«Τον πήγα ώς το αεροπλάνο. Με το σακκάκι ανέμελα ριγμένο στον ώμο και το ελαφρύ ταξιδιωτικό τσαντάκι ανέβηκε τη σκάλα, γοργά. Στην πόρτα γύρισε και είπε «από σήμερα θα ‘μαστε μαζί. Μόνον ο θάνατος θα μας χωρίσει»». Με αυτά τα λόγια κατάλαβε το 1954 ο 24χρονος δικηγόρος της Αλεξάνδρειας, ο μαθητής της Τοσιτσαίας Δημοτικής Σχολής Αρρένων και του Αβερωφείου Γυμνασίου Αλεξανδρείας, ο αριστούχος πτυχιούχος Νομικής από το Πανεπιστήμιο Αλεξανδρείας, Στέλιος Αντωνίου Παπαδημητρίου, ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης τον είχε προσλάβει. Οτι είχε περάσει με επιτυχία τις εξετάσεις, 48ωρης διάρκειας, για να αποδειχθεί αν είναι κατάλληλος, αν θα αντέξει, δηλαδή, στο πυρετικό μερόνυχτο δουλειάς του Σμυρνιού μεγαλοεπιχειρηματία. H δοκιμασία περιέλαβε και γλέντι μέχρι πρωίας σε κέντρο με οριεντάλ! H αγγελία που είχε διαβάσει ζητούσε νέο δικηγόρο για πλήρη απασχόληση, πολύγλωσσο και πρόθυμο να ταξιδεύει, στη δε περίπτωση που ο υποψήφιος δεν θα ανταποκρινόταν σε αυτό που ζητούσε, είχε ορισθεί αμοιβή. «Εκεί που τον είδα να φεύγει και ήμουν έτοιμος να ρωτήσω «από πού θα πάρω τα υπεσχημένα χρήματα» ο Ωνάσης γύρισε και μου είπε αυτά τα λόγια που βγήκαν πέρα ώς πέρα αληθινά». Σαν να τον ακούω. Κανείς δεν ήξερε να διηγείται τόσο ωραία όσο ο Στέλιος Παπαδημητρίου, ειδικά αυτές τις ανθρώπινες στιγμές που έζησαν οι δυο τους, και αν είχε μεγάλες επιτυχίες, όσο και σκληρά χτυπήματα, η ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση! Ως νομικός σύμβουλός του, ο Στέλιος ήταν πάντα στο πλευρό του, γιατί ο ισχυρός επαγγελματικός δεσμός έγινε γρήγορα φιλικός, και κράτησε ώς το τέλος του Ωνάση, το 1975, μετά τον άδικο χαμό του γιου του Αλέξανδρου. Με την ιδιόγραφη διαθήκη του ο Αριστοτέλης Ωνάσης άφησε το ήμισυ της περιουσίας του, αυτό που αναλογούσε στον γιο του, για να δημιουργηθεί το Ιδρυμα που φέρει το όνομά του και έχει στόχο να λαμπρύνει το ελληνικό όνομα μέσα και έξω από την Ελλάδα – το «Κοινωφελές Ιδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης». Δάσκαλος στην επαγγελματική κατάρτιση του Αλέξανδρου, ο Στέλιος Παπαδημητρίου επελέγη από τον Ωνάση να συμβουλεύει και να υπερασπίζεται και τη Χριστίνα Ωνάση μαζί με τον Παύλο Ιωαννίδη. Μαζί με τον Απόστολο Ζαμπέλα, οι τρεις τους, ήταν οι εκτελεστές της διαθήκης του.
Η Χριστίνα, που η μοίρα τής έκοψε το 1988 ξαφνικά το νήμα της ζωής της, είχε εμπιστευθεί σε γράμμα της προς τον Στέλιο Παπαδημητρίου τις αμφιβολίες της για την πορεία του γάμου της. «Θα ‘θελα να κάνω ένα ακόμη παιδί, να δώσω αδελφάκι στην Αθηνά», του είχε ανοίξει την καρδιά της. Και στο υστερόγραφο του ζήτησε: «μην ξεχάσεις να φυλάξεις την ελιά στην Πεντέλη, ώστε, γυρίζοντας, η Αθηνά κι εγώ, να ‘χουμε λίγες ελιές». Το κτήμα και η ελιά υπάρχουν, ο Στέλιος τα φύλαξε…
Τώρα όμως έφυγε ο Στέλιος, στα 75 του χρόνια, τιμημένος με διακρίσεις και προσφορά, αφού δεν σταμάτησε να εργάζεται στο πνεύμα του Αριστοτέλη Ωνάση και της διαθήκης του για το Ιδρυμα, που είναι έργο και δικό του, όπως και των Ιωαννίδη και Ζαμπέλα και των ισοβίων μελών του Δ.Σ. που το απαρτίζουν. Στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο που το Ιδρυμα έχτισε, εξόπλισε και το παρέδωσε στο ελληνικό κράτος, ήταν γραφτό να περάσει την τελευταία νύχτα της ζωής του. Στο πλευρό του ήταν, όπως και σε όλη του τη ζωή, η σύζυγός του Αλεξάνδρα, και οι τρεις γιοι τους, ο Αντώνης, ο Γιώργος, ο Δημήτρης. Και ο περισσότερο από φίλος, ο αδελφός Παύλος Ιωαννίδης. Με ψύχραιμη συγκινημένη φωνή ο κυβερνήτης Παύλος Ιωαννίδης μάς το ανήγγειλε, πριν από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Μετά ήρθε το επίσημο ανακοινωθέν, όπως πρέπει να γίνεται για κάθε δημόσιο πρόσωπο… «Το Διοικητικό Συμβούλιο και όλο το ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου αγγέλλει με βαθύτατη οδύνη τον θάνατο του Επίτιμου Προέδρου του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» και εξέχοντος Ελληνος Στέλιου A. Παπαδημητρίου, την 23η Νοεμβρίου και ώρα 10.38 π.μ. συνεπεία επιπλοκών νεοπλάσματος του πνεύμονος».
«Αλεξάνδρα», είχε πει η αγαπημένη του μητέρα στη νιόπαντρη νύφη της, ένα βράδυ στην Αλεξάνδρεια. «Αναψε όλα τα φώτα. Θα ‘ρθει απόψε ο Στέλιος». Κι η Αλεξάνδρα άναψε τα φώτα, ο Στέλιος που δεν τον περίμεναν, ήρθε. Τώρα η Αλεξάνδρα η γενναία, γλυκιά σύντροφος μιας τόσο σπουδαίας ζωής, θα κρατήσει τα φώτα αναμμένα, για τα παιδιά, τα εγγόνια, για την Αλεξάνδρεια, που ο Στέλιος ποτέ δεν την αποχαιρέτισε…
Η κηδεία θα γίνει αύριο, ώρα 12, Παρασκευή 25/11, στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης, όπου το Ιδρυμα κατασκεύασε το πανομοιότυπο Καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής Σμύρνης στη μνήμη του Αριστοτέλη Ωνάση και των παιδιών του. H ταφή στο Κοιμητήριο Φαλήρου, κοντά στη θάλασσα που τον ένωσε με τον Ωνάση, αλλά και στο σπίτι τους, όπου με την Αλεξάνδρα μιλήσαμε οι τρεις μας, για ώρα πολύ, σαν να ξέραμε πως η ώρα του αποχαιρετισμού πλησίαζε…