DAILY ΝΑΤΙΟΝ
Η κρίση της Σομαλίας
Ενας εκτεταμένος πόλεμος φαίνεται να εκρήγνυται στο Κέρας της Αφρικής μετά την εισβολή της Αιθιοπίας στη Σομαλία στις αρχές της εβδομάδας. Η Ενωση των Ισλαμικών Δικαστηρίων, η ομάδα που τον Ιούνιο κατέλαβε μεγάλα τμήματα της νοτίου Σομαλίας, αποτελείται από πρώην πολέμαρχους υπό την ηγεσία του σεΐχη Χασάν Νταχίρ Αουές. Το όνομα του σεΐχη συμπεριλαμβάνεται στον αμερικανικό κατάλογο των τρομοκρατών. Εκείνο όμως που βλέπουν σήμερα οι Σομαλοί είναι μια αναζωπύρωση των παλιών εντάσεων μεταξύ της Αιθιοπίας και της Σομαλίας. Η Ερυθραία, η οποία δεν έχει τελειώσει τις δουλειές της με την Αιθιοπία με αφορμή αμφισβητούμενα σύνορα, συμπλέει με την Ενωση Ισλαμικών Δικαστηρίων. Υπάρχουν επίσης τα αραβικά κράτη, τα οποία έχουν εκφράσει την επιθυμία για εξάπλωση του Ισλάμ στο Κέρας της Αφρικής και πιο πέρα ακόμη και με αυτό το σκεπτικό υποστηρίζουν την Ενωση Ισλαμικών Δικαστηρίων. Η σομαλική κρίση απειλεί να εξελιχθεί σε περιφερειακή κρίση.
ΗΕRΑLD ΤRΙΒUΝΕ
Το «τέλειο» σχέδιο
Η τελευταία αμερικανική και ευρωπαϊκή προσπάθεια για την αναθέρμανση της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή βρίσκεται περίπου στο εξής σημείο: περαιτέρω πίεση προς την κυβέρνηση Χαμάς προκειμένου να περιορίσει τις απαιτήσεις της σε όπλα και χρήματα. Ενίσχυση της στρατιωτικής ισορροπίας διαθέτοντας σημαντικά ποσά για την εκπαίδευση και εξοπλισμό των δυνάμεων ασφαλείας που είναι πιστές στη Φατάχ. Ενίσχυση του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς μέσω πολιτικών παραχωρήσεων, όπως μεταφορά χρημάτων, αποφυλάκιση φυλακισμένων και άρση του αποκλεισμού των δρόμων. Στη συνέχεια, θα επιδιωχθεί η άσκηση πίεσης και προς τις δύο πλευρές προκειμένου να δεχτούν σχέδιο αποχώρησης του Ισραήλ από ορισμένες περιοχές της Δυτικής Οχθης και ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Παράλληλα πίεση προς τους Παλαιστινίους να αναγνωρίσουν το Ισραήλ και να καταγγείλουν τη βία. Το όλο σκεπτικό μπορεί να ολοκληρωθεί με μια τελετή παρουσία Αμερικανών, Ευρωπαίων και Αράβων αξιωματούχων, οι οποίοι θα δεσμευτούν για η συνεχή ροή του χρήματος προς το δυνάμει παλαιστινιακό κράτος. Στη συνέχεια, οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να αποφασίσουν ή να παραμείνουν απομονωμένοι υπό τη Χαμάς ή να αντικρίσουν την ειρήνη υπό νέα, διεθνώς υποστηριζόμενη κυβέρνηση. Ο Αμπάς θα προκηρύξει εκλογές ή δημοψήφισμα. Η Χαμάς θα αντισταθεί. Σ’ αυτή την περίπτωση ο Αμπάς θα υπερισχύσει, δεδομένου ότι θα διαθέτει καλύτερο στρατιωτικό εξοπλισμό και θα έχει γενικότερη στήριξη. Πόσο λογικοφανές, όμως. μπορεί να είναι ένα τέτοιο σχέδιο που δεν λαμβάνει υπόψη του τη μαχητικότητα της Χαμάς; Ιδού το ερώτημα.
