Σ’ αυτή τη χώρα, «νόμος είναι το δίκιο των φοιτητών» ή ό,τι κάποιοι ελάχιστοι απ’ αυτούς βαφτίσουν «δίκιο». Μπορούν ανεμπόδιστα να προπηλακίζουν τους πρυτάνεις, να χτίζουν τις εισόδους των γραφείων, να καταστρέφουν την δημόσια περιουσία.
Στην ίδια χώρα, «νόμος είναι το δίκιο των εταιρειών λατομείων», αφού αρνούνται να εφαρμόσουν ακόμη και δικαστικές αποφάσεις.
Στην Ελλάδα, «νόμος είναι και το δίκιο των τηλεπαρουσιαστών». Αυτοί μπορούν ατιμώρητα να διασύρουν συμπολίτες τους και να ευτελίζουν κάθε αξία αυτής της κοινωνίας.
Σ’ αυτόν τον τόπο, ένας είναι ο κανόνας: η παραβίαση των δημοκρατικών κανόνων. Καθένας φτιάχνει το δικό του «δίκιο» και αρνείται την εφαρμογή των νόμων. Επικρατεί διάχυτη ανομία που τρομοκρατεί τους πολίτες και διαμορφώνει μια φοβισμένη κοινωνία. Διότι, όταν εμφανίζονται πολλά «δίκια» και οι νόμοι υπνώττουν, τότε κανείς δεν πρέπει να νιώθει ασφαλής. Κι αυτό γιατί τελικά θα επικρατήσει ο αρχέγονος νόμος: εκείνος της ζούγκλας…