Ενός κακού μύρια έπονται… Τα σπασμένα «πληρώνει» η κοινωνία της Αμαρύνθου Ευβοίας

Ογκόλιθος ξεκόλλησε από την αγχωτική επικαιρότητα των κλειστών σχολείων λόγω απεργίας των δασκάλων, που οδήγησε στη συνέχεια, τους μαθητές στις καταλήψεις και έπεσε πάνω στη μικρή κλειστή κοινωνία της Αμαρύνθου Ευβοίας και τη συνέθλιψε. Τα διαβάσατε τα λακωνικά ρεπορτάζ στην εφημερίδα: «Διώκονται για κακούργημα τέσσερις ανήλικοι για κακοποίηση αλλοδαπού μαθήτριας, με τρεις συμμαθήτριες να βιντεοσκοπούν τα όσα συνέβησαν στο υπόγειο του υπό κατάληψη λυκείου!». Οσο για τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, αυτά «ξεσάλωσαν», περιγράφοντας λεκτικά, ελλείψει εικόνας, τα όσα συνέβησαν ή θα μπορούσαν να έχουν συμβεί, με τους σχολιαστές να παρεμβαίνουν και να ρωτούν τον αστυνομικό διευθυντή «τι βρήκε η σήμανση», επιμένοντας σε λεπτομέρειες που θα αποδείκνυαν τον βιασμό, σε ώρα που ακόμη είναι μπροστά στους δέκτες τα μικρότερα παιδιά! Στο στόχαστρο, βολικά, ο κοινωνικός ρατσισμός, τον οποίο όμως δεν δέχονται ως κατηγορία οι γονείς των παιδιών και παρουσιάζουν την άριστη μαθήτρια του 19 και 8/10 ότι «τα ‘θελε». Και έτσι οι τέσσερις γιοι που έκαναν όσα έκαναν και οι συμμαθήτριες που «βιντεοσκοπούσαν» τη σκηνή με το κινητό τους «για να ‘ναι μπροστά» (που λένε και οι σχετικές διαφημίσεις) ενώθηκαν σε κοινό μέτωπο εναντίον μιας ξένης συνομίληκης που δούλευε τα βράδια σε ταβέρνα για να βοηθήσει τη μητέρα της. Ολος αυτός ο εφιάλτης -γιατί περί κακού ονείρου πρόκειται, που όμως οι οκτώ έφηβοι το έζησαν live, μέσα στο οίκημα του σχολείου τους, όπου θα ‘πρεπε να πηγαίνουν για να αποκτήσουν γνώσεις και όχι για να συμπαραστέκονται σε αιτήματα των δασκάλων τους – δείχνει πού οδηγεί μια ολέθρια αρχή. Ποια είναι αυτή; Οτι τα σχολεία άνοιξαν για να κλείσουν, ότι δάσκαλοι πρωταγωνίστησαν σε διαδηλώσεις και σε τηλεοπτική προβολή, οι μαθητές απάντησαν με καταλήψεις και τώρα οι γονείς τους αντιμετωπίζουν τις συνέπειες, μαζί με τα παιδιά που έχουν το ελαφρυντικό της ηλικίας και την «πλύση εγκεφάλου» από σίριαλ με θύτες και θύματα. Μακριά από κάθε υπεύθυνη επίβλεψη, αυτά συμβαίνουν και πόσα άλλα που δεν βγήκαν σε επιφάνεια. Κρίμα, κρίμα, κρίμα…