Τις τελευταίες μέρες το «κόκκινο πανί» στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Οι αντιπαραθέσεις του με άλλα στελέχη του Κινήματος, οι τοποθετήσεις του σε μια σειρά ζητημάτων, με τις οποίες εμφανίζεται να διαφοροποιείται (έστω διά της μεθόδου της «ερμηνείας»…) ως προς τη «γραμμή» που υπάρχει κεντρικά και τις θέσεις του Γιώργου Παπανδρέου (όπως, λ.χ., η αποστασιοποίησή του από την προεδρική πρόταση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται απευθείας από τον λαό), οι προσωπικές «αντιστίξεις» σε απόψεις και προτάσεις που δημοσιοποιούνται (όπως στην περίπτωση του κ. Φλωρίδη και του κ. Πάγκαλου) και ο… γενικός «σχολιογραφικός» λόγος του για συμπεριφορές και «πιστεύω» άλλων «συντρόφων» του, έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα απομόνωσής του από το στελεχιακό δυναμικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Που, εκ των πραγμάτων, τείνει να στοιχειοθετήσει τις υποψίες ότι ο πληθωρικός κ. Βενιζέλος «δουλεύει» για την προώθηση προσωπικών του πολιτικών, για την εκ των πραγμάτων ανάδειξή του σε «Νο 2» του ΠΑΣΟΚ…
Ο κ. Βενιζέλος είναι ένας αναμφισβήτητα έξυπνος άνθρωπος, που μπορεί μεν, στη λογική του «έξυπνου πουλιού…», να έχει την τάση να υπερεκτιμά την εξυπνάδα του (ή την ανωτερότητά της, έναντι εκείνης των εσωκομματικών του αντιπάλων…), κάτι που δεν αποκλείεται τελικά να «…τον πιάσει από τη μύτη», αλλά σίγουρα εξετάζει και… χαρτογραφεί το «τοπίο» μέσα στο οποίο κινείται και εκμεταλλεύεται τα «κενά» που έχει – τα οποία και σπεύδει να καλύψει, έστω να εγγράψει υποθήκες για το μέλλον.
Αν μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν είχαν δημιουργηθεί «τρύπες», κενά και… αμφισβητούμενες περιοχές πολιτικής και ιδεολογικής δράσης, δύσκολα θα εκδήλωνε τέτοια «ελευθερία κινήσεων», ακόμη και μια προσωπικότητα σαν αυτή του κ. Βενιζέλου – και εν πάση περιπτώσει, ύστερα από τα πρώτα σχετικά κρούσματα, θα σημειωνόταν αναδίπλωση, έστω τακτική, για λόγους αυτοπροστασίας και πολιτικής επιδίωξης… Αλλά στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επικρατεί μια ακατανόητη «χαλαρότητα», η οποία χαρακτηρίζει και την εικόνα την οποία εκπέμπει το Κίνημα στην κοινωνία – ακόμη και τους οπαδούς και ψηφοφόρους του.
