Αναρίθμητοι οι θιασώτες του, λίγοι οι αρνητές του στην εποχή των ανέσεων και των θαυμάτων της τεχνολογίας. Γνώση για τις πολλαπλές του δυνατότητες από τη μια, άγνοια ή και αδιαφορία από την άλλη. Ομως, χρήσιμο εις πάσαν περίπτωσιν καθώς είναι το κινητό, διασκεδάζει παράλληλα τους κατόχους του, όποτε θελήσουν, και αναμφίβολα αποτελεί «εργαλείο» και συμπλήρωμα της καθημερινότητας. Και ας εξακολουθούν να υπάρχουν επιφυλάξεις για την περίπτωσή του. Ταχύτητα στις συνδέσεις, συνομιλίες με συμπολίτες ή ανθρώπους που βρίσκονται στις άκρες της Γης χωρίς καμιά δυσκολία, κοινωνικές επαφές, μηνύματα παντός είδους, εικόνες ανάλογα με τις επιλογές του καθενός, νέες και παλιές μουσικές συνθέσεις που ενθουσιάζουν ή συγκινούν, παιχνίδια για όλες τις προτιμήσεις, ποικιλία συσκευών και χρωμάτων και ένα ερώτημα που αποκτά επικαιρότητα: είναι δυνατόν να περάσει η παγκόσμια ημέρα των τηλεπικοινωνιών δίχως κουβέντα για τα κινητά που, κατά τις σχετικές πληροφορίες, δεν θα αργήσουν να μεταδίδουν και τηλεοπτικές εκπομπές;
«Δεν χρειάζεται να επαναλάβω πως τα βλέπουμε παντού…», έλεγε προχθές ο φίλος στην παρέα του. «Στις βιτρίνες καταστημάτων, σε αμαξοστοιχίες και λεωφορεία, βαπόρια και αυτοκίνητα, στα χέρια μικρών και μεγάλων, στα τραπεζάκια μιας καφετέριας, σε σινεμά ή στο αεροδρόμιο. Μήπως δεν παραξενεύει τους ανήξερους ο διαβάτης με το ακουστικό στο αυτί, που δημιουργεί την εντύπωση ότι συνομιλεί με τον εαυτό του; Και άντε μετά να μη σκεφτείς ότι στους περασμένους αιώνες διέπρεψαν ως «φτερωτοί αγγελιοφόροι» τα περιστέρια, που πετούσαν τουλάχιστον με εξήντα χιλιόμετρα την ώρα και έφταναν πάντα στον προορισμό τους. Τα άλματα της προόδου, ωστόσο, άρχισαν από την ημέρα του 1876, που ο Αγγλος Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ εφεύρε το τηλέφωνο. Και θυμάμαι ότι κάποτε είχα διαβάσει μερικές από τις φράσεις που είχε πει ο διάσημος φυσικός στην πρώτη του τηλεφωνική συνδιάλεξη. Γιατί ο Μπελ είχε τονίσει πως αυτά τα χάλκινα σύρματα εκεί ψηλά θα «μεταφέρουν» ειδήσεις από σταθμό σε σταθμό, σε ολόκληρο τον κόσμο, για γεννήσεις ή θανάτους, χαρές ή λύπες, επιτυχίες ή αποτυχίες. Και δεν θα σταματήσουν ποτέ, γιατί εξυπηρετούν τη ζωή που κυλάει αδιάκοπα. Αν ζούσε σήμερα ο εφευρέτης, τι θα έλεγε άραγε για τις θαυμαστές εξελίξεις;».
«Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι τηλεπικοινωνίες -που δεν περιορίζονται στα κινητά- βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους, εκτός αν μας περιμένουν κι άλλες εκπλήξεις…», είπε ο διπλανός του. «Γιατί οι προσπάθειες για πρόσθετα επιτεύγματα συνεχίζονται. Προς το παρόν το τηλέφωνο είτε σταθερό είναι, είτε κινητό, δεν συντροφεύει απλώς τους ανθρώπους στις ώρες της μοναξιάς. Αλλαξε τον τρόπο ζωής και τους βοηθάει να μαθαίνουν τα καθέκαστα για τον μικρόκοσμό τους, να αντιμετωπίζουν δυσκολίες, να αποσαφηνίζουν καταστάσεις που τους στενοχωρούν, να λύνουν προβλήματα της καθημερινότητας…». O συνομιλητής του χαμογέλασε. Ισως επειδή θυμήθηκε δικά του βιώματα. Μπορεί και να στάθηκε ο νους του στα παιδιά που κυκλοφορούν με το κινητό στο χέρι, ή διασκεδάζουν στέλνοντας μηνύματα και φέρνοντας στη «μικρή οθόνη» τα παιχνίδια του. Ομορφες εικόνες είναι κι αυτές…