Ιναι πραγματικά ενδιαφέρουσες οι απαντήσεις που έδωσαν 2.500 παιδιά, ηλικίας 5-10 ετών στη Βρετανία, όταν ρωτήθηκαν από εταιρεία δημοσκοπήσεων τι μη υλικό αγαθό εύχονται να αποκτήσουν. Στη συντριπτική τους πλειονότητα, παραδέχθηκαν με φυσικότητα και αυθορμητισμό ότι αυτό που ονειρεύοντα πιο πολύ κι από τα παιχνίδια, είναι να γίνουν διάσημα!
Πιστά αντίγραφα των ενήλικων, τα παιδιά απλώς επιβεβαίωσαν αυτό που εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη, λαχταρούν κι αναζητούν περισσότερο κι από το χρήμα και την ισχύ.
Τη φήμη και τη διασημότητα που κρατάει ζωντανό και αμείωτο το ενδιαφέρον των άλλων για μας.
Το φαινόμενο, δεν είναι καινούργιο. Ενα βασικό ερώτημα είναι γιατί οι άνθρωποι νιώθουν αυτήν την ασίγαστη ανάγκη να γίνουν γνωστοί στον κόσμο και βέβαια ποιο είναι το ψυχολογικό αντίκτυπο στην περίπτωση που το πετύχουν.
Στην περίπτωση των παιδιών, τα πράγματα είναι μάλλον λιγότερο σύνθετα. Μιμούμενα τους μεγαλύτερους, εντυπωσιάζονται από τη λάμψη και τη δύναμη της εικόνας που εκπέμπουν οι διασημότητες, και ταυτοχρόνως, δεν έχουν καμία συνείδηση της απόστασης που χωρίζει τους περισσότερους από τον στόχο αυτόν.
Στους ενήλικες, ωστόσο, το ζήτημα είναι διαφορετικό. Πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι ο πόθος αυτός πηγάζει από την ανάγκη για κοινωνική αποδοχή ή από την επιθυμία για υπαρξιακή επιβεβαίωση. Ο ψυχολόγος και συγγραφεύς του βιβλίου «Το κίνητρο της διασημότητας» Ορβιλ Μπριμ, πάει ένα βήμα παρακάτω. «Καθώς οι ευκαιρίες για διασημότητα μειώνονται με τον χρόνο, στρεφόμαστε στη μεταθανάτια φήμη», λέει, υποστηρίζοντας ότι η ανάγκη για διασημότητα είναι τόσο ισχυρή που ορισμένοι άνθρωποι βιάζονται να πεθάνουν, μήπως έτσι αποκτήσουν μια πιο αναγνωρισμένη ζωή από εκείνη που κατάφεραν να ζήσουν.
Αυτό στο οποίο όλοι δείχνουν να συμφωνούν είναι ότι όσοι στοχεύουν στη διασημότητα και συναρτούν τη ζωή τους με τη γνώμη των άλλων, κινδυνεύουν πολύ περισσότερο να νοσήσουν ψυχικά από τους μη «αναγνωρίσιμους» κοινωνικά. Και αυτό γιατί οι προσδοκίες που αποκτούν οι πολλοί, τις περισσότερες φορές είναι πολλαπλάσιες από τη δυνατοτητα ενός εκάστου διασήμου να τις εκπληρώσει.
Το τελευταίο έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε πάμπολλες περιπτώσεις η διασημότητα δεν είναι το αποτέλεσμα κάποιου ειδικού χαρίσματος, ούτε αποτελεί επιβράβευση επίμονων και επίπονων προσπαθειών, και τα επιτεύγματα διάσημων ανθρώπων δεν αντιστοιχούν στο εύρος της διασημότητάς τους.
Αυτά, όμως, είναι ψιλά γράμματα και σίγουρα αδύναμα να αποθαρρύνουν κάποιον από το να προσπαθήσει να αδράξει την ευκαιρία ή να ελπίσει ότι θα του δοθεί κάποτε…