Δεν θα συμφωνήσουμε με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, που «διαπίστωσε» ότι «είναι υπερβολική η διάσταση που δόθηκε στις δηλώσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης», με το σκεπτικό πως «είναι αυτονόητο ότι όλοι οφείλουμε να καταδικάζουμε ενέργειες που στρέφονται κατά της ζωής, της ασφάλειας και της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών…». Γιατί αν είναι (και είναι!) «αυτονόητο», τότε πώς εξηγείται ο κ. Βύρων Πολύδωρας να ζητάει από ένα κόμμα της Βουλής… να καταδικάσει τέτοιες ενέργειες, να κάνει δηλαδή το κατά τον κ. Ρουσόπουλο «αυτονόητο», δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την εντύπωση ότι το συγκεκριμένο κόμμα, ο ΣΥΝ, «δεν καταδικάζει» την παρανομία, αλλά αντίθετα την καλύπτει (πολιτικά – ίσως και «άλλως»;) και την «ευλογεί», όπως με το ιδιότυπο λεκτικό του είπε ο πολιτικός προϊστάμενος των δυνάμεων ασφαλείας.
Εστω, να πούμε ότι δεν ενδιαφέρει και τόσο αυτή η μικροπολιτική «έκρηξη» του κ. Πολύδωρα (αν και… μικροπολιτική, έχει το ενδιαφέρον της – μόνο που δεν κατανοούμε πώς συμπλέει με τα περί «μεσαίου χώρου» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση…) όσο σε καθαρά πρακτικό επίπεδο ενδιαφέρουν κάποια άλλα ζητήματα που έθιξε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και που εκ των πραγμάτων προκαλούν εύλογα ερωτήματα. Δεν μπορεί, λόγου χάρη, από τη μια να έχουμε (και μάλιστα καταγεγραμμένα… κατά συρροή και στα «βίντεο» των τηλεοπτικών ρεπορτάζ!) φαινόμενα όπως αυτά που δείχνουν ομάδες «γνωστών-αγνώστων» να επιδίδονται σε βανδαλισμούς και εγκληματικές πράξεις σε απόσταση αναπνοής (κυριολεκτικά!) από τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας, τα μέλη των οποίων επιδεικνύουν χαρακτηριστική αδιαφορία (ένα «βήμα» θα αρκούσε για να συλληφθούν οι κουκουλοφόροι, ένα βήμα, τίποτε περισσότερο!), επιτρέποντας έτσι στους παρανομούντες να συνεχίσουν ανενόχλητοι το «έργο» τους, και ξαφνικά από την άλλη να διατυπώνεται η απειλή πως οι αστυνομικοί θα κάνουν χρήση των όπλων τους, όταν δέχονται επιθέσεις με μολότοφ!
Δεν… ζήτησε κανείς από τις δυνάμεις ασφαλείας να «ξαπλώνουν κάτω» με τις σφαίρες τους κουκουλοφόρους καταστροφείς, αλλά «απλώς» να κάνουν σωστά και αποτελεσματικά τη δουλειά για την οποία έχουν εκπαιδευθεί! Από το ένα άκρο ώς το άλλο, μεσολαβεί το… αυτονόητο και η κοινή λογική, η υπηρεσιακή ετοιμότητα και η εκπαίδευση των αστυνομικών για να επιτελέσουν το καθήκον τους! Και είναι πέρα για πέρα απαράδεκτο ένας υπεύθυνος υπουργός Δημόσιας Τάξης να λέει δημόσια και επίσημα πως «και οι ένοπλοι αστυνομικοί άνθρωποι είναι, με νευρικό σύστημα, και κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει ο οποιοσδήποτε όταν θεωρήσει πως κινδυνεύει η ζωή του…»!
Η… προφανής διαφορά μεταξύ του «οποιουδήποτε ανθρώπου, με νευρικό σύστημα» και ενός ένοπλου αστυνομικού, είναι πως ο τελευταίος έχει (υποτίθεται…) εκπαιδευθεί ειδικά και αξιολογείται συνεχώς πάνω σε αυτή του την εκπαίδευση, ώστε να ξέρει τη φύση της αποστολής του και τις εξαιρετικά ακραίες περιπτώσεις που θα χρειασθεί να κάνει χρήση του υπηρεσιακού όπλου του – και πάλι με τρόπο ώστε να αδρανοποιήσει τον εγκληματία, να τον τραυματίσει, όχι αναγκαστικά να τον σκοτώσει! Αλλά το πρόσφατο παρελθόν μάς προσφέρει παραδείγματα που και σε περιπτώσεις που οι ένοπλοι αστυνομικοί νομιμοποιούνταν να κάνουν χρήση των όπλων τους (μεταγωγές άκρως επικίνδυνων δολοφόνων που κινήθηκαν να τους αφοπλίσουν και να δραπετεύσουν…) όχι μόνο ΔΕΝ το έπραξαν, αλλά η «εξέλιξη» ήταν να… δολοφονηθούν από τους εγκληματίες! Γιατί να πρέπει να μπαίνουμε στη λογική των άκρων, δηλαδή;
Θέλει, στα σοβαρά, να ισχυρισθεί ο κ. Πολύδωρας πως ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για να μην κάνουν «ντου» στα αστυνομικά τμήματα οι (άοπλοι) κουκουλοφόροι, όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα, είναι να γίνει χρήση (και μάλιστα με θύματα ίσως – αφού «άνθρωποι με νευρικό σύστημα, που δεν ξέρει κανείς πώς θα αντιδράσουν» είναι οι ένοπλοι αστυνομικοί, που πάντως θα μπορούσαν να ρίξουν «στον αέρα» προς εκφοβισμό και αποτροπή!) των υπηρεσιακών όπλων «κατά στόχου»; Αντιλαμβάνεται σε ποιες απευκταίες «λύσεις» μπορούν να οδηγήσουν αυτές οι «τεχνοκρατικές» παρατηρήσεις του στο μέλλον;
Ιδίως όταν επιχειρεί (και ενώ, μάλιστα, εκκρεμεί δικαστική διερεύνηση κάποιων «περιπτώσεων»!) να αθωώσει τους εμπλεκόμενους σε υποθέσεις υπέρβασης του καθήκοντος και κακοποίησης πολιτών αστυνομικούς, όπως με την… περιβόητη, πια, «υπόθεση της ζαρντινιέρας» στη Θεσσαλονίκη, όπου ομάδα ανδρών της ΕΛ.ΑΣ. κακοποιούσαν ΗΔΗ συλληφθέντα ταραχοποιό; Εχει «λογική» να βγαίνει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και να λέει «θα ξοδέψουμε τη ζωή μας με την ζαρντινιέρα; Είναι ζήτημα, αλλά… μικρού μεγέθους και καθόλου πρωτοφανές(;)» ή να… αποφαίνεται ότι φταίνε τα ΜΜΕ που «μεγέθυναν» την υπόθεση του αστυνομικού που φορώντας σιδηρογροθιά ήταν μεταξύ των δυνάμεων που είχαν αναλάβει την αστυνόμευση της πορείας των εκπαιδευτικών –
«η υπόθεση της σιδηρογροθιάς είναι ένας ευρηματικός αγκιτατόρικος όρος και τίποτε παραπάνω…»;
Αν ο κ. Πολύδωρας επιχειρεί να «διαψεύσει» εικόνες και παρεκτροπές που καταγράφηκαν στις τηλεοπτικές κάμερες και δημοσιοποιήθηκαν (όπως και οι ξυλοδαρμοί, με βεβαιώσεις ιατροδικαστών, αθώων μεταναστών…) και να «αθωώσει» παρανομούντες αστυνομικούς, λογικό δεν είναι να αναρωτιόμαστε όλοι μας για τους «τρόπους δράσης» των αστυνομικών, όταν δεν βρίσκονται μπροστά κάμερες;