Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού για την ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος δεν μπορεί παρά να βρίσκουν σύμφωνους όλους του Ελληνες. Ακόμη και οι αντίπαλοι της Νέας Δημοκρατίας ουδόλως δύνανται να διαφωνήσουν με την επισήμανση ότι «η Ελλάδα κέρδισε το στοίχημα της δημοκρατικής ομαλότητας και σταθερότητας. Μένει να κερδίσει και το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας, της ανάπτυξης, της ευημερίας, της κοινωνικής συνοχής.»
Οι προτάσεις του πρωθυπουργού κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να αλλάξουν κάποιες συνταγματικές ρυθμίσεις έτσι ώστε να υπερβούμε αγκυλώσεις που επιβράδυναν, αν δεν σταματούσαν εξ ολοκλήρου, την πρόοδο της χώρας.
Η αναθεώρηση όμως του καταστατικού χάρτη της χώρας είναι κορυφαία διαδικασία του πολιτικού μας συστήματος. Πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μη βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση του 2001, τότε που μόλις ψηφίστηκε η αναθεώρηση διαπιστώσαμε ότι χρειάζεται νέα. Οι συχνές αλλαγές στο Σύνταγμα τραυματίζουν το κύρος των θεσμών και του νομικού πλαισίου της χώρας.
Για να αποφευχθεί αυτό πρέπει να υπάρξει κατ’ αρχήν η ευρύτερη δυνατή συναίνεση των κομμάτων. Εστω των μεγαλύτερων. Η αλλαγή του άρθρου 16 για τα μη κρατικά πανεπιστήμια (ένα σημείο τριβής μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στην προηγούμενη αναθεώρηση) δείχνει τον δρόμο.
Το δεύτερο που πρέπει να αποφευχθεί είναι οι λεπτομερείς ρυθμίσεις. Το Σύνταγμα που θα ψηφίσει η επόμενη Βουλή θα πρέπει να είναι Σύνταγμα αρχών και όχι λεπτομερειών. Για τις τελευταίες αρμόδιος είναι ο κοινός νομοθέτης.
Ο καταστατικός χάρτης που θα προκύψει από την επόμενη Βουλή πρέπει να υπερβεί τη συγκυρία. Ο πολιτικός κόσμος οφείλει να φτιάξει ένα Σύνταγμα που θα απαντά στις ανάγκες του αύριο και όχι στα προβλήματα του χθες. Γιατί αυτό χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα…