Το θετικό από τη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών είναι πως όλοι οι ομιλητές, καθώς και οι ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, έδειξαν να έχουν κατανοήσει τα μεγάλα και διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας μας. Θετικότερο είναι το γεγονός πως όλοι επεσήμαναν ότι οι αγκυλώσεις πρέπει άμεσα να ξεπεραστούν διότι υπονομεύεται το μέλλον της χώρας. Τα αρνητικά ξεκινούν την επομένη των θαυμάσιων λόγων κι αφορούν τη θεραπεία των ασθενειών που διαγνώσθηκαν. Εκεί όπου ξεφεύγουμε από το επίπεδο της ρητορείας και απαιτούνται συγκεκριμένα μέτρα.
Κάθε χρόνο στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ έχουμε ένα ιδιότυπο μνημόσυνο των χαμένων ευκαιριών της ελληνικής οικονομίας. Μέτρα και πολιτικές, που έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί από χρόνια, αποτελούν ακόμη ζητούμενο. Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας, η αποτελεσματική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η απλούστευση των διαδικασιών ίδρυσης και λειτουργίας των επιχειρήσεων, η αποτελεσματική κοινωνική πολιτική κ.ά. είναι ακόμη στο πεδίο των προθέσεων.
Εγιναν, βεβαίως, βήματα μπροστά (όπως η απελευθέρωση του ωραρίου ή η θεσμοθέτηση των Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα), αλλά τα μακροοικονομικά στοιχεία δείχνουν πως αυτά δεν αρκούν. Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας απαιτεί ταχύτερες αλλαγές, τις οποίες ο ελληνικός λαός δηλώνει με κάθε ευκαιρία πως τις θέλει. Αυτή εξάλλου ήταν και η εντολή που έδωσε πριν από δύο χρόνια στην κυβέρνηση.
Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να έχει τη συναίνεση του συνόλου του ελληνικού λαού. Είναι σίγουρο πως θα αντιδράσουν συντεχνίες και ψηφοθήρες πολιτικοί που επενδύουν σ’ αυτές. Μόνο που αυτοί δεν πρέπει να αποτελούν διαρκή τροχοπέδη στην εξέλιξη. Η συναίνεση είναι επιθυμητή, αλλά δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι απραξίας. Η κυβέρνηση εξελέγη για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Δεν συγκυβερνά, αποφασίζει σύμφωνα με την εντολή του ελληνικού λαού. Κι αυτό πρέπει να συνεχίσει με ταχύτερους ρυθμούς.