«Αν μείνουμε άλλη μια τετραετία στην αντιπολίτευση μπορεί να είναι καλό για το ΠΑΣΟΚ, αλλά θα είναι καταστροφικό για τη χώρα», φέρεται να είπε προ ημερών ο Γιώργος Παπανδρέου – αν όμως ισχύει αυτό μάλλον θα ισχύει και το αντίστροφό του: κάτι καλό για τη χώρα θα είναι καταστροφικό για το ΠΑΣΟΚ… Ετσι, πάντως, ο πρόεδρός του έκανε προχθές τις αλλαγές βλέποντας όχι μόνον τα νούμερα των δημοσκοπήσεων αλλά και τα «νούμερα» του κόμματός του στα παράθυρα να μεταφέρουν τη γκρίνια της «μακράς ήττας», καθώς όλα δείχνουν ότι ο λαός δίνει στην κυβέρνηση εντολή οκταετίας κι όχι τετραετίας.
Ομως, την ίδια στιγμή, εξίσου βέβαιο θεωρείται ότι η «μετάφραση» της επόμενης ψήφου σε κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων θα φέρει τα πάνω κάτω. Η Ν. Δ. αναμένει όχι περισσότερους από 154-155 βουλευτές σε μια Βουλή που θεωρείται περίπου βέβαιο ότι θα είναι πεντακομματική. Σε μια τέτοια Βουλή, μια κοινοβουλευτική ομάδα, στην οποία άλλοι θα απαιτούν να γίνουν υπουργοί, άλλοι θα έχουν τη δική τους πολιτική ατζέντα σε ό, τι μπορεί να φανταστεί κανείς κι άλλοι θα κοιτάνε πώς να τοποθετηθούν καλύτερα κοντά σε όσους θα τρέξουν κάποτε στην κούρσα της διαδοχής μόνο με μια λέξη μπορεί για περιγραφεί για τον πρωθυπουργό: εφιάλτης.
Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος δεν φαίνεται να ανησυχεί. Ενα ενδεχόμενο είναι να έχει υιοθετήσει την πρόταση για αλλαγή του εκλογικού νόμου έτσι ώστε μετά από μια περίοδο μερικών μηνών ακυβερνησίας να πάει ξανά στις κάλπες με διαφορετικό σύστημα, ζητώντας τη δυνατότητα να κυβερνήσει πραγματικά. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο ενδεχόμενο που θα του εξασφάλιζε όχι μόνον τη δυνατότητα να κυβερνήσει αλλά και κάτι πολύ περισσότερο: τη δυνατότητα να αφήσει μια μέρα πίσω του μια κληρονομιά για τη χώρα. Κάτι που μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει καταφέρει. Κι αυτό, είναι η «υπέρβαση», η «γερμανικού τύπου» συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ με, επιπλέον, ένα επιστέγασμα «συμφιλίωσης α λα γκρεκ».
Το ιδεολόγημα είναι δεδομένο. Και είναι το μόνο που καλλιεργεί προσωπικά και πεισματικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός εδώ και πολλά χρόνια: ονομάζεται «μεσαίος χώρος». Η δυνατότητά του να το επιβάλει, τουλάχιστον στο κόμμα του, είναι επίσης δεδομένη. Από την άλλη πλευρά και η πιθανότητα αποδοχής μιας τέτοιας πρότασης από τον (αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών) Γιώργο Παπανδρέου, μπορεί να θεωρείται πολύ πιθανή. Οπως άλλωστε έδειξε και το άρθρο 16 του Συντάγματος για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, Καραμανλής και Παπανδρέου μπορεί να βρουν σημαντικά πεδία συνεννόησης. Κι όποιος πει ότι ο πρώτος προτιμά να δουλεύει λ. χ. με τον Πολύδωρα ή ο δεύτερος λ. χ. με τον Κουλούρη απ’ ό, τι μεταξύ τους, ε, ας το ξαναπεί… Αλλωστε, έτσι, ο Γιώργος Παπανδρέου θα φέρει οριστικά και το ΠΑΣΟΚ στα μέτρα του. Επιπλέον, μια συγκυβέρνηση θα βρει στήριξη από ισχυρά οικονομικά και μη κέντρα εντός κι εκτός Ελλάδας, ενώ, μια μέρα, πιθανότατα θα ανοίξει στον πρωθυπουργό και τον δρόμο για το… επόμενο τετράγωνο…