεξιάς στις τοπικές εκλογές τον περασμένο Απρίλιο. Λίγο αργότερα όμως μετά τη διάσπαση της Κεντροαριστεράς, με αφορμή τη ρήξη μεταξύ του Ρομάνο Πρόντι και του Φραντσέσκο Ρουτέλι για το δημοψήφισμα για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, ο Μπερλουσκόνι είχε την πολιτική συγκυρία υπέρ του. Αυτή θα ήταν η στιγμή για να τεθεί τέλος στη θητεία μιας κουρασμένης κυβέρνησης. Αν διέθετε πολιτική ευφυΐα, ο Μπερλουσκόνι θα είχε αδράξει αυτήν την ευκαρία. Προφανώς όμως ο πρωθυπουργός μας στερείται πολιτικής ευφυΐας. Μετά την άνοιξη η φθορά του μπερλουσκονισμού είναι αναπόδραση. Συντελείται όμως και εις βάρος της χώρας.
ΑL-ΑΗRΑΜ
Μετά τις εκλογές στην Αίγυπτο
Οποιεσδήποτε επιφυλάξεις κι αν υπάρχουν για τις προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο, είναι γεγονός ότι την οδήγησαν, ίσως δε και τη γύρω περιοχή, σε μια άνευ προηγουμένου ανανέωση. Τώρα που ο λαός εκφράστηκε μέσω της ψήφου του, όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα προς τον πρόεδρο, ο οποίος οφείλει τώρα να κάνει πράξη όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Το κοινό επίσης οφείλει να εμπλακεί περισσότερο στην πολιτική διαδικασία. Οι εκλογές είναι θέμα εμπιστοσύνης και ο καθένας ο οποίος είναι υπεύθυνος πολιτικός οφείλει να κερδίζει την εμπιστοσύνη του κοινού. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να ελπίζει σε επιτυχία των στόχων της αν δεν διαθέτει την υποστήριξη του κοινού. Το να προχωρήσεις μπροστά χρειάζεται να υπολογίζεις στον τομέα της συνεργασίας. H πρόοδος εξαρτάται από την ικανότητά μας να εγκαταλείπουμε τον παλιό τρόπο σκέψης και να κάνουμε καινούργια πράγματα. Τις τελευταίες εβδομάδες κατέστη σαφές ότι υπάρχει ένας μεγάλος χώρος για βελτιώσεις τόσο στον τομέα των MME όσο και στην κοινωνία.