Οσο τα σπίτια μας μικραίνουν, γίνονται διαμερίσματα-κουτιά, με τον χώρο για βιβλιοθήκες στους τοίχους να περιορίζεται, τόσο τα νέα βιβλία γίνονται ολοένα και μεγαλύτερα. Πρέπει να φταίνε σ’ αυτό οι εκδότες που πείθουν τον ενδιαφερόμενο πως όσο μεγαλύτερο είναι το βιβλίο, οι φωτογραφίες ολοσέλιδες και έγχρωμες, τόσο αποκτά μεγαλύτερη σημασία! Γι’ αυτό βλέπει κανείς πλέον στα μοντέρνα σπίτια τα βιβλία-τόμους το ένα πάνω στο άλλο, συσσωρευμένα στα τραπεζάκια του καθιστικού και όταν το τραπεζάκι δεν χωρά άλλα τα στιβάζουν κάτω από το τραπέζι, πάνω στο χαλί ή στα πλακάκια! Για μας που μεγαλώσαμε με σεβασμό στο βιβλίο και θαυμασμό για τις πραγματικές βιβλιοθήκες -όπου τα πολυδιαβασμένα βιβλία ξεχωρίζουν, γιατί είναι φθαρμένα και όχι ντυμένα όλα με δέρμα, ασορτί με τον καναπέ ή τις κουρτίνες- αυτό το θέαμα των επιτραπέζιων βιβλιοθηκών καθόλου δεν μας εμπνέει! Δύσκολο να σηκώσεις τα τέσσερα, τα τραβήξεις το πέμπτο που είναι από κάτω. Κι αν σου πέσει κανένας τόμος στο πόδι, πάει, έσπασε το δάχτυλο.
Αυτά προς τους εκδότες, μήπως βάλουν κάποτε μυαλό. Ουκ εν τω μεγάλω το ευ! Και κάτι ακόμα, για μας που έχουμε βιβλιοθήκες: τα νέα βιβλία με το μάξι μέγεθος δεν χωρούν ούτε όρθια ούτε πλαγιαστά! Εξέχουν, πνίγουν με τον όγκο τους τις άλλες, τακτικές σειρές των φρόνιμων εκδόσεων που βγάζουν βιβλία για συντροφικότητα και όχι για… άρση βαρών! Αυτά τώρα που ξημερώνει η γιορτή Κωνσταντίνου και Ελένης, γιορτάζει η μισή Ελλάδα και τα βιβλία μαζί με τα λουλούδια και τα σοκολατάκια είναι το πιο σύνηθες δώρο!