LΕ ΜΟΝDΕ
Η δικαιοσύνη των νικητών
Ο Σαντάμ Χουσεΐν πρόκειται να απαγχονιστεί σε τριάντα μέρες, σύμφωνα με απόφαση του εφετείου της Βαγδάτης, το οποίο απέρριψε οριστικά, την Τρίτη 26 Δεκεμβρίου, την προσφυγή της υπεράσπισης. Θεωρητικά τουλάχιστον κανείς δεν μπορεί πλέον δικαστικά, να εμποδίσει την εκτέλεση του ανθρώπου που είχε στα χέρια του για 24 συναπτά έτη τις τύχες μιας χώρας, η οποία υπήρξε επί μακρόν η ισχυρότερη της αραβικής χερσονήσου. Η απόφαση εκδόθηκε μετά την ολοκλήρωση μιας δίκης, που πραγματοποιήθηκε εν μέσω εμφυλίου πολέμου και στιγματίστηκε από τη δολοφονία τριών δικηγόρων υπεράσπισης, ενός μάρτυρα κατηγορίας και την παραίτηση δύο προέδρων, οι οποίοι κατηγορήθηκαν ότι έδειξαν «μεγάλη κατανόηση» στον κατηγορούμενο. Η απόφαση αυτή έχει ήδη καταδικαστεί από τον ΟΗΕ και όλες τις μεγάλες οργανώσεις για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο. Η Ιστορία πιθανότατα θα συγκρατήσει ότι η δίκη του πρώην τυράννου και των συνεργατών του ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος υπόθεση των Αμερικανών. Ωστόσο δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η απόφαση, την οποία έλαβαν Ιρακινοί δικαστές εκφράζει την επιθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών αυτής της ταλαίπωρης χώρας. Πέρα από τις αντιδράσεις αποδοκιμασίας στο εσωτερικό της μειοψηφίας των σουνιτών και δεδομένου ότι καμιά σημαντική ομάδα ανταρτών δεν ζητεί την επιστροφή του πρώην τυράννου είναι σχεδόν απίθανο να υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις στις εκτελέσεις. Η «δικαιοσύνη των νικητών» επιβάλλεται. Πολλοί ιδιαίτερα στο εξωτερικό θα εκφράσουν την αγανάκτησή τους, για τον τρόπο διεξαγωγής της δίκης, αλλά και για το γεγονός ότι ο πρώην δικτάτορας εκτελέστηκε τελικά για το μικρότερο από τα εγκλήματά του, τη σφαγή 148 σιιτών στο Ντουτζαΐλ το 1982. Για τις δεκάδες χιλιάδες οικογένειες των Κούρδων και των σιιτών που έχασαν τους δικούς τους στις διάφορες αιμοσταγείς εκστρατείες του Σαντάμ η δικαιοσύνη αποδόθηκε πλήρως.
FRΑΝΚFURΤΕR RUΝDSCΗΑU
Απλώς ελπίδες
Σημαντικό, παρά τις αδυναμίες του θεωρείται το υπάρχον σχέδιο ψηφίσματος Είναι ένα σημαντικό βήμα για μια κοινή γραμμή πλεύσης της διεθνούς κοινότητας. Η πολιτική έναντι του Ιράν ποντάρει στην υπομονή, γι’ αυτό είναι σημαντική και η νέα προθεσμία 60 ημερών που δίνει το σχέδιο ψηφίσματος στο Ιράν, επομένως μέχρι την άνοιξη η διπλωματία έχει το λόγο. Αλλά πρόκειται απλώς και πάλι για ελπίδες.
LΙΒΕRΑΤΙΟΝ
Η Ε.Ε. να εμποδίσει τα χειρότερα
Η βία και οι κυρώσεις δεν ωφελούν στην περίπτωση του Ιράν και του πυρηνικού του προγράμματος, αλλά η υποστήριξη της ιρανικής κοινωνίας. Μόνον η ιρανική κοινωνία, η οποία ευελπιστεί σε καλύτερο βιοτικό επίπεδο, όπως κάθε κοινωνία και λαός, μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Στα χέρια της λοιπόν βρίσκεται η λύση του προβλήματος: εάν η Ε.Ε. στηριχθεί σε αυτόν τον μοχλό, μπορεί όντως να εμποδίσει τα χειρότερα.
LΕ FΙGΑRΟ
Τι πιστεύει, τελικά, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ;
Εχει, άραγε, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ τα προσόντα για να εφαρμόσει μια κυβερνητική στρατηγική που θα τοποθετήσει τη Γαλλία στον πραγματικό κόσμο; Η Σεγκολέν δεν είναι Θάτσερ. Καμιά δεν μπορεί να είναι Θάτσερ. Εδώ και αρκετά χρόνια, κάθε φορά που μια γυναίκα πλησιάζει τόσο υψηλά πολιτικά αξιώματα, σπεύδουν να τη συγκρίνουν ή να την αποκαλέσουν νέα Μάργκαρετ Θάτσερ. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπάρχει παράδειγμα γυναίκας πολιτικού με το ειδικό βάρος της Θάτσερ. Μείγμα αυτοπεποίθησης και σιδηράς αποφασιστικότητας. Η Αγκελα Μέρκελ δεν είναι Θάτσερ και ούτε χρειάζεται να γίνει. Η Αγιό Μαρί είναι μια θαυμάσια γυναίκα. Τι γίνεται, όμως, με τη Ρουαγιάλ; Τουλάχιστον αξίζει να την πάρουμε στα σοβαρά. Στο κάτω κάτω κέρδισε την υποψηφιότητα με μεγάλη πλειοψηφία και μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Το θέμα είναι τι μπορεί να κάνει αυτή η γυναίκα. Η Γαλλία έχει υιοθετήσει ένα ευγενές όραμα για το ρόλο του κράτους, ενδεχομένως υπερβολικό, κυρίως για τον 21ο αιώνα. Αυτός είναι χωρίς αμφιβολία ο σπουδαιότερος λόγος που τόσοι φοιτητές θέλουν να δουλέψουν γι’ αυτό. Αλλά αυτή η θέση της Γαλλίας δεν της δίνει ασυλία απέναντι στις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης. Καθήκον της κυρίας Σεγκολέν είναι να δείξει ότι η παγκοσμιοποίηση δεν φοβίζει αναγκαστικά τη Γαλλία. Πρέπει να δείξει ότι μπορεί η πατρίδα της να παραμείνει γαλλική και να επωφεληθεί της παγκοσμιοποίησης. Τι πιστεύει απ’ όλα αυτά, όμως, η Γαλλίδα πολιτικός;