Στην Ελλάδα, όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε, ο πεζόδρομος είναι μία έννοια αφηρημένη. Ο καθένας την ερμηνεύει όπως θέλει και καθώς δεν υπάρχει ποτέ αστυνόμευση, ο πεζόδρομος στην ελληνική εκδοχή του είναι πολύ απλά ένας δρόμος πλήρους αυθαιρεσίας και ασυδοσίας. Δεν θα λέγαμε πράγματα που τα ξέρουμε όλοι και μας πληγώνουν όλους εξίσου, αλλά ο πολίτης έχει ανάγκη μίας ηθικής τουλάχιστον υποστήριξης αν όχι δικαίωσης. Μας γράφουν από την Κυψέλη (ο κύριος Δημήτριος Ι. Σακαλάκ), κάτοικοι που ταλαιπωρούνται από τη διαρκή, θορυβώδη και κατά κανόνα αυθάδη παρουσία των δικύκλων και αφού δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους από τον δήμο απευθύνονται στην εφημερίδα παυ αγαπούν και εμπιστεύονται. Μας λένε ότι ο θόρυβος από τα μηχανάκια, πάνω κάτω στον κατά τα άλλα πεζόδρομο δεν σταματάει ούτε τη νύχτα και ότι οι γονείς με τα καροτσάκια και οι ηλικιωμένοι με μπαστούνι αντιμετωπίζουν δύσκολες στιγμές όταν υποχρεώνονται να ανοίξουν δρόμο για να περάσει το μηχανάκι στον πεζόδρομο της Φωκίωνος!
Φυσικά, δεν είναι όλοι οι οδηγοί δικύκλων αυθάδεις, αλλά πολύ απλά ο πεζόδρομος της Φωκίωνος, όπως και κανένας πεζόδρομος, δεν είναι χώρος για τα μηχανάκια. Γιατί ο Δήμος Αθηναίων κάνει τα στραβά μάτια όταν τόσοι πολίτες που θέλουν να χαρούν μία ήρεμη βόλτα δεινοπαθούν;