HERALD ΤRΙΒUΝΕ
Σύγκρουση αισθημάτων
Πριν από δεκατρία χρόνια, ο Σάμουελ Χάντινγκτον ισχυρίστηκε ότι η «σύγκρουση των πολιτισμών» θα κυριαρχούσε στα παγκόσμια πολιτικά πράγματα. Τα γεγονότα έκτοτε έχουν δείξει ότι η σκέψη του Χάντινγκτον είναι περισσότερο σωστή και λιγότερο λανθασμένη. Θα είμαστε περισσότερο ακριβείς, όμως, αν μιλούσαμε για «σύγκρουση συναισθημάτων». Ο Δυτικός κόσμος επιδεικνύει μια ροπή προς την κουλτούρα του φόβου, ο αραβικός και μουσουλμανικός κόσμος είναι εγκλωβισμένος στην κουλτούρα της ταπείνωσης και το μεγαλύτερο τμήμα της Ασίας ζει την κουλτούρα της ελπίδας. Στην Ευρώπη, η κουλτούρα του φόβου σχετίζεται με το ενδεχόμενο εισβολής των φτωχών από τον αφρικανικό Νότο και όχι μόνο. Οι Ευρωπαίοι φοβούνται επίσης ότι κάποιος ισλαμιστής θα τους ανατινάξει ή ότι δημογραφικά θα επισκιαστούν από τον ισλαμικό πληθυσμό και θα μιλάμε πλέον για μια Ευραραβία. Τέλος, φοβούνται ότι θα μείνουν πίσω οικονομικά. Από την πλευρά τους οι Αμερικανοί έχουν ρίξει όλο το ενδιαφέρον τους σε θέματα ασφάλειας, ενώ ο μουσουλμανικός κόσμος εξακολουθεί να παλεύει με την αποσύνθεση αιώνων. Αν υποθέσουμε ότι είναι δεδομένη η σύγκρουση των συναισθημάτων, η Δύση θα πρέπει πάνω απ’ όλα να αναγνωρίσει τη φύση της απειλής που η κουλτούρα της ταπείνωσης του μουσουλμανικού κόσμου εξάγει προς την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ούτε η επίδειξη δύναμης, ούτε όμως και το χάιδεμα οδηγούν πουθενά.
ΗΑΑRΕΤΖ
Ιράν, Ολοκαύτωμα και κοινή γνώμη
Οι επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις για τον ξεριζωμό του Ισραήλ, τον οποίον ζητάει το Ιράν, απέναντι στις οποίες οι αντιδράσεις γίνονται όλο και πιο χλιαρές, θα ‘πρεπε να έχουν δημιουργήσει ένα ενεργό και αποτελεσματικό παγκόσμιο μέτωπο. Αντιθέτως, βλέπουμε ότι το πρόβλημα περιορίζεται σε πρόβλημα του Ισραήλ και μόνο. Είναι νωρίς να λεχθεί ότι ο κόσμος επιλέγει να παραμείνει σιωπηλός, αλλά είναι επίσης νωρίς να λεχθεί ότι ο κόσμος είναι απαθής και αδιάφορος. Η άρνηση της ύπαρξης του Ολοκαυτώματος και η σχετική διάσκεψη που πραγματοποιηθηκε στην Τεχεράνη αποτελεί τμήμα της ιρανικής εξωτερικής πολιτικής που εκλαμβανεται ως επιτυχημένη. Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα ηθικό, διπλωματικό, εν ανάγκη και στρατιωτικό μέτωπο που θα κάνει τη συζήτηση για την καταστροφή του Ισραήλ ασύμφορη για τους Ιρανούς ακόμη και πριν από οποιαδήποτε συζήτηση για τους στόχους των πυρηνικών δυνατοτήτων τους.
SUDDΕUΤSCΗΕ ΖΕΙΤUΝG
Δίχτυ με χοντρούς κόμπους
Την πρακτική των «μαύρων ταμείων» και των δωροδοκιών, προκειμένου να διασφαλιστούν αναθέσεις έργων σε διάφορες χώρες γνώριζαν υψηλά ιστάμενα στελέχη της Siemens και όχι μόνο ο κ. Τομάς Γκάνσβιντ, το μέλος δηλαδή του κεντρικού διοικητικού συμβουλίου που συνελήφθη και προφυλακίστηκε την περασμένη Δευτέρα. Οσον αφορά την ελληνική πτυχή της υπόθεσης, το δημοσίευμα επικαλείται την κατάθεση του Ράινχαρντ Σ., του πρώην μάνατζερ, ο οποίος κατονόμασε πρόσωπα και πράγματα και ο οποίος φέρεται να είπε τα εξής: «Τα χρήματα κατεβλήθησαν, προκειμένου να διασφαλιστούν αναθέσεις έργων και πληροφορίες. Το σύστημα των μαύρων ταμείων έχει περισσότερα επίπεδα από ό, τι μπορούν να φανταστούν οι μη εμπλεκόμενοι. Τα ονόματα κάποιων έργων, όπως αυτό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας χρησιμοποιήθηκαν ως καμουφλάζ, (ως ανδρείκελο αναφέρεται). Βέβαια τα έργα αυτά είναι υπαρκτά, αλλά οι πληρωμές (σ. σ. εννοεί τα χρήματα από τα μαύρα ταμεία που συνδέονται με αυτά, χρησιμοποιήθηκαν για άλλους σκοπούς».
ΤΗΕ DAILY ΤΕLΕGRΑΡΗ
Η αγωνία των επιτοκίων
Το επίτευγμα της οικονομικής και νομισματικής ένωσης των 11 ευρωπαϊκών κρατών το 1999 βασίστηκε σε μια συμφωνία: η Γερμανία, το ισχυρότερο μέλος, εγκατέλειψε το γερμανικό μάρκο. Αυτό το εξαρχής καταδικασμένο σχέδιο, διανύει τη χειρότερη περίοδο. Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα είχαν υπολογίσει. Το ουσιαστικότερο πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι τα οικονομικά των «γερμανικών» μελών της Ε. Ε. έχουν τέτοια απόκλιση από το «λατινικό» μπλοκ, ώστε το ενιαίο επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να έχει εξελιχθεί σε τεράστια πολιτική ευθύνη. Η Γερμανία, αντιμέτωπη με πληθωρισμό, ευνοεί σφιχτή νομισματική πολιτική. Η Γαλλία, εξασθενημένη από την ισχύ του ευρώ έναντι του γιεν, του δολαρίου και του γουάν, θα ήθελε να ανακοπεί η άνοδος των επιτοκίων. Αυτό που κάποτε εθεωρείτο το γιγαντιαίο βήμα προς την ένωση γίνεται μέρα με την ημέρα ένας ανυπόφορος περισταλτικός μανδύας.