Δίνοντας το χρίσμα για την (χαμένη από χέρι για το ΠΑΣΟΚ) υπερνομαρχία Καβάλας – Δράμας – Ξάνθης στην Γκιουλ Καραχασάν, ο Γιώργος Παπανδρέου έριξε μια επικοινωνιακή βόμβα με έντονο πολιτικό συμβολισμό. Από εκλογικής απόψεως, η υποψηφιότητα της νεαρής Πομάκας δικηγόρου προσκρούει σε Συμπληγάδες. Λόγω της ανασφάλειας και της όχι αδικαιολόγητης εντύπωσης ότι οι μουσουλμάνοι πολιτικοί κατά κανόνα λειτουργούν ως προέκταση της τουρκικής πολιτικής κι όχι ως εκπρόσωποι των καλώς εννοουμένων συμφερόντων της μειονότητας, οι χριστιανοί είναι από επιφυλακτικοί έως αρνητικοί.
Ειδικά στους νομούς Δράμας και Καβάλας, που δεν υπάρχει μειονότητα, οι ψηφοφόροι δεν είναι πολύ ευχαριστημένοι, που καλούνται να ψηφίσουν μία μουσουλμάνα, την οποία μέχρι χθες αγνοούσαν. Από την άλλη πλευρά, επειδή η Γκιουλ Καραχασάν δεν είναι υπό τον έλεγχο του τουρκικού προξενείου, στην πράξη θα το έχει απέναντί της. Αυτή η υποψηφιότητα, ωστόσο, εγγράφει μία ενδιαφέρουσα πολιτική υποθήκη για τις εσωτερικές ισορροπίες και τον προσανατολισμό της μειονότητας. Αποκτά, μάλιστα, πρόσθετο ενδιαφέρον από το γεγονός ότι αυτήν την περίοδο η Τουρκία προετοιμάζει το έδαφος για τη δημιουργία κλίματος ελεγχόμενης έντασης στη δυτική Θράκη. Κι αυτό παρότι έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί η πολιτική των διακρίσεων και της μικροκαταπίεσης, που ως μόνο αποτέλεσμα είχε να διευκολύνει τον εκτουρκισμό των Πομάκων και των Αθιγγάνων. Η Αγκυρα, όμως, αντιλαμβάνεται το μειονοτικό με όρους γεωπολιτικού ανταγωνισμού και όχι ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό και επιδιώκει να χρησιμοποιεί τους μουσουλμάνους σαν μοχλό πίεσης σε βάρος της Ελλάδας.
Εχοντας αρχίσει τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις, η Τουρκία είναι στριμωγμένη από τις ευρωπαϊκές πιέσεις για την Κύπρο και τον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων του Πατριαρχείου. Γι’ αυτό και αντιδρά αταβιστικά, καλλιεργώντας όπου μπορεί πολιτική ένταση. Σε ό,τι αφορά τη Θράκη, πιστεύει ανοήτως ότι θα εξισορροπήσει αυτές τις πιέσεις εάν στρέψει τη μειονότητα εναντίον του κράτους και καταγγείλει την Ελλάδα για καταπιεστικές πρακτικές. Θεωρεί, επίσης, ότι μ’ αυτήν την πολιτική θα δημιουργήσει πόλωση και θα καταστείλει εν τη γενέσει τους τις τάσεις χειραφέτησης, που έχουν αρχίσει πολύ δειλά να εκδηλώνονται στους κόλπους των μουσουλμάνων, αφενός λόγω των γενικότερων κοινωνικών εξελίξεων κι αφετέρου λόγω εποικοδομητικών παρεμβάσεων της Πολιτείας στην περιοχή.
Ας σημειωθεί ότι το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια σαν «παρακυβέρνηση» στην περιοχή. Δεν είναι μόνο ότι κατευθύνει την παραδοσιακή μειονοτική ηγεσία. Είναι κι ότι για ψηφοθηρικούς λόγους επηρεάζει αποφασιστικά και ενίοτε ελέγχει σε μεγάλο βαθμό και πολλούς χριστιανούς τοπικούς άρχοντες.