Είναι πιθανό να κερδίσουμε κι εφέτος τον διαγωνισμό τραγουδιού της «Eurovision». Σ’ έναν διαγωνισμό όπου η ποιότητα του τραγουδιού (μουσική και στίχος) είναι το τελευταίο που απασχολεί εκείνους που ψηφίζουν, κερδίζει εκείνος που θα αποδειχθεί ικανότερος στη συλλογή των ψήφων. Για να το επιτύχει, φυσικά, απαιτούνται «κόλπα» και «μέθοδοι», τις οποίες η έχουσα την ευθύνη EBU αποδέχεται, αφού δεν τίθεται σε κίνδυνο η υψηλή θεαματικότητα και το -όποιο- κύρος του διαγωνισμού. Η «ομάδα» που χειρίζεται τα της «Eurovision ’06» για την ελληνική πλευρά, απέδειξε, πέρυσι, ότι έχει κατορθώσει να «μπει στα κόλπα» και, από την πλευρά της, καλώς έπραξε. Πέρυσι, λοιπόν, μας ήταν αρκετό ένα πανέμορφο κορίτσι, μια καλή χορογραφία κι ένας ρυθμός (ας μη μιλήσουμε για μουσική και στίχο) για να κερδίσουμε. Εφέτος, έχουμε την εμπειρία, γνωρίζουμε καλύτερα τα «κόλπα» και, επιπλέον, έχουμε μια έμπειρη και καλοστημένη τραγουδίστρια, αλλά κι ένα τραγούδι που είναι τραγούδι. Γιατί να μην ξανακερδίσουμε, λοιπόν, το βραβείο; Πόσω δε μάλλον που του χρόνου, στις 25 Μαΐου θα γίνει στο Ολυμπιακό Στάδιο και ο τελικός του Champions League στο ποδόσφαιρο! Το φαντάζεστε; Champions League και Eurovision Song Contest! Η Ελλάδα στο επίκεντρο της παγκοσμίου επικαιρότητος! Και λοιπόν; Είναι αυτό που επιθυμούμε για τη χώρα; Είναι αυτές οι «πρωτιές» που θα μας δώσουν την ώθηση που χρειάζεται για να βγούμε από το τέλμα της μετριότητας; Ας μην είμαστε υπερβολικώς αυστηροί. Ναι, είναι «κάτι» κι αυτά. Συμβάλλουν, εν μέρει, στην προβολή της χώρας. Μόνο που η Ελλάδα, για όσους δεν το γνωρίζουν, δεν μπορεί πλέον να προβάλλεται ως «η χώρα των ονείρων», όπως πριν 40 και πλέον χρόνια. Δεν είναι πια ο μυχός της Ευρώπης όπου το feta cheese, το moussaka και το tzatziki, σε συνδυασμό με τα Rooms to let ήταν αρκετά για να «αναδείξουν» το πρόσωπο που επιθυμούσαμε για τη χώρα. Η Ελλάδα δεν είναι ο «Ολυμπιακός», που για να προβληθεί στα διεθνή ΜΜΕ επί τη κατακτήσει του πρωταθλήματος «νοικιάζει» τον περιφερόμενο «δαιμονισμένο άγγελο» Μαραντόνα. Είναι -έτσι τουλάχιστον μας λέγουν οι κυβερνώντες- μια χώρα σοβαρή, ανερχόμενη, υπολογίσιμη, πρώτη παγκοσμίως στον πίνακα της Ναυτιλίας. Ανήκει στην Ευρωζώνη, έχει νόμισμα ισχυρότατο, προσελκύει πλέον περιηγητές υψηλών βαλαντίων. Εν ολίγοις, δεν είμαστε χώρα «υπό δοκιμή» στην Ε.Ε. ούτε κάποια πρώην σοβιετική ή δορυφορική της Μόσχας δημοκρατία, που εκλιπαρεί για λίγη δημοσιότητα. Προέχει η ουσία. Γι’ αυτό και εκείνοι που διαχειρίζονται την υπόθεση «Eurovision» πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί και φειδωλοί στα λόγια και τις πράξεις τους. Θα χαρούμε αν η κ. Βίσση κερδίσει, αλλά δεν θα πεθάνουμε αν συμβεί το αντίθετο.
Βεβαίως, αναγνωρίζουμε στον πρόεδρο της ΕΡΤ την πρόθεση να αναβαθμίσει τον θεσμό, αφού πέρυσι είχε σχεδόν κατορθώσει να «κλείσει» ένα μεγάλο διεθνές ελληνικό όνομα για την ελληνική συμμετοχή, αλλά η υπόθεση ναυάγησε, εντέχνως, με τη μέθοδο των «διαρροών», μάλλον εκ των έσω. Κάτι ακόμη. Δεν ήταν δα και το καλύτερο θέαμα -και ακρόαμα- να βλέπει κανείς την κ. Παπαρρίζου να τραγουδά(;) «Κάτσε καλά» στη μεγάλη αίθουσα του Μουσείου της Μαντάμ Τυσώ! Ας μην επαναληφθούν, σε περίπτωση «νίκης» τα ίδια λάθη.