Δ εν ξέρω αν θυμάστε τους στρατιωτικούς με τα όπλα που είχαν μπει στο ισπανικό Κοινοβούλιο, λίγο μετά την πτώση του Φράνκο; Τους θυμήθηκα με την ευκαιρία της συζήτησης που έγινε μετά την επικοινωνιακή «ιδέα» του κ. Στρατούλη, γνωστού ακτιβιστή και βασικού πληροφοριοδότη, στελέχους του ΟΤΕ και του Συνασπισμού. Δεν γνωρίζω μάλιστα αν είχε συνεννοηθεί με τον κ. Γεωργιάδη, βουλευτή Κερκύρας της Ν.Δ., αλλά έκαναν ένα υπέροχο ντουέτο στα παραδοσιακά κανάλια, επί 24ωρο, μετά το επεισόδιο με το ξεδιπλωμένο πανό στη Βουλή.
Ως εδώ δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Συχνά και λογικά, μειονότητες πολιτικές και ιδεολογικές, βρίσκουν ευφάνταστους τρόπους για να δώσουν δημοσιότητα στα πιστεύω τους. Στην περίπτωση αυτή, η πρωτοβουλία ήταν απλώς θρασεία και παλαιομοδίτικη. Προφανώς, οι αναρτήσαντες το πανό δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στους βουλευτές της παράταξής τους. Υποτίθεται, κατά τ’ άλλα ότι, ως ψηφοφόροι, τους έστειλαν στη Βουλή για να τους εκπροσωπήσουν. Δεν βαριέστε! Κανείς δεν δίνει σημασία σε παρόμοιες λεπτομέρειες. Να δω τι θα λέμε αν, σε κάποιο απώτατο μέλλον, ένα φιλοφασιστικό κόμμα δώσει προσκλήσεις σε θαυμαστές των SS και εκείνοι ξεδιπλώσουν αντισημιτικά ή απλώς «εθνικιστικά» συνθήματα από τα ίδια θεωρεία!
Ισως πάλι το πρόβλημα των συνασπισμένων συνδικαλιστών είναι η μείωση του αριθμού τους στον ΟΤΕ, αφού οι περισσότεροι έσπευσαν να πάρουν την πρόωρη σύνταξη που τους προσέφερε ο κ. Βουρλούμης. Λίγοι όπως έμειναν, χωρούσαν άνετα στο θεωρείο της Δημοκρατίας, όπως άλλωστε και στην εφ’ ενός ζυγού λωρίδα της Βασ. Σοφίας, όπως σοφά διευκρίνισαν στους αστυνομικούς που έσπευσαν να αποκλείσουν το κέντρο της πόλης για να θυμώσουν τους πολίτες. Θέατρο παραλόγου, όλα για τις παραθυράτες εντυπώσεις, σκουριασμένα επιχειρήματα. Ας ρωτήσουν φίλους της ανανεωτικής (κάποτε) Αριστεράς, πόσο καλά περνούν στα λαμπρά πόστα του ιδιωτικού τομέα.
Προφανώς, τα όσα έδωσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στους συνδικαλιστές, με τη μορφή συμμετοχής στις μετοχοποιήσεις και μπόνους για τα αποτελέσματα του τηλεπικοινωνιακού μαμούθ, ξεχάστηκαν γρήγορα. Πρέπει και η κυβέρνηση της «Δεξιάς» να ματώσει στο ταμείο των συνδικαλιστικών προυχόντων, αν θέλει να σιγήσουν οι φωνασκούντες των μίντια. Φαντασθείτε τι πρόκειται να συμβεί όταν θα έρθει η σειρά της ΔΕΗ, να περάσει σε πραγματική φάση αποκρατικοποίησης. Κατά τ’ άλλα, στην Ενωμένη Ευρώπη, το 2007 έχει χαρακτηριστεί έτος απελευθέρωσης του ενεργειακού τομέα. Το μόνο που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί κρύβονται όλοι -κυβέρνηση και αντιπολίτευση- πίσω από τις σκιαμαχίες για το «ξεπούλημα» του ΟΤΕ. Κάνω λάθος να νομίζω ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού; Μάλλον όχι: αυτό που δεν θέλουν είναι να γίνουν οι εργαζόμενοι των παχύδερμων ΔΕΚΟ, σαν όλους εμάς τους πληβείους. Τα προνόμια έχουν σκληρή πέτσα και η κυβέρνηση θα δυσκολευτεί να γδάρει το χρυσόμαλλο δέρας…