Αυτή η χαλαρότητα και η έλλειψη κεντρικής καθοδήγησης συνολικά αλλά και στους συγκεκριμένους τομείς πολιτικού προβληματισμού και παραγωγής πολιτικών προτάσεων, δεν έχει φυσικά τίποτε να κάνει με την «ελευθερία γνώμης και άποψης», υπέρ της οποίας υποτίθεται ότι τάσσεται ο κ. Παπανδρέου, του «πλουραλισμού» και της «πολυφωνίας». Αλλο πράγμα να συμβάλουν όργανα και στελέχη με τις ιδέες και τις προτάσεις τους για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό μιας συγκεκριμένης (και υπάρχουσας, κατ’ αρχήν…) πολιτικής και ιδεολογικής πλατφόρμας, άλλο πράγμα να διατυπώνονται συγκεκριμένες θέσεις για ενδυνάμωση πολιτικών προτάσεων και εναλλακτικών (έναντι των κυβερνητικών) λύσεων, που θα αποτελέσουν την κοινή βάση προβληματισμού και διαλόγου συντεταγμένα και με σχεδιασμό, προγραμματισμό, και εντελώς… άλλο το να βγαίνει ο καθένας και να «καταθέτει» το μακρύ του και το κοντό του…
Πότε ως… προσωπική προσέγγιση «αποκωδικοποίησης» των απόψεων του αρχηγού (όπως έγινε περίπου με την περίπτωση Φλωρίδη και το ομιχλώδες, συνολικά, «σουηδικό μοντέλο» που υποστηρίζει, όπως θεωρείται… γενικά, ο Γ. Παπανδρέου…) πότε ως «ερμηνεία» της προεδρικής πρότασης να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον λαό (όπως συνέβη με την τοποθέτηση Βενιζέλου, με την… «πονηρά» προσθήκη του «αν κατάλαβα καλά την πρόταση» και το «άλλοθι» ότι η πρόταση έπεσε προς διαβούλευση!), πότε ως «κατακεραύνωση» προσωπικών πολιτικών και προσπαθειών υπονόμευσης του κύρους του προέδρου (όπως συνέβη με τα σχόλια Πάγκαλου για τις τοποθετήσεις Βενιζέλου…) και πάει λέγοντας.
Την ευθύνη γι’ αυτήν την εικόνα σύγχυσης, «αχταρμά» που εκπέμπει το ΠΑΣΟΚ, την έχει αναμφίβολα ο πρόεδρός του. Εξαρχής, τάχθηκε υπέρ μιας «συμμετοχικής δημοκρατικής διαδικασίας» (τόσο εσωκομματικής όσο και σε επίπεδο γενικότερα πολιτικό, στην κοινωνία), χωρίς όμως παράλληλα να… μπει στον κόπο να την προσδιορίσει, να ξεκαθαρίσει τους όρους λειτουργίας της (τα πάντα χρήζουν κανόνων λειτουργίας για να παράγεται κάποια στιγμή αποτέλεσμα!) χωρίς να δημιουργήσει συγκεκριμένες δομές πάνω στις οποίες αυτό το «συμμετοχικό» θα εδραζόταν και θα απέδιδε.
Ο ίδιος «ανοικτός σε όλα», υποτίθεται τη μια αποδεχόταν καταστάσεις και λύσεις (όπως λ.χ. την εθελουσία έξοδο στον OTE) και την «άλλη», μόλις αναδύονταν στην πολιτική και κομματική επικαιρότητα ενστάσεις και αντίλογοι τα… μάζευε και εμφανιζόταν με αντίθετες θέσεις! Οπως αποδείχθηκε με τις προτάσεις για το Σύνταγμα (ορισμένες εξ αυτών τουλάχιστον) τις… ανακοίνωσε χωρίς προηγουμένως να τις έχει καν ανακοινώσει, πόσω μάλλον συζητήσει, στα αρμόδια κομματικά όργανα! Ακόμη και με την πολυσυζητημένη και με τις τόσες αντιδράσεις που προκάλεσε υποψηφιότητα της κ. Καραχασάν, φάνηκε στη συνέχεια πως τα περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ την πληροφορήθηκαν… από τις εφημερίδες!
Τώρα, λένε στη Χαριλάου Τρικούπη, ο κ. Παπανδρέου είναι «ιδιαίτερα ενοχλημένος» με το υφιστάμενο κλίμα, και φέρεται αποφασισμένος… NA απευθύνει (κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον!) αυστηρή προειδοποίηση προς τα στελέχη του (ενδεχομένως, αν αυτό αποδειχθεί αναποτελεσματικό, όπως συμβαίνει μέχρι τώρα, να προχωρήσει, λένε, και σε πειθαρχικά μέτρα) για «συντεταγμένη πορεία»! Τουλάχιστον να μην… παραπονιούνται (και τα βάζουν με εφημερίδες που τα δημοσιεύουν…) με τα γκάλοπ που δείχνουν πως το 60% των ερωτωμένων είναι απογοητευμένο με την πολιτική και την εικόνα του ΠΑΣΟΚ – ας αλλάξουν εικόνα, αντί να… σπάνε τον καθρέφτη που την αναπαράγει!