Οι Λιβανέζοι αρέσκονταν να αποκαλούν την πρωτεύουσά τους «Παρίσι της Ανατολής». Την Κυριακή το απόγευμα, όμως, όταν περισσότεροι από 500.000 οπαδοί της Χεζμπολάχ φώναζαν «Θάνατος στην Αμερική» και «Θάνατος στο Ισραήλ», η Βηρυττός έμοιαζε μάλλον με την Τεχεράνη. Η εικόνα αυτή, τόσο αταίριαστη στην πιο δυτικότροπη πόλη του αραβικού κόσμου, με προβληματίζει ως προς το αν η Χεζμπολάχ υπερβάλλει στην προσπάθειά της να εκδιώξει την φιλοαμερικανική κυβέρνηση του πρωθυπουργού, Φουάντ Σινιόρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στη χώρα, την υποδομή της οποίας βομβάρδισε το καλοκαίρι ο σύμμαχός τους, το Ισραήλ αντιδρώντας στην απαγωγή στρατιωτών του. Οση κι αν είναι, όμως, η οργή τους κατά της Αμερικής και του Ισραήλ, οι Λιβανέζοι δεν είναι πρόθυμοι να ενταχθούν στο στρατόπεδο του Ιράν.
Ο ίδιος ο Σινιόρα, που είναι στόχος των διαδηλωτών, παρακολουθούσε τις διαδηλώσεις σχετικά ατάραχος. Οταν τον επισκέφθηκα, είχε παραμείνει στο γραφείο του επί 10 ημέρες περιτριγυρισμένος από Λιβανέζους στρατιώτες. Φαινόταν νηφάλιος και με αυτοπεποίθηση. Κι αυτή ήταν η τακτική του στην κορύφωση των διαδηλώσεων: όσο πιο έντονα ζητούσε το κεφάλι του ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, τόσο πιο ήπια ήταν η αντίδρασή του. Δεν έχει ακόμη βρει λύση στο αδιέξοδο. Φαίνεται, όμως, πως άγγιξε μια χορδή την Παρασκευή έπειτα από μια θυελλώδη ομιλία του Νασράλα: «Δεν είσαι ηγεμόνας μας… Ποιος σου ανέθεσε να κρίνεις ποιος είναι προδότης και ποιος πατριώτης;». Διατήρησε τους ήπιους τόνους στη μεταξύ μας συζήτηση: «Ολοι ξέρουν την επιρροή που ασκούν επί της Χεζμπολάχ το Ιράν και η Συρία», τόνιζε, ενώ αναφερόμενος στον Νασράλα προσέθεσε ότι «έχει χάσει τη μάχη».
Οπως διευκρινίζει, «πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε στα σύνορά μας το Ιράν αλλά και το Ιράν πρέπει να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να επιβάλει αυτό που θέλει στους Αραβες». Οταν ρώτησα αν έχει λάβει το μήνυμα το Ιράν, απήντησε: «Οχι ακόμη». Μου είπε πως αναζητεί συμβιβαστική λύση. Οπως τόνισε, μπορεί να δοθεί ισχυρότερη φωνή στην αντιπολίτευση χωρίς να της δοθεί απαραιτήτως ένα βέτο που να προκαλεί παράλυση στη διακυβέρνηση της χώρας.
Η πρωτεύουσα του Λιβάνου δεν συμμερίζεται τη φαινομενική αυτοπεποίθηση του πρωθυπουργού, αλλά ετοιμάζεται για μια νέα κλιμάκωση της τακτικής της Χεζμπολάχ. Η Βηρυττός δεν βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου αλλά υπάρχουν σημάδια που προοιωνίζονται κάτι τέτοιο. Ενας σιίτης φίλος μου είπε ότι αρχίζει να νιώθει ανασφάλεια ζώντας σε γειτονιά σουνιτών.
Η αιχμή της τακτικής του Σινιόρα είναι πως προτίθεται να παίξει και ο ίδιος το παιχνίδι του εμφυλίου. Ενεικτική των κινδύνων ήταν η τεράστια αντιδιαδήλωση που έγινε την Κυριακή από σουνίτες οπαδούς της κυβέρνησης στην Τρίπολη. Αναφερόμενος στη συμμαχία της Χεζμπολάχ με τον Αούν, ο Σινιόρα εκτιμά ότι «η πλειοψηφία μπορεί να βγάλει στους δρόμους περισσότερους από την αντιπολίτευση».
Η παγίδα του σουνιτικού στρατοπέδου δεν συζητείται συχνά αλλά είναι παντού γνωστή. Η Συρία, καίριος σύμμαχος της Χεζμπολάχ, είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία σουνιτική χώρα. Αν η συμμαχία Συρίας – Ιράν πιέσει υπερβολικά του σουνίτες του Λιβάνου, θα υπάρξει αντίδραση στη Συρία. Και τι γίνεται με την Αμερική, η υποτιθέμενη κυριαρχία της οποίας στον Λίβανο εξοργίζει τους διαδηλωτές; Η διπλωματία της υπήρξε δυστυχώς εξ ίσου ανίκανη εδώ όσο και στην ευρύτερη περιοχή. Παρά τις υποσχέσεις των Αμερικανών για ενίσχυση του Σινιόρα, η κυβέρνηση Μπους δεν έχει κάνει πολλά. «Η Αμερική μας στέλνει την υποστήριξή της με επιστολές», τονίζει ο Σινιόρα και προσθέτει «έχουμε τόνους χαρτί, που δεν μπορεί να ανακυκλωθεί».