Ενας φίλος υφυπουργός που βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Βερολίνο, μου διηγείτο πως εντυπωσιάσθηκε από την απλότητα της δημόσιας ζωής και τη σεμνή συμπεριφορά των κυβερνητικών αξιωματούχων. «Είχα πρόσκληση -μου συνέχισε- για μια πολιτιστική εκδήλωση στην Οπερα. Πηγαίνοντας, έπεσα πάνω στον ερχομό της καγκελαρίου, αλλά και άλλων υπουργών. Λοιπόν, τόσο το πρωθυπουργικό, όσο και τα άλλα υπουργικά αμάξια σταματούσαν όσο πιο κοντά επέτρεπε η κυκλοφορία του δρόμου και η κ. Αγκελα Μέρκελ και οι υπουργοί της βάδιζαν μέχρι την είσοδο και τα αυτοκίνητά τους έφευγαν για το πιο κοντινό πάρκινγκ».
«Ακου, λοιπόν, να σου πω εγώ τώρα -του απάντησα- τι συμβαίνει στην Αθήνα που κυβερνάς εσύ και οι συνάδελφοί σου. Το περασμένο Σάββατο το βράδυ με μια παρέα πήγαμε στον κινηματογράφο και μετά αποφασίσαμε να πάμε πεζή στο Κολωνάκι. Ανεβαίνοντας προς τη Βουκουρεστίου, η Σταδίου άρχισε να γίνεται αδιάβατη. Ολος ο πεζόδρομος της Βουκουρεστίου, αλλά και μεγάλο μέρος από το οδόστρωμα της Πανεπιστημίου και Σταδίου ήταν πλημμυρισμένα από πολυτελή αυτοκίνητα υπουργών, τραπεζιτών, εκδοτών, τζιπ δημοσιογράφων, των μελών της υψηλής κοινωνίας κ.λπ. Ολα αυτά επ’ ευκαιρία της εξαιρετικής όντως παράστασης του Δημήτρη Παπαϊωάννου στο «Παλλάς». Προσπαθώντας να διασχίσουμε τη Βουκουρεστίου, φυσικό ήταν να διαμαρτυρόμαστε φωναχτά, οπότε οι αστυνομικοί των υψηλών προσώπων, που κάπνιζαν μαζί με τους οδηγούς, μας απάντησαν ειρωνικά: «Πάρτε το 100 να το καταγγείλετε!»».
Οταν ο λαός, λοιπόν, λέει ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», κάτι τέτοια έχει υπόψη του. Και εγώ που παίρνω τα λεωφορεία 040 και 025 (Αθήνα – Πειραιάς και Ιπποκράτους – Βοτανικός) για να πάω στη δουλειά μου και στο σπίτι μου συνειδητοποιώ ότι όλοι αυτοί που διπλοπαρκάρουν στη Θησέως και στην Ασκληπιού κόβοντας για μεγάλα διαστήματα την κυκλοφορία δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να μιμούνται το παράδειγμα που δίνουν οι πολιτικοί μας, οι τραπεζίτες μας, οι βιομήχανοί μας και οι τηλεοπτικοί αστέρες!
Η Ελλάδα όπως και να το κάνουμε είναι η χώρα της ανομίας, αφού δεν εφαρμόζονται οι νόμοι και επικρατεί κατά περίπτωση η αυθαιρεσία του ισχυρότερου ή μάλλον αυτού που είναι θρασύς και γράφει τους νόμους στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Μια ομάδα εργαζομένων παραλύει τα λιμάνια, μια ομάδα φοιτητών εντοιχίζει τα πρυτανικά γραφεία, μια ομάδα αστυνομικών κακοποιεί διαδηλωτές, μια ομάδα βιομηχάνων χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς πίεσης που διαθέτει για να στήσει καρτέλ, η φοροδιαφυγή και η διαφθορά οργιάζουν και, τελικά, κανείς από όλους αυτούς δεν βρίσκει μπροστά του τον νόμο, δηλαδή τον εισαγγελέα. Και όποιος πολίτης από συνείδηση συμπεριφέρεται ως νομοταγής, αισθάνεται τελικά πως είναι κορόιδο και πως τον προσπερνούν όλοι οι άλλοι.
Και αυτό ακόμη το «σεμνά και ταπεινά» που το 2004 ή το 2005 προκαλούσε ένα σεβασμό για την κυβέρνηση, χλώμιασε διανύοντας το 2006 και θα χαθεί οριστικά το 2007. Τώρα, τα δείπνα της ολιγαρχίας έχουν πρώτους συνδαιτυμόνες τους υπουργούς!