ΗΑΑRΕΤΖ
«Ο κίνδυνος διάλυσης του κουαρτέτου»
Τα μέλη του ειρηνευτικού κουαρτέτου για τη Μέση Ανατολή -ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ρωσία, ΟΗΕ- οφείλουν να αναγνωρίσουν κατά τη διάρκεια της αυριανής τους συνεδρίασης τα τρία θεμελιώδη προβλήματα που υπονομεύουν το έργο του. Πρώτον, οι ημερομηνίες για την εφαρμογή του Οδικού Χάρτη έχουν προ πολλού περάσει και το σχέδιο θα πρέπει είτε να ανανεωθεί είτε να εγκαταλειφθεί. Δεύτερον, η αντίδραση του κουαρτέτου στην ανάδυση της Χαμάς στην εξουσία δεν έχει αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τρίτον, είναι πλέον σαφές ότι η ισραηλινή κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει τον διαμεσολαβητικό ρόλο του κουαρτέτου. Το ανεπίσημο «μποϊκοτάζ» του κουαρτέτου από το Ισραήλ αποτελεί κοινό μυστικό στους διπλωματικούς κύκλους που σχετίζονται με τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής. Εάν το κουαρτέτο δεν είναι σε θέση να κερδίσει εκ νέου την εμπιστοσύνη της ισραηλινής κυβέρνησης, τότε η διάλυσή του αποτελεί μονόδρομο.
ΤΗΕ DAILY SΤΑR
«Η ιδεολογική κρίση της Αλ Κάιντα»
Ο αυστηρός τόνος του τελευταίου μαγνητοφωνημένου μηνύματος του Οσάμα μπιν Λάντεν προσβλέπει στην απόκρυψη της ιδεολογικής κρίσης που μαστίζει την Αλ Κάιντα. Ο τελευταίος επιχείρησε για πρώτη φορά να αιτιολογήσει στο ευρύ μουσουλμανικό ακροατήριο, και όχι μόνο στους φανατικούς του Ισλάμ, τον τρομοκρατικό χαρακτήρα της οργάνωσης. Κατηγορώντας, επίσης, τους φιλελεύθερους του μουσουλμανικό κόσμου ότι απομακρύνουν τους πιστούς από τον «ορθό δρόμο» της Τζιχάντ, ουσιαστικά παραδέχτηκε την επιρροή τους. Τέλος, ο Οσάμα μπιν Λάντεν χαιρέτησε την εκλογική νίκη της Χαμάς, ενώ πριν από λίγους μήνες ο υπαρχηγός της Αλ Κάιντα, Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι, είχε υποστηρίξει ότι η συμμετοχή της παλαιστινιακής οργάνωσης στη δημοκρατική διαδικασία για την ανάδειξη νέου κοινοβουλίου αποτελεί «νίκη για τους Δυτικούς και σιωνιστές συνωμότες, οι οποίοι επιδιώκουν να στρέψουν τους Παλαιστινίους μακριά από την Τζιχάντ». Ο Οσάμα μπιν Λάντεν αντιλαμβάνεται ότι ο αριθμός των Αράβων που αποστρέφονται την πολιτική βία και προσβλέπουν στον εκδημοκρατισμό αυξάνεται καθημερινά.
LΕ ΜΟΝDΕ
Ειρηνευτική συμφωνία
Είναι πολύ νωρίς για να μπορεί να πει κανείς εάν η μερική ειρηνευτική συμφωνία για το Νταρφούρ, που υπεγράφη στις 5 Μαΐου στην Αμπουτζά (Νιγηρία), θα επιφέρει κάποιου είδους ηρεμία σε αυτή την αχανή, παραμελημένη περιοχή του ανατολικού Σουδάν, η οποία πλήττεται από το 2003 από μια από τις βιαιότερες διενέξεις του πλανήτη, με 180.000 νεκρούς και τουλάχιστον 2 εκατομμύρια πρόσφυγες. Το κείμενο μονογράφηκε από τους αντιπροσώπους μιας εκ των τριών τάσεων στο εσωτερικό των ανταρτών, οι οποίοι επιζητούν την καλύτερη κατανομή του πλούτου και παλεύουν κατά της εθνοκάθαρσης, που εφαρμόζουν οι Αραβες πολιτοφύλακες, οι οποίοι χαίρουν της υποστήριξης της κυβέρνησης του Χαρτούμ. Κινδυνεύει λοιπόν να έχει ελάχιστο αντίκτυπο επί τόπου. Πόσω μάλλον όταν οι πολιτοφυλακές Τζαντζαουίντ, οι οποίες δεν αντιπροσωπεύθηκαν στην Αμπουτζά, δεν πρόκειται να θεωρήσουν ότι δεσμεύονται από την υπογραφή της κυβέρνησης του Σουδάν. Η πολυδιάσπαση του ανταρτικού κινήματος, αντί να λειτουργήσει έτσι υπέρ των κυβερνητικών συμφερόντων, απειλεί πλέον ανοιχτά τη συνέχιση της ειρηνευτικής διαδικασίας, αλλά και την παροχή διεθνούς βοήθειας στη χειμαζόμενη επαρχία του Νταρφούρ. Η επαμφοτερίζουσα στάση των αντιμαχόμενων πλευρών στο διαπραγματευτικό τραπέζι κινδυνεύει επίσης να αποξενώσει τη διεθνή κοινότητα από το δράμα του τοπικού πληθυσμού.
ΕL ΡΑΙS
Οι ενεργειακές πηγές της Βολιβίας
Η κυβέρνηση του Εβο Μοράλες αποφάσισε, ταχύτατα, να εθνικοποιήσει τους εθνικούς πόρους της Βολιβίας και υπερασπίστηκε με σθένος την απόφασή της ενώπιον της ισπανικής αντιπροσωπίας, η οποία επεσκέφθη τη Λα Παζ. Ωστόσο, ο πρόεδρος της χώρας δεν φαίνεται να διαθέτει συγκεκριμένη οικονομική στρατηγική για να αξιοποιήσει τις ενεργειακές πηγές της Βολιβίας, τις οποίες θεωρεί πως «απομυζούν» ξένες επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση της Βολιβίας απολαμβάνει ασφαλώς την υποστήριξη των κυβερνήσεων της Βενεζουέλας και της Κούβας. Σύμφωνα όμως με το προεδρικό διάταγμα, η μετέπειτα διαπραγμάτευση της Βολιβίας με τις πετρελαϊκές επιχειρήσεις «παραμένει ανοιχτή». Και αυτό γιατί η Βολιβία δεν διαθέτει τις υποδομές ούτε την τεχνολογία για να διαχειριστεί τους φυσικούς της πόρους.